Elite zonder contract Kenny Constant (26) behaalde zondag een 18de plaats in de kermiskoers van Haringe. Na een boerenjaar 2019 sukkelt hij met de naweeën van een valpartij in de winter. “Het is enorm frustrerend fietsen. Mijn benen willen mee, maar mijn heup niet.”
Maandagavond krijgen we Kenny aan de telefoon als hij net terug is van training. “Ja, het trekt op niets. Ik ben streng voor mezelf, maar ik weet ook wat ik kan. Ik rijd nu op de helft van mijn kwaliteiten. Het is enorm frustrerend fietsen. Mijn benen willen mee, maar mijn heup niet.”
Op training in december maakt Kenny namelijk een rare val. Eerst leek het alsof hij er weinig last van had, maar in januari begon zijn heup en rug plots op te spelen. “Ondertussen is de pijn in mijn rug weg, maar mijn heup blijft lastig doen. Zo kan je niet koersen hé. Je rug kan je nog eens strekken, maar met je heup gaat dat niet. Het gaat zijn tijd moeten krijgen, maar ik ben ongeduldig. Ik sukkel er nu al twee maanden mee. Het is genoeg geweest”, aldus de Ichtegemnaar.
Twijfel over thuiskoers
Kenny doet kine om zijn heup opnieuw in orde te krijgen. Maar daarnaast blijft hij gewoon trainen en wedstrijden rijden. Zo stond hij zondag aan de start in Haringe. Hij finishte er als 18de. “Ik kon niet mee met de eerste waaier. Aan de aankomst keken andere renners verrast, want het is nochtans mijn specialiteit. In de eerste ronde viel er een gat. Ik wou het dichten, maar moest me weer neerzetten. Zoals ik al zei: de benen zijn goed, maar mijn heup wil gewoon niet mee.” Dit weekend rijdt de Ichtegemnaar zaterdag in Meulebeke. Zondag start hij misschien in zijn thuiskoers. “Als je dan plat valt, kan je de zondag nog koersen. Normaal dubbel ik altijd dit weekend, maar nu gaat het van mijn recuperatie afhangen. Als ik zondag kreupel ben, moet ik niet koersen.”
Nieuwe ploeg
In de winter maakte Kenny de overstap van Gaverzicht-Be Okay naar de formatie van Wielerteam Decock-Van Eyck-Devos Capoen. “Ik heb twee mooie jaren gehad bij Gaverzicht. Bij hen was het goed, maar bij Decock is het nog een tikkeltje beter. Ik kan er ook samen in de ploeg rijden met enkele goede vrienden zoals Ciske Aneca, Jens Vandenbogaerde en Koen Demuynck. Het is nu het 20ste jaar dat ik koers en ik doe het nog altijd graag. Soms zet ik mijn fiets wel eens aan de kant bij wijze van spreken, maar dan komen die kriebels opnieuw boven. Ik wil me nog altijd tonen en koersen winnen. Vorig jaar won ik negen wedstrijden. Ik ben duidelijk nog niet versleten.” (SD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier