Nieuweling Arne Buffel doet voorin mee in WestSprint

© Foto Coghe
Redactie KW

Robin Orins steekt bij de nieuwelingen momenteel torenhoog boven de concurrentie uit, maar de grote verrassing van het nog prille seizoen is Arne Buffel. De 16-jarige Eernegemnaar strijdt in WestSprint zelfs mee voor de dikke prijzen.

Fietsen was altijd al zijn initiële passie en het als coureur proberen zijn ultieme doel. “Mijn ouders verzetten er zich, beducht voor valpartijen en andere ongelukken, langdurig tegen”, geeft de 16-jarige Arne Buffel als verklaring waarom hij niet bij de aspiranten aantrad. “Ik bleef evenwel maar aandringen en in mei 2017 hielden ze niet langer het been stijf. Ze zijn ondertussen mijn beste supporters.”

“Gianni Marchand is mijn voorbeeld. Er een lap op geven, daar hou ik van, zelfs al gaat dat ten koste van mijn resultaat”

Gino Pascal, inmiddels zijn trainer, was the needing link. Hij overtuigde de Buffels dat hun telg meer dan wat in zijn mars had. “Vanaf de eerste koersen liep het helemaal naar wens: nooit opgeven, maar vrijwel keer op keer bij de eerste 20. Half augustus volgde dan in Meulebeke een eerste top tien, die aankondigde dat het een mooie nazomer en herfst zou worden met drie podiumplaatsen in Jabbeke, Kuurne en Werken.”

Geen strijkijzer meer

Meer moest dat niet zijn om met een zalig gevoel en een extreme gedrevenheid aan het winterreces te beginnen. “Mijn perfecte voorbereiding met ook stabiliteitsoefeningen bij de kinesist werpt zijn vruchten af”, glundert Arne. “In het clubkampioenschap van Meubelen Gaverzicht-Glascentra werd ik derde, in Staden vijfde, in Heestert negende en in Edewalle vierde. Ik maakte keer op keer deel uit van de beslissende ontsnapping, waarvoor ik kennelijk een neus heb. Vorig jaar spurtte ik nog als een strijkijzer, maar dit seizoen kon ik, mede door mij beter te positioneren, opschuiven.”

“Er een lap op geven, daar hou ik van, zelfs al gaat het ten koste van het resultaat. Gianni Marchand is in dat verband mijn voorbeeld”, vervolgt de Eernegemnaar. “Ik heb nog nooit een tijdrit gereden, benieuwd wat ik kan op 5 april in Ruddervoorde, het jaarlijkse strijdtoneel van het kampioenschap van West-Vlaanderen. Benieuwd hoe groot het verschil zal zijn met de absolute favorieten Lars Van Ryckeghem en Robin Orins. Een speciale fiets is geen noodzaak, maar ik zou er ook mijn neus niet voor ophalen. Ik zie wel waar mijn schip strandt.”

Frustratie

Eerst wilde Arne uitblinken in zijn thuiskoers in Ichtegem en ook dat lukte, al vertaalde zich dat niet in een spraakmakend resultaat. “Ik had goede benen, maar zat net als de andere aanvalslustigen gevangen in het keurslijf van een gesloten koers”, verduidelijkt Arne. “Alle uitvalspogingen werden in de kiem gesmoord door het waakzame peloton. Tot Robin Orins op drie ronden van het einde uitbrak. Zijn uitval werd door zijn maats van Acrog-Pauwels Sauzen afgedekt. Er was geen doorkomen aan. Eigenlijk heeft Robin die bijstand niet nodig om het verschil te maken. Het verklaart wel waarom hij met zoveel voorsprong (meer dan 100 seconden, red.) won. Wij, die minder sterk omringd zijn, strijden niet met gelijke wapens en houden daar frustratie aan over. Ik werd pas elfde, omdat ik mij liet insluiten in de spurt voor de tweede plaats en dat werd afgestraft met mijn minste uitslag tot nog toe.”

WestSprint is doel

“Uitblinken is essentiëler dan winnen. Laat dat laatste niet meer dan een prettige bijkomstigheid zijn, toch zou ik dit jaar graag minstens één keer op de hoogste trede van het podium geroepen worden. Dat hoop ik vooral eind oktober bij de uitreiking van WestSprint, wat een mooie accolade zou plaatsen naast het geheel van mijn tweede seizoen als nieuweling.”

“Uitblinken is essentiëler dan winnen. Laat dat laatste niet meer dan een prettige bijkomstigheid zijn”

Voor de rest laat de leerling elektrotechnieken aan het VTI van Torhout het allemaal op zich afkomen met denkelijk enkele selecties voor de Beker van België en de Topcompetitie. Ook het kampioenschap van West-Vlaanderen (Bredene), Vlaanderen (Laarne) en België (Liedekerke). Drie interessante afspraken, waarop de vorm en de omstandigheden van de dag evenwel veelbepalend zijn. Zijn ploegleider Koen Feys, in wie Arne het volste vertrouwen heeft, zal het allemaal wel in goede banen leiden.