Als Isabelle Van Cleven met kunst en schoonheid kan bezig zijn, leeft ze op een wolk. Ook in de keuken, waar ze groot belang hecht aan de presentatie van de gerechten. Ze maakt schilderijtjes van de borden, net zo graag als kunst met verf en penseel in haar nieuwe atelier achteraan haar fris aangeklede woning, waar wit het interieur regeert.
“Dit schilderij hier zal ik nooit verkopen”, wijst Isabelle een omvangrijk werk in de zithoek aan. “Het toont hoe ik in het leven sta. Of tenminste hoe ik dat aanvoel. Kijk, centraal heb ik de tekst Joie de vivre, geschilderd, weliswaar niet duidelijk leesbaar. Die levenslust is de kern van mijn bestaan. Al geef ik grif toe dat ik net als iedereen ook grijze dagen ken. Ik ben heel emotioneel en dus kan ik bij momenten van super hoog naar super laag tuimelen en alles wat daartussen zit. Maar doorgaans lacht het leven me toe. Zeker als ik met mijn passie bezig kan zijn: kunst en schoonheid.”
Altijd weer tekenen
“Ik ben oorspronkelijk uit Knokke afkomstig, waar wijlen mijn vader Jan Van Cleven architect was. Zowat iedereen in de familie heeft wel iets met het artistieke te maken. Ook mijn tweelingdochters hebben de microbe te pakken. Julie woont en werkt als modeontwerpster in de VS en Stéphanie schildert. Papa had gewild dat ik architectuur zou studeren, maar ik heb de boot gelukkig kunnen afhouden. Dat was niets voor mij. Ik moet in alle vrijheid kunst kunnen maken vanuit mijn hart.”
“Als klein meisje tekende en schilderde ik al. Aan zee, waar ik een mooie jeugd kende. Kunst zou de rest van mijn leven bepalen. Ik teken constant: op reis, in de auto, tijdens vergaderingen op onze school, enzovoort. Het is me te machtig, ik kan niet zonder.”
Kwetsbaar opstellen
“Schilderen doe ik soms bij mensen op locatie – op een muur bijvoorbeeld – maar meestal in mijn nieuwe atelier thuis. Ik stop in mijn schilderijen enorm veel van mezelf. Het is een vorm van communiceren. Zoals anderen iets van zich af kunnen schrijven, zo kan ik persoonlijke dingen kwijt in mijn doeken. Ik schilder altijd vanuit mijn hart, nooit met in het achterhoofd de bedoeling om het werk vlot te kunnen verkopen. Integendeel, mij commercieel noemen, zou een groot affront zijn. Ik kan een schilderij moeilijk lossen als iemand het wil kopen. En ik wil altijd weten waar het precies opgehangen zal worden, waar het zijn nieuwe thuis krijgt. Het liefst ga ik het zelf bij de koper brengen. Dan kan ik voorzichtig te kennen geven aan welke muur ik vind dat het perfect tot zijn recht zal komen (lacht). Het is heel moeilijk om aan anderen te tonen hoe je bent en hoe je je voelt. Iedereen bedekt zijn innerlijke in mindere of meerdere mate. Naarmate ik ouder word, durf ik meer van mezelf prijs te geven en stel ik me daardoor kwetsbaarder op.”
Vrijheid en impulsiviteit
“Vrijheid is me heel dierbaar. Op elk vlak, ook inzake mode. Met je kleding kun je uitdrukken wie je bent. Als ik iets nieuws koop om aan te trekken, geef ik er dikwijls mijn eigen toets aan. Door er een extraatje aan vast te naaien of iets weg te knippen. Ik wil ook vrij zijn in wat ik zeg en doe. Ik kan niet tegen bemoeienissen van anderen. Als ik in een modeshow wil lopen, waarom zou ik dat dan niet doen? Of als ik wil poseren voor een fotoshoot, waarom niet?”
“Ik ben heel impulsief en dat is soms een nadeel. Ik moet oppassen dat ik er geen dingen uitflap die mijn medemensen ongewild hard raken. Ik probeer eraan te werken en me meer in te tomen. Al kun je de aard van het beestje moeilijk veranderen, hé.”
Kracht van verbeelding
“Ik wil mijn passie voor alles wat mooi is, overbrengen op mijn leerlingen op school. En hen duidelijk maken dat ze moeten geloven in wat ze willen bereiken. Een mislukking is nooit leuk uiteraard, maar beter eens op je bek gaan, dan je achteraf beklagen dat je het niet gewaagd hebt.”
“Kunstschilder Pablo Picasso zei ooit: Everything you can imagine is real. Ik geloof daar sterk in. In de kracht van de verbeelding. Je fantasie geeft je de kans om ingevingen, ideeën en gevoelens op te roepen zonder dat je ze zintuiglijk waarneemt. Verbeelding is in veel gevallen de start van iets moois. Een kunstwerk, een boek, een uitvinding, enzovoort.”
“Kunst kan therapeutisch werken, mensen een nieuw elan geven. En dus start ik binnenkort thuis in mijn atelier met het kleinschalige project Zeven voor Kunst. Ik laat zeven mensen zeven keer samenkomen om iets moois te creëren. Ik wil hen deelgenoot maken van mijn zin in kunst. Ze hoeven er enkel voor open te staan. Artistieke voorkennis is niet nodig.”
Schilderen op het bord
“In de keuken? Het klaarmaken van de dagelijkse kost is niet mijn ding. Dat doet mijn man Ronny. Soms eten we twee verschillende gerechten, want hij houdt meer van de klassieke Vlaamse keuken en ik van de mediterraanse. Als ik kook, doe ik dat zoals ik ben: impulsief. Ik kijk zelden in een kookboek, maar – al zeg ik het zelf – ik kan goed saus maken.”
“Het zal niemand verbazen dat ik de mooie presentatie van de gerechten belangrijk vind. De zogenoemde bordschikking. Ik maak er graag schilderijtjes van. Op die manier kun je een eenvoudig gerecht enorm opwaarderen. Niet alleen de mond wil wat, ook het oog. Recent serveerde ik meloen met Parmaham. Daar moet je niet de grootste kok voor zijn. Maar de manier waarop alles op het bord lag, lokte complimentjes bij onze gasten uit. Wat me blij maakte.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier