Zondag opent het seizoen bij de beloften en elite zonder contract met de klassieker Gent-Staden. Een wedstrijd waar Cériel Desal naar uitkijkt, nadat de Roeselarenaar van EFC-L&R-Vulsteke zijn vorige seizoen in het water zag vallen door een aanslepende knieblessure en uiteindelijke operatie.
Afgelopen weekend kende Cériel Desal alvast een bevredigende test in het clubkampioenschap in Emelgem. De 20-jarige Roeselarenaar maakte mee de koers in stormachtige condities en legde uiteindelijk beslag op een knappe achtste plaats. “Het ging beter dan verwacht”, blikt Cériel terug op zijn eerste koers in acht maanden tijd. “Ik was bij de pinken, want ik wist dat er van bij de start een groep zou wegrijden. Ik slaagde erin om mee te springen, al heb ik enorm afgezien. Het gebrek aan koersritme speelde me serieus parten. Maar geleidelijk aan kwam ik erdoor en in de slotfase kon ik nog eens ten aanval trekken. De koplopers konden echter nog eens versnellen en op het einde was het beste eraf, ook omdat ik onderkoeld geraakte. Ik had te weinig kleren aan. Maar het was geruststellend om zo te starten. Daar kan ik nu samen met mijn trainer Arne Wallays op verder bouwen.”
Zondag maakt de derdejaarsbelofte zijn opwachting in de openingsklassieker Gent-Staden. “Voor het derde jaar op rij. Ik weet dus dat ik me aan een zware koers mag verwachten. Zeker als je hoort dat het slecht weer zal zijn en dat ze de Steenstraat opnieuw in het parcours gestoken hebben. Het wordt een pittige strijd met de ervaren elite zonder contract, die altijd goed zijn in deze koers. Zelf leg ik me niet al te veel druk op voor deze koers. In deze eerste maanden wil ik mij vooral amuseren. Die acht maanden zonder koersen wis je niet zomaar uit. Moest Gent-Staden tegenvallen, zal ik er dus niet van wakker liggen. Ik besef dat het in de beginmaanden misschien nog met vallen en opstaan zal zijn.”
Goed omringd
“Hoe ik terugblik op het voorbije seizoen? Het is mentaal heel zwaar geweest. Zeker in het begin, want ze vonden niet meteen de oorzaak van mijn knieproblemen. En achteraf gezien heb ik te lang gewacht om mij te laten opereren. Zo heb ik veel kostbare tijd verloren. Maar ik ben er mentaal sterker uitgekomen én ben geslaagd voor mijn examens in de richting immobiliën en verzekeringen. Dat is ook heel belangrijk voor mij. Ondertussen ondervind ik geen hinder meer van mijn knie, ook niet na de twee stages in Spanje. Een opsteker, al heb ik wel nog steeds wat angst om te hervallen. Gelukkig was ik goed omringd de voorbije maanden, onder meer door mijn familie en kinesist Manu Wemel. Ook mijn ploeg EFC-L&R-Vulsteke wil ik nogmaals bedanken om het vertrouwen in mij te behouden. Hopelijk kan ik hen daar dit seizoen voor bedanken. Ik hoop weer te kunnen koersen zoals in mijn tweede jaar als junior en mijn eerste seizoen als belofte: overal mee de koers kleuren en een constant seizoen afwerken. Doelen stel ik niet, ik geef overal het maximum van mezelf. En meestal ben ik op het einde van het seizoen op mijn best. Hopelijk is dat opnieuw zo, zeker nadat ik pas in december voluit kon beginnen trainen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier