Zijn intrede bij de juniores in 2018 was ronduit verbluffend. Calvin Verbeeck mocht zich, met Alex Vandenbulcke, als één van de absolute revelaties aanzien. De West-Vlaamse titel werd de koers van zijn leven. Het mocht echter niet blijven duren…
Calvin deelde zijn eerste seizoen als junior perfect in met een opstart aan de Blaarmeersen, waarna maart en april behoedzame verkenningsmaanden waren om vanaf mei het gashendel almaar meer open te zetten. Het kampioenschap van West-Vlaanderen in het winderige De Haan werd de koers van zijn leven die hij van begin tot einde op actieve wijze naar zijn pedalen zette én navenant afrondde.
Tweede na Remco
Die grandioos veroverde titel en trui droeg hij waardig uit in een respectabel aantal interclubs. Zijn tweede plaats (na een zekere Remco Evenepoel) in Rekkem mocht als een overwinning aanvoelen. Toen de Arend zijn vleugels opensloeg, was Calvin met luttele anderen mee tot hij zich wijselijk liet uitzakken om zich te herzetten en the very best of the rest te worden, net zoals ruim twee maanden later in de Vlaams-Brabant Classic in Zemst, waar hij enkel voor de beslagen Nederlander Edo Maas moest wijken. Tussendoor miste Calvin ook in Reningelst slechts nipt het podium. “Ook mijn kennismaking met het buitenland in de Trofeo Karlsberg in Duitsland verliep helemaal naar wens”, valt de Lauwenaar in. “Als de derde rit niet geneutraliseerd was geweest, zou ik in het Saarland geen twee maar drie toptienplaatsen hebben opgetekend.”
Om het mooie plaatje te vervolledigen, bedwong Calvin in erbarmelijke weersomstandigheden ook nog de Ardense hoogtemeters van Jemeppe. Zelfs zijn twee vroege regionale overwinningen hadden een meerwaarde, want in Knesselare behaald op een internationaal gezelschap en in Zoutleeuw op ruim honderd starters.
Ik laat het allemaal wat op mij afkomen, maar heb er het volste vertrouwen in
Geef toe: meer was er niet nodig om van 2019 veel te verwachten. Op de laatste dag van maart ging dat plan echter al helemaal op in een zware valpartij tijdens de Memorial André Noyelle van en naar Ieper. Door een aanslepende rugblessure zat Calvin verkrampt op zijn fiets, waardoor hij een knie overbelastte. Na een nieuwe val tijdens het kampioenschap van België in Vichte kwam daar nog een ontsteking bij en zat er niets anders op dan het mes letterlijk in de wonde te zetten.
“Ik was een kleine drie maanden uit de circulatie”, zucht Calvin. “Na mijn heroptreden in de Omloop der Vlaamse Gewesten in Wuustwezel liep het voor geen meter, maar ik vermande mij voor een 38ste plaats. Na afloop was de pijn evenwel niet te harden. Mijn dokter stelde vast het littekenweefsel te dik was en dat rust geboden was. Na Zonnebeke op de laatste dag van augustus had ik begrepen dat mijn seizoen er helemaal opzat.”
“Ik was nochtans helemaal oké aan het seizoen begonnen en in weerwil van mijn ongemak deed ik zelfs in de Vlaams-Brabantse Pijl (tiende) en in de GP Bob Jungels langdurig mee voor de vette prijzen, maar het voelde toch wat aan als roofbouw. Ik had eerder naar de signalen van mijn lichaam moeten luisteren.”
Graduaat
“Het was dus uithuilen en herbeginnen, maar ik heb er, in samenspraak met mijn dokter, goede hoop op. Ondertussen vatte ik aan Vives Kortrijk mijn graduaat voertuigtechnieken aan. Dat geeft mij de rust en de invulling die mij toelaat om sereen aan het winterreces te beginnen. In maart volgt mijn debuut bij de beloften meer dan waarschijnlijk in de kleuren van GM Recycling. Of ik behalve trainen aan de Blaarmeersen ook nog aan meetings zal deelnemen, staat nog niet vast. Ik laat het allemaal wat op mij afkomen, maar heb er het volste vertrouwen in.”
Juniores
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier