Onze wereldkampioene ontcijferd

Tom Vandenbussche

Baanwielrenster Nicky Degrendele uit Varsenare kroonde zich afgelopen zondag op haar 21ste tot wereldkampioene in de keirin. Over 29 maanden wordt zij en niemand anders op de Olympische Spelen in Tokio onze belangrijkste medaillehoop in één van de meest sensationele disciplines op het houten ovaal. En dat amper zes jaar nadat ze voor het eerst aan een wedstrijd op de piste deelnam. Een terugblik in cijfers.

1

Nicky mag dan wel een pure sprintster zijn, ze begon ooit als wegrenster. Meer zelfs, ze won één koers op de weg: bij de 14-jarige aspiranten in Waardamme, op zondag 19 september 2010. De eerlijkheid gebiedt ons wel te zeggen dat Nicky die dag de enige deelneemster was. “Omdat ik uit een wielerfamilie kom – mijn broer Bjorn koerste ooit, mijn vader en grootvader zijn coureur geweest – wilde ik dat ook eens proberen, maar de weg, dat was duidelijk mijn ding niet.”

2

Het aantal uren slaap dat Nicky zich gunde na haar wereldtitel. “Ik had het verdiend om eens stevig uit de bol te gaan.”

5

De West-Vlaamse wereldtitels op de piste bij de elite. Patrick Sercu (sprint 1967 en 1969) zette de toon, Dirk Baert (individuele achtervolging 1971) en Michel Vaarten (keirin 1986) volgden in zijn spoor. Nicky zorgde vorig weekend voor nummer vijf en meteen ook het eerste West-Vlaamse WK-goud ooit voor een vrouw.

6

Twee weken geleden lieten we in deze krant de Duitse Kristina Vogel aan het woord over de WK-kansen van Nicky. Voor de wielerleek: Vogel is in haar disciplines (sprint en keirin) wat Peter Sagan op de weg en Wout van Aert in het veld zijn. “Het ideale scenario op het WK? Dat Nicky en ik net als vorig jaar samen op het podium staan: ik op één en zij op twee.” Haar voorspelling kwam niet uit. Nicky werd wereldkampioene, Vogel moest zich in de finale tevreden stellen met plaats zes. Eén troost voor de goedlachse Kristina: ze behaalde wel goud in de sprint én de teamsprint.

Onze wereldkampioene ontcijferd
© BELGA

12

Het aantal supporters uit Nicky’s entourage die haar in Apeldoorn gingen aanmoedigen. Vader Jochen somt op: “Dat waren onder meer mijn vrouw en ik, onze andere dochter Emily en haar vriend, een viertal mensen uit Oostduinkerke, mijn broer met zijn schoonvader, mijn moeder, mijn tante… Een schoon bendeke, want die 280 kilometer naar Apeldoorn is toch niet meteen bij de deur, hé.”

15

De leeftijd waarop Nicky voor het eerst door Krant van West-Vlaanderen (en meer bepaald het Brugsch Handelsblad) werd geïnterviewd. Het artikel verscheen op vrijdag 20 juli 2012 en kreeg de kop “Belgische titel verlengen” mee. Haar meest veelzeggende quote: “Een selectie voor het Europees en wereldkampioenschap blijft een heel grote droom.” Het kan snel keren…

24

Het aantal deelneemsters aan het WK keirin voor dames elite in Apeldoorn. Daarbij maar liefst 18 verschillende nationaliteiten: twee meisjes uit China, Litouwen, Nederland, Rusland, Japan en Nieuw-Zeeland en één meisje uit Duitsland, Oekraïne, Zuid-Korea, Groot-Brittannië, Spanje, Mexico, Colombia, de Verenigde Staten, Australië, Tsjechië, Frankrijk en… België. In de keirin moeten zes meisjes drie ronden achter de derny en drie ronden zonder rijden. In Apeldoorn kwam Nicky dus drie keer in actie: de kwalificaties, de halve finale en de finale. In de sprint, de andere discipline die Nicky uitoefent, moeten de meisjes met twee tegen elkaar sprinten.

Onze wereldkampioene ontcijferd
© Davy Coghe

66,5

De omtrek van Nicky’s dijen in centimeter. Indrukwekkend voor een vrouw. Met behulp van dat stevige stel benen haalde ze recent een nieuw vermogensrecord op haar powerfiets: 1.570 watt. Alleen de echte topsprinters bij de heren, zoals Marcel Kittel, doen beter. Ter vergelijking: Jens Keukeleire won in 2016 een rit in de Vuelta, nadat hij in de sprint een maximaal vermogen van 1.350 watt haalde.

66,62

De snelheid in kilometer per uur waarmee Nicky de laatste 200 meter van de finale in de keirin aflegde. Haar tijd van 10″808 was haar beste ooit.

521,43

De afstand in kilometer tussen Bridport in het Verenigd Koninkrijk en Knokke-Heist in België, volgens Google Maps goed voor een reistijd van zes uur en zes minuten via de Eurotunnel Folke-stone-Calais. Mama Michelle Hills groeide op in Bridport, papa Jochen in Knokke-Heist. Nicky’s grootmoeder van moeders kant was een Belgische en keerde na de geboorte van Michelle terug naar België. Daar liepen de verpleegster en dokwerker elkaar tegen het lijf. Een wereldkampioene in spe was geboren.

Onze wereldkampioene ontcijferd
© BELGA

1.776

De hoogte in meter van de Col de la Croix in Zwitserland. Deze loodzware beklimming vanuit Aigle kreeg Nicky vorige zomer voor de wielen geschoven tijdens een aangepast trainingsschema, met focus op meer duur, in functie van het Europees kampioenschap in Berlijn in oktober 2017. Het EK werd een fiasco – Nicky was haar beensnelheid kwijtgespeeld – maar de bredere basis door de vele wegtrainingen maakte haar op langere termijn sterker. De manier waarop ze de WK-finale naar haar hand zette, was daarvan het ultieme bewijs. Voor de liefhebbers: de Col de la Croix is 19,6 kilometer lang, stijgt met gemiddeld 7 procent en kent pieken tot 10,9 procent. Je zou als sprintster voor minder een druppel zweet op het Zwitserse asfalt achterlaten.

2.224

Het aantal dagen tussen haar eerste en voorlopig laatste zege. Op donderdag 2 februari 2012 maakte Nicky met het BK voor dames nieuwelingen haar sprintdebuut in de Gentse Blaarmeersen. Meteen veroverde ze haar eerste driekleur. 2.224 dagen later, op zondag 4 maart 2018, werd ze wereldkampioene in de keirin bij de dames elite. “Ik weet helemaal niet meer waarom ik aan dat Belgisch kampioenschap sprint voor meisjes deelnam, maar ik won mijn eerste sprintduel, ik won mijn halve finale en ik won mijn finale. Ik was meteen verkocht: ik kon het goed en ik vond het leuk. Het één zal zeker iets met het ander te maken hebben.” Voor de volledigheid: in de 2.223 dagen ertussen behaalde Nicky nog vier WK- en zeven EK-medailles. Als juniore kroonde ze zich ook al eens tot wereldkampioene in de keirin.

40.000

De afstand in kilometer die Jochen Degrendele de voorbije jaren met de auto aflegde voor de wielercarrière van zijn dochter. “Het is een schatting. Het kunnen er ook 5.000 meer of minder zijn.” En dat soms tot in het extreme. Zo maakte Jochen al vijf keer de verplaatsing naar het Portugese Anadia. “Een kleine 2.000 kilometer (1.875 km, red.) in de auto is dat. In één trek. En soms reed Nicky mee: ik aan het stuur en zij op de achterbank.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier