Privatisering Oostendse thuiszorgdiensten blijft op verzet stoten

Personeelsleden van de thuiszorgdiensten uitten hun ongenoegen over de overname dinsdagmiddag aan het stadhuis. © Jeffrey Roos
Jeffrey Roos
Jeffrey Roos Medewerker KW

Oostende “We geven niet op, al moeten we juridische stappen ondernemen.” John Crombez (Vooruit) blijft zich verzetten tegen de privatisering van de stedelijke thuis- en gezinszorg. Per 1 januari neemt I-mens die taken van de stad over. Dinsdag verzamelden enkele boze werknemers ter hoogte van het stadhuis tijdens een nationale vakbondsactie om nog maar eens hun ongenoegen te uiten.

De vakbonden hielden afgelopen dinsdag overal ter lande prikacties omdat ze vinden dat de publieke zorgsector op het spel staat. Aanleiding is het voorstel van decreet in het Vlaams Parlement, dat toelaat dat welzijnsverenigingen in hun schoot verenigingen en vennootschappen oprichten. Daarnaast zullen ook commerciële partners kunnen toetreden tot een welzijnsvereniging en dat zal volgens de vakbonden leiden tot meer privatisering en zelfs commercialisering van de openbare zorg.

In Oostende is het al zo ver. Per 1 januari worden zowel de gezinszorg als de aanvullende thuiszorg overgenomen van de stad door I-mens. De plannen om de catering, de thuiszorg en de gezinszorg die nu tot de stedelijke taken behoren, te privatiseren, zijn al bekend sinds de start van de nieuwe legislatuur in 2019. Het nieuws leidde meteen tot acties van het betrokken stadspersoneel. Burgemeester Bart Tommelein (Open VLD) noemde het toen ‘geen kerntaak’ van de stad. Die uitspraak stootte op verzet van het stadspersoneel.

Slag in gezicht

De vakbonden kozen het stadhuis in Oostende dan ook niet zomaar als locatie om stiptheidsacties te houden. Naast vakbondsafgevaardigden zakten ook enkele personeelsleden af, die binnenkort de overstap maken naar I-mens. An Declerck werkt al 18 jaar bij gezinszorg en weet echt niet wat ze nu moet verwachten.

“Er is geen weg meer terug en ik zal me ook bij I-mens blijven inzetten om mijn job naar behoren uit te voeren, maar het voelt als een slag in ons gezicht”, zegt An. “De zorg is nu eenmaal iets dat niet moet geprivatiseerd worden. Zorg is een kerntaak voor om het even welk bestuur of instelling. De zorgvraag blijft vergroten.”

An Declerck: “Zorg is een kerntaak voor om het even welk bestuur of instelling.”
An Declerck: “Zorg is een kerntaak voor om het even welk bestuur of instelling.” © Jeffrey Roos

“We werden nog steeds niet op de hoogte gebracht van de voorwaarden. Men verzekert ons wel dat er niets zal veranderen, maar dat zijn beloftes. Voorlopig hebben we nog steeds niets op papier staan. Ik verwacht toch wel wat veranderingen. Zo weet ik al dat ons maandloon in twee keer uitbetaald zal worden. Voor mij is dat praktisch onmogelijk, want met de helft van mijn wedde kan ik amper mijn huur betalen. Dat lijkt een kleine verandering, maar voor veel mensen is dat een grote aanpassing.”

“Er werden ons sowieso dezelfde loonvoorwaarden beloofd, maar die konden anders ingevuld worden. Wat dat concreet betekent, weten wij tot op vandaag nog steeds niet”, vervolgt An. “Er vond al een infomoment plaats, maar er was geen tijd voor vragen. Er zullen binnenkort echter nieuwe infomomenten ingelast worden.”

In de steek gelaten

Zo’n 80 personeelsleden maken dus binnenkort de overstap van een job bij de stad naar een job bij een private onderneming. Volgens het personeel reden genoeg om boos te zijn. De medewerkers voelen zich vooral in de steek gelaten. “We voelen ons gedumpt”, zegt E.D. met een diepe zucht. “Tijdens de coronaperiode werd ons gezegd dat we voorlopig toch konden blijven, maar opeens wordt alles heel concreet en staan we met onze rug tegen de muur. Er is geen weg terug, maar we wilden ons vandaag toch nog eens laten horen.”

Collega Chantal heeft het erg moeilijk met de privatisering. “Ik werk ondertussen al 33 jaar voor de stad”, zegt ze. “Dit is voor mij en voor heel wat anderen een grote klap. Ik ben nu 52 jaar en heb nog even te gaan, maar veel liever was ik nu op pensioengerechtigde leeftijd geweest. Ik heb me jarenlang hard ingezet voor mijn job en voor de patiënten. We hebben geen zekerheid, alleen beloftes.”

Nooit meer hetzelfde

Bij de aanwezigen ook enkele leden van de oppositie. “De plannen zijn dan wel concreet, toch geven wij niet op, al moeten we juridische stappen ondernemen”, zegt John Crombez (Vooruit). “Uitbesteden was niet aan de orde, want het waren heel goed werkende diensten. De stad verstopt zich achter het argument dat ze dat doen om budgettaire redenen. Dat blijkt niet te kloppen. Gezinnen zitten al maanden in onzekerheid en moeten uitkijken naar een nog meer onzekere toekomst. Die mensen zaten in een goed werkende dienst met een goed statuut. Ze weten best wel dat het voor hen nooit meer hetzelfde zal zijn.”

“Efficiënte dienstverlening kan even goed door private partner”

Oostende Burgemeester Bart Tommelein werd tijdens de vakbondsactie gevraagd naar beneden te komen om uitleg te verschaffen. Hij bleek niet aanwezig, maar liet wel weten dat er voor het personeel niets verandert.

“Het personeel zal minstens hetzelfde statuut krijgen als hier bij de stad. Men kan dat privatiseringsdrang noemen, maar ik noem het eerder verstandig beleid. Oostende heeft de derde grootste uitgaven op vlak van veiligheid en hulpverlening van Vlaanderen, na Antwerpen en Gent. We moeten ons dus efficiënter organiseren. Als die efficiënte dienstverlening op dezelfde manier kan gebeuren door een private partner, dan is dat voor iedereen een goede zaak.”

Efficiëntie

Hoeveel de stad zal besparen door de privatisering, weet de burgemeester niet. “Het gaat in de eerste plaats niet om besparing, maar om efficiëntie. De berekeningen daarover lopen uiteen. Maar het zal een minkost zijn, gelijk aan het loon van 80 mensen. Geen netto winstoperatie, want we krijgen voor een aantal diensten geld terug. Maar verlies zullen we nooit doen.”

Tommelein zegt begrip te hebben voor de boosheid van het personeel. “Natuurlijk begrijp ik dat die mensen bang zijn. Als er iets aan het leven van mensen verandert, is het altijd koffiedik kijken of die verandering een impact zal hebben op hun leven. Er werd de voorbije jaren heel wat in externe handen gegeven en ook dat draaide goed uit. De burgemeester is weer kop van jut, maar mijn voorganger zei ooit: beter in de krant dan in de regen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier