Nieuwe ploeg en motivatie voor elite zonder contract Stephen Orbie uit Poperinge

Stephen Orbie. © foto EF
Redactie KW

DNF in Haringe, het is niet het seizoensbegin waar Stephen Orbie op gehoopt had. De 32-jarige Poperingenaar kende na een echt kwakkeljaar eindelijk nog eens een goede winter, maar toen werd de elite zonder contract ziek en moest hij zijn fiets een weekje aan de kant laten. Allesbehalve ideaal, zo kort voor je eerste koers van het seizoen.

“En zo is het bijna altijd iets in het voorjaar”, zucht Stephen Orbie. “Eindelijk kende ik nog eens een goede winter, maar toen werd ik geveld door een neus-keel-oorontsteking en moest ik een week stilliggen. Pas het weekend voor Haringe kon ik terug aan trainen beginnen denken, maar 100 procent was het natuurlijk nog lang niet. Ik heb dan ook lang getwijfeld of ik wel zou starten, maar ja, je moet er een keer aan beginnen hé.”

Een goede prestatie had zijn vertrouwen een boost kunnen geven, maar dat is een beetje anders uitgedraaid. Al werd de hardrijder uit Poperinge ook niet gediend door de omstandigheden. “Het was vlammen van bij de start en achteraan stond de deur wijd open. Al vrij snel ontstond een kopgroep van een 15-tal renners en daarachter volgde een tweede groepje waar ik nog net mijn wagonnetje kon aanhangen. Allez, het is te zeggen, tot kilometer 55. Daarna was het op en ben ik eraf geschoten. 55 kilometer gekoerst, geen één keer op kop kunnen komen en constant tussen mijn kader gehangen… Het seizoen is weer begonnen”, kan Orbie er nog mee lachen.

Twijfels over toekomst

Maar we zullen hem de komende weken terugzien en dat leek lange tijd onzeker. Na een paar ferme kwakkeljaren zat de 32-jarige Stephen Orbie met een pak vraagtekens en twijfelde hij erover om zijn wielercarrière nog verder te zetten. “Ik heb echt gedacht om ermee te stoppen”, knikt Stephen. “Hoe zou je zelf zijn? Je moet er veel voor doen en laten en dan sukkel je van het ene probleem in het andere. Het is al twee jaar dat ik mijn niveau niet meer haal. Het begon in 2018 met een serieuze klop. Plots lukte niets meer. Ik was constant vermoeid en zelfs een rustig ritje losrijden werd een hele opgave. Het heeft heel wat tijd gekost om daarvan te herstellen.”

En ook vorig seizoen zou de Poperingenaar liefst zo snel mogelijk vergeten. In het voorjaar kon hij nog redelijk zijn streng trekken, maar in de zomer draaide het van geen kanten. “Het was echt op en af. De ene week stond ik al na 20 kilometer langs de kant, de week erop reed ik top tien in een criterium. Jammer genoeg waren het meer downs dan ups. Allesbehalve plezant en dan is het logisch dat je gaat overwegen om ermee te kappen. Zeker omdat ik weet wat ik vroeger wel kon. Ik wil ook niet meerijden om zomaar de hoop te vullen.”

Nieuwe ploeg gestart

Toch hervond de elite zonder contract de motivatie om door te doen. En dat heeft hij voor een groot stuk te danken aan zijn boezemvriend Benjamin Verraes, met wie hij samen een nieuwe wielerploeg op poten zette: Borgonjon-Dewa Sport. “Oprichten is veel gezegd, maar we zijn er toch veel mee bezig geweest. Het was misschien wel iets dat ik nodig had. Het gaf me opnieuw positieve energie. Daarnaast ben ik ook terug gaan trainen zoals ik vroeger deed en voor het eerst in jaren kende ik nog eens een goede winter. Ik ben twee keer op stage geweest en kende omzeggens geen problemen. Tot een paar weken terug dan (lacht). Maar nu dat achter de rug is, kan ik weer vooruit kijken. Echte doelen zal ik mezelf niet opleggen. Ik bekijk het week per week en probeer er het beste van te maken”, besluit de 32-jarige postbode. (BVS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier