Zeggen we allen zoals Emma: “Wat is nu een jaartje?”

Emma Meesseman. (foto Belga) © belga
Frank Buyse
Frank Buyse Senior writer

Geen EK voetbal, geen Olympische Spelen, allicht geen Tour. En weinig of geen Belgisch profvoetbal meer.

Nog voor hij begon, is het al voorbij, die mooie sportzomer. Gerard Cox kende mooiere zomers…. Al quasi zeker tot in juni niet meer langs de lijn van de lokale sportvelden, niet meer in de tribunes van je geliefde voetbalclub, niet meer voor de buis tijdens de Tour, niet meer supporteren voor onze Emma’s in Tokio in augustus.

Het zal voor u en ik, sportliefhebbers, een jammerlijk gemis zijn. Voor velen een pijnlijk gemis zelfs. Waarbij we om te beginnen af moeten van onze gruwel voor voetbal achter gesloten deuren. Ook al gaat het om een bekerfinale tussen Club Brugge en Antwerp. Of om nog af te werken wedstrijden in de Jupiler Pro League.

Nood breekt wet. Er staat te veel op het spel, financieel en sportief. Misschien moeten de rechtenhouders van de Jupiler Pro League uit respect voor en in deze tijden uit solidariteit met de geplaagde voetballiefhebbers dan maar alles in open net brengen?

Vrije dagen in eigen land

Maar verder moeten u en ik er weg mee kunnen, met een sportloze zomer. Al die vrije dagen spenderen aan andere leuke dingen, in eigen land wellicht. Als u er even over nadenkt, zijn er meer dan u denkt. En het komt heus helemaal terug.

Voor de topsporters zelf is het doodjammer, ja. Voor velen pijnlijk zelfs. Niet alleen omdat hun corebusiness, topsportprestaties leveren, zwaar beschadigd wordt. Ook omdat het, net zoals voor velen onder ons, veel geld zal kosten. Denk maar pakweg aan zwemster Fanny Lecluyse, financieel heel kwetsbaar. Voor hen geldt niet de nochtans zeer prijzenswaardige relativering van Emma Meesseman: “Wat is nu een jaartje langer wachten op de Spelen?”

Solidair met de club

Maar daarnaast is er ook de categorie topvoetballers die wél goed verdienen. Daar is de laatste dagen veel om te doen: hebben zij wel recht op het statuut van technisch werkloze waardoor ze 2.353,21 euro bruto zouden krijgen? Neen, natuurlijk. Dat is weliswaar geen tiende van hun gemiddeld normaal loon, nog vriendelijk geschat, maar ze staan/stonden daarvan nauwelijks 900 euro per maand af aan de sociale zekerheid. Hen nu laten meegenieten van die sociale zekerheid is maatschappelijk onaanvaardbaar.

“Profvoetballers laten meegenieten van de sociale zekerheid is onaanvaardbaar”

Omdat hun werkgever, hun club dus, door deze coronacrisis in financiële problemen dreigt te geraken? Die clubs leerden nooit de tering, de transferkosten en loonlasten vooral, naar de nering te zetten. Ze kregen/krijgen overigens pas hun licentie als ze over voldoende liquide middelen beschikken om een seizoen te overbruggen, dan ruikt dit naar misbruik van de coronacrisis.

Dan is het correcter dat wordt gestreefd naar solidair zijn met de club, wat staat voor geen loon. Alsof van profvoetballers kan verwacht worden loyaal te zijn tegenover hun club, in geen andere bedrijfstak zijn de werknemers vaker passanten. Voor hen mag nu wel gelden: “Wat is nu twee of drie maanden?” Als je eerder al zoveel hebt verdiend. En gekregen van de RSZ. Het is correcter. Hulde aan Club trouwens dat er, weliswaar financieel comfortabel, niét aan dénkt eender welke medewerker technisch werkloos te maken.

Impact op kleinere organisaties

Blijft over: de financiële impact van de coronacrisis op de organisaties. Over organisaties als IOC, ASO en Flanders Classics maken we ons niet minder maar ook niet meer zorgen dan over andere grote bedrijven die ook gaan moeten besparen en ontslaan. Maar de kleinere organisaties, van de E3 Prijs tot de kleinste kermiskoers, van KV Kortrijk tot de kleinste provincialer (te afhankelijk van de portemonnees van kleine sponsors die gaan afhaken) moeten hun lessen trekken. Een bescheidener niveau hoeft geen ramp te zijn. Er een paar maanden moeten op wachten ook niet. Er zijn grotere rampen momenteel.

Reageren: frank.buyse@kw.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier