In Baliebrugge werd het Provinciaal Kampioenschap EZC zaterdag door fikse windvlagen een waaierkoers. Die eindigde ondanks verwoede aanvalspogingen op een massaspurt. En wie was daarin de snelste? Jawel, dezelfde als in 2016, 2017 en 2018: de 27-jarige Jens Vandenbogaerde.
In de buurt van Ruddervoorde streden de eliterenners zonder contract vandaag voor de West-Vlaamse titel. Maar liefst 18 rondes van 8,2 kilometer stonden op het programma in Baliebrugge, goed voor maar liefst 150 km toertjes draaien.
Dominique Baeckelandt en Giel Bruyneel kozen al snel het ruime sop. De twee renners leken niet bang van de striemende wind en gingen alleen op pad. In het verloop van de eerste vier ronden wisten ook Anthony Spysschaert, Jonathan Breyne en Ruben de Marez de oversteek te maken. De gevormde vijfkoppige groep kreeg maximaal een minuut voorsprong.
Een poos later brak de koers ook in het peloton open. Een groep met favorieten Jochen Deweer en Jens Vandenbogaerde wist halfkoers met een groep weg te komen in de achtervolging op de vijf. Vandenbogaerde kon zijn vierde West-Vlaamse titel op rij pakken en zou dan ook geen enkele concurrent laten wegrijden.
In totaal bestond de tegenaanval uit 21 renners, met naast Deweer en Vandenbogaerde voor de volledigheid ook Kenny Bouvry, John-Ross Clauw, Cédric Defreyne, Matthias Delameilleure, Koen Demuynck, David Geldhof, Jo Maes, Steven Moons, Niels Nachtergaele, Stephen Orbie, Jamie Pattyn, Louwrence Schotte, Abram Stockman, Berne Vankeirsbilck, Brecht Vanthournout, Antoine Loy. Geen enkele favoriet had de vlucht gemist, al was de derde van vorig jaar, Dries Claes, intussen afgestapt.
Op 50 kilometer van het einde raakte de samenwerking in de 21-koppige groep zoek. Hun voorsprong op het achtervolgende peloton slonk dan ook zienderogen.
Op 45 kilometer werden de vijf koplopers dan bijgehaald door Aneca, Clauw, Constant, Defreyne, Delameilleure, Demuynck, Deweer, Maes, Moons, Nachtergaele, Rosseel, Spysschaert, Stockman en Vandenbogaerde, de overblijvers onder de achtervolgers.
Op vier ronden van het einde besloot Ricky Rosseel solo in de aanval te gaan. Hij dacht te profiteren van het gebrek aan cohesie in de groep, maar werd snel bij de lurven gevat. Niemand leek definitief weg te kunnen komen.
Bij het ingaan van de laatste ronde was het de beurt aan de juiste ontsnapping: Alderweireld, Bouvry, Demuynck, Clauw, Maes, Rosseel, Stockman, Vandenbogaerde, Deweer en Demarez. Nog vier renners sloten aan. Het stevende af op een groepssprint. In de laatste honderden meters ging Jo Maes van te ver aan, met Jens Vandenbogaerde in het wiel. Die laatste leek allesbehalve onder de indruk van de versnelling van Maes. Vandenbogaerde nam over van Maes en spurtte relatief makkelijk naar zijn vierde opeenvolgende provinciale titel.
Jens Vandenbogaerde gaf aan KW uitleg over zijn perfecte koers: “Vandaag was het steeds demarreren en stilvallen, demarreren en stilvallen. Op explosiviteit gaten dichten kost mij niet veel krachten. Toen we de kopgroep terugpakten, besliste ik daarom om niks meer te laten rijden. In de spurt zag ik Jo Maes van veel te ver aangaan. De wind blies in het voordeel, waardoor die verleiding er was. Maar te ver blijft te ver. Hij viel stil en ik kon er makkelijk over. Ik heb vandaag eigenlijk niet echt afgezien”, deelt Jens mee zonder arrogant te willen klinken.
Jens won voor de vierde keer op rij het PK, een unicum: “Tot vorig jaar stond het record op twee opeenvolgende zeges. Ik had iedereen gezegd dat het record me niet echt interesseerde, maar toch geef ik die trui niet graag af.” En daarbij had Vandenbogaerde nog een extra reden om te winnen: “De Dovy-ploeg speelde de hele koers lang een belachelijk spel. Ruben de Marez was mee, en dat was hun reden om alles blok te leggen. Iedereen ergerde er zich aan. Jochen Deweer was de kopman bij Dovy Keukens FCC, en voordien had hij had al zichzelf al in de krant dé topfavoriet genoemd. Zogezegd was hij beter dan de rest. Dat maakte me toch nijdig. En mij niet alleen: iedereen in de kopgroep zei dat het niet uitmaakte wie won, als het híj maar niet was. En dat is uitgekomen”, lacht de impressionante Jens Vandenbogaerde, die in 2010 nog tweede eindigde in de tijdrit van de Keizer der Juniores. Vlak na Bob Jungels maar vóór Dylan Van Baarle.
De volledige uitslag vindt u hier:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier