Onze -letterlijk- vliegende reporter vertoeft nog steeds in Benidorm, waar hij een zomerreeks rond uitgeweken West-Vlamingen maakt. Maar elke dag stuurt hij ons ook een rapportje door. Vandaag, deel drie!
Voor wie het nog niet doorhad, het wereldkampioenschap voetbal zit stilaan op kruissnelheid en dat weten ze hier in Benidorm ook. U moet weten, met een overwegend Engelse en Nederlandse populatie zijn twee zwaargewichten van de wereldbeker hier ruimschoots vertegenwoordigd. En veel inwoners van bovengenoemde landen nemen het woord ‘zwaargewicht’ nogal letterlijk. En dan kijken we vooral naar u, meneer de Engelsman.
“Hier kan je nog van leren, Kimberley V.”
Bij mijn aankomst in De Parel aan de Mediterraanse Kroon struinde ik over de overigens prachtige aangelegde zeedijk en die vertoont één constante : om de drie meter tref je een groepje Engelsen aan, getooid in een shirtje van hun nationale voetbalelf. Bij sommigen is dat shirtje gewoon op hun imposante bierpens getatoeëerd – jaja, Kimberley V. uit K. Hier kan ook jij nog iets van leren! Nu, we wijken af. De groepjes discussiëren tijdens het consumeren van ondertussen ongetwijfeld lauwe lager wat de beste opstelling is die Fabio Capello op de mat kan zetten. Later leren we dat Capello best naar zijn Benidormse confraters had geluisterd en zijn keeper beter in West Ham had gelaten…
Makke oranjegekte in café De Kroon
Maar ook de Hollanders laten zich niet onbetuigd. Nu onze eigen Rode Duivels geen visum voor Zuid-Afrika konden bemachtigen, zit er niks anders op dan onze Noorderburen een hart onder de riem te steken. Ik dus om 13.30 uur richting Café De Kroon, waar een schreeuwerig spandoek Oranje richting overwinning moet stuwen. De kroeg zit goed vol, maar van die beruchte Oranjegekte is niet veel te merken. Kees en co zitten verkrampt naar de flatscreens te turen, nagelbijtend te wachten op die verlossende treffer. Die valt net na rust, dankzij een Deens hoofd en bijhorende rug. Het sein voor mijn nieuwe Hollandse vrienden om een versnelling hoger te schakelen en nog een Jupiler te bestellen. Jawel, onze nationale trots is stilaan het nieuwe lijfbier van Den Ollander. Jup, Holland, Jup!
Van Oranje naar blauw-zwart
Na het laatste fluitsignaal hou ik mijn Hollandse escapade voor bekeken en vertrek ik voor een tocht langs Spaanse kusten, die me vijf interviews oplevert. Mijn laatste halte: Café La Parada, alwaar de enige in het buitenland erkende supportersclub van Club Brugge (peña club brujas) gevestigd is. En El Presidente staat erop dat ik met officiële vlag en Clubsjaal op de foto ga. Nu moet u weten, beste lezer dat dit als Esseveefan geen cadeau is, maar het enthousiasme van hun roerganger is niet te temmen. Indien ik ooit naar zuiderse oorden emigreer, richt ik prompt een supportersclub voor Waregem op. Kunnen we onderling oefenpartijtjes spelen.
Philippe Verhaest
Nog de hele week dagelijks op kw.be en de hele zomer van 2010 in Krant van West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier