Het echtpaar John Vandenbogaerde (75) en Lucrèce Desmet (71) hield in twee episodes gedurende 17 jaar de kantine open van WS Lauwe. Omdat Lucrèce een niertransplantatie onderging en van haar dokter de raad kreeg om het wat kalmer aan te doen, moet White Star op zoek naar nieuwe uitbaters.
In hun appartement aan de boorden van de Leie genieten John en Lucrèce momenteel van hun welverdiende rust. “Het mag gerust iets bruisender zijn. Maar door het venijnige coronavirus moeten we net als iedereen in ons kot blijven”, zegt John die het woord voert, terwijl Lucrèce instemmend meeluistert.
De voetbalmicrobe heeft er bij John altijd ingezeten. Als jonge gast en Rekkemnaar werd hij doelman bij Rekkem Sport. Gedurende 20 jaar stopte hij bij de groen-witten de ballen. “Bij Rekkem heb ik gespeeld tot mijn 38 ste”, vertelt John. “En altijd in vierde provinciale. In die tijd dachten we er niet aan om bij een andere ploeg aan het werk te gaan. Rekkem Sport was toen springlevend, kon rekenen op veel supporters en bestuurders. Beide kampen zijn ondertussen fel uitgedund. In mijn periode was Eddy Christiaens toen al de voortrekker. Zoveel jaren later is het nog altijd Eddy die de kar trekt. Het gemis aan jeugdige supporters en jongeren die bereid zijn om in het bestuur de handen uit de mouwen te steken, laat zich overal gevoelen.”
Keeperstrainer
Omdat het voetbal er bij John ingebakken zat, werd hij na zijn actieve carrière bij Rekkem keeperstrainer bij WS Lauwe. “Het begon met de allerkleinsten”, vervolgt hij. “Uiteindelijk kreeg ik alle doelmannen onder mijn hoede. Ik heb in die periode veel talentjes zien passeren. Pascal Mestdagh, Kevin Degrande en Jordi Coolsaet staken er vanaf de jeugd bovenuit. Pascal was altijd al een klasbak, terwijl Kevin nog steeds een van de betere doelmannen, mogelijk zelfs nog de beste is in eerste provinciale. Omdat ik in die periode toch dagelijks op de club was, heeft Lucrèce de uitdaging aangenomen om in de kantine de supporters op hun dorstige wenken te bedienen.”
Horen, zien en zwijgen
John en Lucrèce zouden er gedurende elf jaar de dienst uitmaken. “Toen WS Lauwe met het Project 2025 de club weer op de voetbalkaart zette, hebben wij op vraag van Pascal Mestdagh na enkele jaren van inactiviteit ons opnieuw in de kantine geïnstalleerd”, zegt John Vandenbogaerde. “We stonden op met White Star en gingen er ook mee slapen. Op maandag en soms ook op dinsdag stonden de opkuis van de kantine voorop. De andere dagen waren we open voor het publiek. Afhankelijk van de sfeer en de ambiance bleven we soms tot een stuk in de nacht open. Als kantine-uitbater krijg je heel wat te horen. Soms ook verhalen die je liever niet had gehoord. Meegaan in een discussie, was niet aan ons besteed. Horen, zien en zwijgen was ons motto.”
Parachute-ongeval
Johan Vandenbogaerde was niet van een kleintje vervaard. Naast zijn grote boon voor het voetbal, op latere leeftijd speelde hij nog met de studaxen van Rekkem Sport, werd hij een fervent parachuteliefhebber. “Toevallig raakte ik aan de praat met mensen die in Moorsele regelmatig uit een vliegtuig sprongen. Ik werd zo gepassioneerd door hun verhalen, dat ik er les ging volgen en later meerdere sprongen op mijn teller had. Tot ik bij een landing een beenbreuk opliep. Het herstel duurde 14 maanden. Het was de reden om een eerste maal te stoppen met het uitbaten van de kantine. Ondertussen heb ik wegens twee nieuwe knieën het parachutespringen aan anderen moeten overlaten.”
“Of we als kantine-uitbaters nooit moesten tussenkomen bij lastige klanten? Bij Lauwe zijn het brave mensen, Maar als het er op aankwam, stond ik op mijn strepen. Of we het gaan missen? Wellicht wel. Maar we zijn nog lang niet dood en zullen blijven supporteren voor White Star Lauwe”, besluit John Vandenbogaerde.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier