WVS duikt in zijn sportgeheugen (aflevering3) Krist Brulez: “Als leider in de Ronde van Aosta kreeg ik mijn professionele roeping”

Al 25 jaar is Wouter Vander Stricht – met WVS als initialen – schrijvend actief in de regionale sportwereld. Maar ook als actief (mini)voetballer en sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.

1991 was een cruciaal jaar voor Krist Brulez, die in september 56 jaar wordt. Op zijn 26ste stopte hij met koersen, gedwongen door aanhoudende rugproblemen. Maar dat jaar werden Krist en zijn echtgenote Caroline Carton ook de ouders van Charlotte (30). Het speelgoed in hun huis in de Olympialaan in Sint-Eloois-Winkel verraadt dat kleinzoon Jules (3) er de oogappel is. Krist Brulez is nog altijd aan de slag bij de gemeente Ledegem en is zo in het dorp een bekend gezicht. Maar het wielrennen liet hem ook nooit los. In 1997, onder het voorwendsel Sint-Eloois-Winkel heeft geen renners meer, schoven we voor het eerst aan bij Krist voor een interview.

Je blikte toen terug op een mooie carrière met 70 overwinningen!

“Mijn vader heeft ook altijd gekoerst, als kind ging ik dus al vaak mee naar de koersen. Voor een sport als wielrennen moet je wat opofferingen maken, maar ik heb een prachtige jeugd gehad. Met pijn in het hart moest ik stoppen met koersen, maar ik ben meteen in het wielermilieu gebleven. De ene wordt ploegleider, de andere mecanicien, maar ik koos ervoor om BWB-commissaris te worden. Ondertussen ben ik nationaal commissaris. En per jaar heb ik meer dan 50 opdrachten, toch in een gewoon koersjaar.”

Je behaalde heel wat mooie overwinningen en was in 1983 ook de winnaar van de allereerste editie van de Keizer der Juniores in Koksijde.

“Dat was toen nog niet de internationale wedstrijd die het nu is, maar het was uiteraard een mooie zege. Als junior won ik ook de Europaprijs in Geraardsbergen en de Clubtrofee Het Volk, een soort regelmatigheidscriterium. Als amateur won ik ook de Omloop Het Volk. Ik was niet iemand voor de massasprints, maar op de kracht won ik vaak in een klein groepje.”

Je was ook niet bepaald het klimmerstype, maar in 1987 stond je wel op het podium bij de amateurversie van Luik-Bastenaken-Luik.

“Ik won ei zo na. Op 50 meter van de meet werd ik gegrepen. Maar dat was eigenlijk geen koers die mij op het lijf geschreven was.”

Je reed ook vaak tegen de drie Johans: Museeuw, Bruyneel en Devos. Waarvan die laatste de minst bekende is.

“Roeselarenaar Johan Devos was nochtans ook een uitstekende prof. Johan Bruyneel profileerde zich later meer als ronderenner. In dat circuit was ik minder actief. Met Johan Museeuw heb ik nog samen gereden. Hij pakte het onder impuls van zijn vader anders aan dan wij. Hij croste toen ook al veel. En reed ook criteriums. In Ledegem heb ik eens van hem verloren.”

Aan zijn zijde won je ook de proloog in de Frans-Italiaanse Ronde van de Aostavallei.

“Met mijn schoonbroer Kurt Touquet reed ik toen bij KSV Deerlijk. In onze tijd was het ook zo dat je bij je ploeg bleef. De semiprofessionele amateurteams zijn maar ontstaan toen ik al gestopt was. Johan Museeuw reed bij KVC De Zeemeeuw, maar was gastrenner bij ons. Wij wonnen met ons drie Kurt, Johan en ik die proloog en omdat ik als eerste over de streep bolde, mocht ik de leiderstrui om de schouders dragen.”

“Overlijdenvan petekind Joren Touquet was een enorme klap”

Eindwinst zat er niet in?

“Nee, zeker niet. Dat werd de volgende dag al duidelijk. Er moest toen ferm geklommen worden. Toen ik arriveerde, waren de gemeentewerkers al de nadars aan het wegdoen. Daar heb ik mijn professionele roeping gevonden.” (lacht)

Kurt Touquet trouwde met je zus en je was peter van hun zoon Joren Touquet, die in juni 2019 in Tenerife overleed.

“Hij was ook wielrenner. Hij werd ooit West-Vlaams kampioen op het PK voor aspiranten dat we hier in Winkel organiseerden. Joren kampte met hartproblemen, maar de dokters dachten alles onder controle te hebben. Tot het noodlot toesloeg. Uiteraard was zijn overlijden een enorm harde klap ( wijst ondertussen naar de rouwprentjes die in de woonkamer staan, red .).”

Welke implicaties heeft corona op jouw bestaan als wedstrijdcommissaris?

“Tot eind april zijn er al zeker geen jeugdwedstrijden. Vrijdag ben ik met de Bredene Koksijde Classic aan mijn tweede opdracht van het seizoen toe. Eerder was ik al actief op de GP Jempi Monseré. Het voelde wat bevreemdend aan. Het startschot werd gegeven op het domein De Vossenberg. Zeven minuten voor we startten was er nog geen renner te zien en plots waren ze daar.”

Los van corona heeft het jeugd- en amateurwielrennen het niet makkelijk. Valt de trend van het dalend aantal koersen nog te keren?

“We zijn er ons bij de bond van bewust. Als er nu een koers is, heb je sowieso een peloton van meer dan 100 renners. Vroeger hadden de renners de wedstrijden maar voor het uitkiezen. Maar onze maatschappij verandert. Vroeger had iedere wijk zijn wijkkermis, een koers was daar onmisbaar. Maar wijkkermissen en cafés verdwijnen als sneeuw voor de zon. En de organisatoren van de wedstrijden worden vaak ook een dagje ouder. Niettemin vind ik het een prachtig gebeuren. Ik mis het ook om onder die mensen te komen.”

oe kijk je tegen het huidige wielrennen aan?

“Tja, die gasten zijn niet te doen hé. Wout van Aert en Mathieu van der Poel en straks ook nog Remco Evenepoel. De dertigers uit deze generatie, die op volle kracht zijn, moeten zich toch ook vaak achter de oren krabben bij al dat jong geweld. Opvallend ook hoeveel crossers doorbreken op de weg. Reken daar ook maar Tim Merlier en Gianni Vermeersch bij. Tegen Gianni’s pa Stefaan heb ik nog gekoerst en later had ik hem als commissaris in het peloton.”

Ook West-Vlaming Mauri Vansevenant, die overigens in 2019 de bewuste Ronde van de Aostavallei won, gooit hoge ogen.

“Ik ken zijn vader Wim natuurlijk, maar eerlijk: ik had dat enkele jaren geleden niet in Mauri gezien. Hij reed toen B-crossen. Ik zie hem nog staan met zijn klak scheef op zijn hoofd en met een oude fiets. Maar petje af voor wat hij nu al presteert. We hebben er het laatste nog niet van gezien.”

De gewezen renner is al bijna drie decennia koerscommissaris. Hij hunkert ook naar koersen en perspectief voor het jeugdwielrennen.