Elite Mieke Docx kijkt uit naar het BK tijdrijden in haar nieuwe thuisbasis Koksijde

Mieke Docx vertoefde de voorbije jaren vaak in Koksijde en woont er sinds december definitief. © foto Getty Images
Redactie KW

Mieke Docx heeft van haar tweede thuis Koksijde sinds kort ook haar officiële thuis gemaakt. De 23-jarige elite van Doltcini-Van Eyck blonk vorig jaar uit op het BK en wil ook dit seizoen stappen blijven zetten. “De Waalse klassiekers moeten mijn koersen worden, maar ik ben ook gemotiveerd voor het BK tijdrijden in Koksijde.”

De familie Docx uit Lier had al veel langer een nauwe band met onze kust. Na enkele passages in Middelkerke werd een dikke tien jaar geleden gekozen voor een vakantiehuisje in Koksijde. “Eigenlijk was ik dus ongeveer elk weekend en elke vakantie aan de zee”, vertelt Mieke Docx. “Het stond in de sterren geschreven dat we er ooit zouden gaan wonen.” Sinds december mag de beloftevolle renster zich ook officieel inwoner van Koksijde noemen. “Mijn ouders wonen er al twee jaar, maar ik heb de stap wat langzamer aangepakt. Door vrienden, studies en dergelijke was het praktischer om nog even in Lier te blijven.”

Over een mogelijke taalbarrière maakt Mieke zich helemaal geen zorgen. “Ik heb geen echt dialect, maar gebruik van alles door elkaar. Mijn oma is uit Limburg, mijn vriend woont in Zele… Misschien flap ik er al wel eens een West-Vlaams woord tussen. En volgens mijn vriend is de g-klank aan het weggaan (lacht).”Als voormalig Belgisch kampioen bij de elite zonder contract is haar vriend Stijn De Bock (26) geen onbekende naam. “Hij kan er wel van genieten om in een andere omgeving te trainen, bijvoorbeeld als we vanuit Koksijde richting Frankrijk trekken. In maart zijn we twee jaar samen.”

Droom BK

Sinds 2017 mag Mieke zich meten met de toppers in het vrouwenpeloton. “Dat eerste jaar was zeker niet simpel, want ik begon pas aan 17-18 jaar echt met koersen. Tot nu toe zette ik elk jaar een stapje hogerop en dat wil ik nog enkele jaren doen. Ondertussen kon ik twee jaar geleden en vorig jaar ook al een zege boeken.”

De doorbraak bij het bredere publiek kwam er op 30 juni, met een vierde plaats op het Belgisch kampioenschap in Gent. “Dat was een heel rare dag. Eigenlijk was mijn opdracht simpel: werken voor kopvrouw Kelly Druyts. Het was normaal dat ik waterdrager was, want het parcours was niet mijn ding.” In de eerste ronde belandde Docx echter in een kopgroep die onverwacht veel ruimte kreeg. Na enkele tempoversnellingen op een brug – de enige hindernis van de omloop – ging een viertal de slotronde in. “Ik heb gedaan wat er gevraagd werd, tempo houden voor ploegmaat Jesse Vandenbulcke. Alles gebeurde in een soort waas. Ik dacht wel nog aan mijn ouders die op televisie keken en niet ter plaatse waren (lacht). Ergens hoopte ik misschien nog op een podiumplaats, maar ik zat tegen mijn limiet. Die wedstrijd – met de overwinning van Jesse – is alleszins mijn mooiste herinnering tot nu toe.”

Mieke Docx met haar vriend Stijn De Bock.
Mieke Docx met haar vriend Stijn De Bock.© foto a-Belga

Australië

Zoals het gros van het peloton bereidde de kersverse Koksijdse zich in zonnige oorden voor op het nieuwe seizoen. “Met Stijn ben ik in december 20 dagen op stage geweest in Calpe en in januari gingen we opnieuw op stage, met ook nog CCC-renners Serge Pauwels, Gijs Van Hoecke en Nathan Van Hooydonck. Ik heb soms afgezien, maar ik was daardoor wel snel weer in conditie.”

Bijna aansluitend vertrok Mieke naar Australië, waar eerst de Tour Down Under op het programma stond. Met een 18de plaats in de Race Torquay en een 31ste plaats in de Cadel Evans Great Ocean Road Race – een WorldTour-wedstrijd voor dames – wist ze zich enkele dagen later al te onderscheiden. “In de Tour Down Under moest ik er nog een beetje inkomen, maar daarna haalde ik al twee keer UCI-punten. Het waren lastige koersen, dus dat geeft zeker vertrouwen.” De bosbranden die Australië teisterden hebben wel een stevige indruk nagelaten. “Op dat moment waren de bosbranden zelf wel al gestopt. Maar toen we in de bergen rond Adelaide een trainingsritje maakten, hebben we een uur tussen de verbrande bomen gereden. Dat was echt om stil van te worden…”

Ambitie

“Ik ben gewoon voor alle wedstrijden heel gemotiveerd. Mijn volgende wedstrijd is de Ronde van Valencia (van 20 tot 23 februari, red.), een heel lastig rondje. Maar dankzij mijn prestaties in Australië heb ik wel minder stress dan voordien. Het is toch helemaal anders als het pas je eerste koers van het seizoen is.”

Mieke Docx.
Mieke Docx.© foto Getty Images

Op die lastige omlopen moet Docx zich voorbereiden op haar belangrijkste doelen van het seizoen. “De Waalse klassiekers en de Amstel Gold Race moeten mijn koersen worden. Ik ben natuurlijk ook heel gemotiveerd voor het BK tijdrijden in Koksijde, ook al ben ik geen tijdrijder. Het is ook speciaal dat de Hoge Blekker twee keer in het parcours zit. Vroeger deed ik die wel 20 keer als ik niet wist waar rijden (lacht).”

De avonturen van Mieke zijn al enkele jaren te volgen op haar blog. De journaliste van opleiding bespreekt in haar soms scherpe bijdrages haar eigen wedstrijden, maar geeft ook haar ongezouten mening over alles wat daarbij komt kijken. “In vergelijking met vroeger is er veel verbeterd voor het vrouwenwielrennen. Er worden nu veel wedstrijden uitgezonden en het is ook professioneler geworden. Treintjes en waaiers, dat zag je vroeger niet. In België wordt er wel nog altijd een beetje kleinerend over gesproken. Een Renaat Schotte en Maarten Vangramberen doen het wel goed, maar voor de oudere garde zoals Michel Wuyts is het blijkbaar wat moeilijker”, klinkt het onomwonden. Liefhebbers kunnen de blogs lezen op velo-pen.be. (AC)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier