Aaron Stockx (19) heeft zich anders dan anders op het nieuwe wielerseizoen voorbereid. “Ik heb de voorbije maanden minder op de fiets gezeten, maar wél intensiever getraind”, zegt de Torhoutenaar. “Meer gelopen dan de vorige jaren en mijn conditie aangescherpt tijdens crossduatlons, een niet te onderschatten combinatie van lopen en fietsen. Ik hoop er straks als tweedejaarsbelofte te staan.”
In zijn eerste jaar als belofte schrok Aaron Stockx (19) van het stevige tempo tijdens de koersen. Hoewel hij geen podiumplaatsen behaalde, verteerde hij de overstap naar dat hogere niveau uitstekend. Bij Baguet-MIBA Poorten-Indulek mocht hij in 2019 een mooi programma afwerken met heel wat topkoersen.
Hopen op profcontract
Aaron is de zoon van Wim Stockx (50) en Saskia Denys (46) uit de Donaustraat in Torhout. Hij heeft een jongere zus, Rani (17). Vader Wim koerste tot en met de eerstejaarsbeloften, fietst nog vele tientallen kilometers per week en heeft een schat aan wielerervaring. Hij is de man die mee aan de fiets van zijn zoon sleutelt en het materiaal als geen ander op punt kan zetten – een fikse meerwaarde. Aaron heeft al een tijdje een persoonlijke trainer, met name Chris Cornu. Die kent het wielrennen als zijn broekzak en weet perfect hoe je je fysieke conditie op peil kunt houden.
“Traditioneel kom ik bij de start van een nieuw seizoen traag op gang en dat was vorig jaar niet anders”, aldus Aaron. “Uiteraard heb ik als eerstejaarsbelofte heel wat leergeld betaald, maar naarmate het jaar vorderde, kreeg ik almaar meer vertrouwen en ging het in stijgende lijn met mijn prestaties. Een mooi moment was de sluitingsprijs op 11 oktober in Zwevezele. In die lastige koers reed er een groep van een twintigtal renners voorop: allemaal profs en ik als enige belofte. Er stond een stevige wind en het was op de tanden bijten, maar ik voelde een zekere trots om in zo’n gezelschap voorop te kunnen rijden. Dan komen die mannen onderweg even met je praten. Wie je bent, wat je al gepresteerd hebt, wat je wilt bereiken…”
“Ik blijf ervan dromen om ooit een profcontract in de wacht te slepen, maar ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat zoiets zeker niet vanzelfsprekend is. Niet iedereen heeft het talent van pakweg Remco Evenepoel, in hetzelfde jaar geboren als ik. Ik zit in mijn eerste jaar bachelor accountancy-fiscaliteit aan hogeschool Vives in Kortrijk, eigenlijk bedrijfsmanagement. Ik wil zekerheden inbouwen. Afstandsonderwijs, zodat ik niet door de lessen verhinderd wordt om te koersen. Fietsen is mijn leven.”
Een fietsband als prijs
“Ik kom frisser aan de start van het seizoen dan de voorbije jaren. Dat is aan trainer Chris Cornu te danken, die me in de voorbereiding minder kilometers heeft doen fietsen, maar me intensiever heeft laten trainen. Meer gebald. Zo liet hij me meer lopen en raadde hij me aan om aan enkele crossduatlons deel te nemen, wat ik ook gedaan heb. En ik moet zeggen: die wedstrijden zijn me als voorbereiding goed bevallen. Ik heb ooit aan atletiek gedaan en loop een stevig tempo. Onderschat de combinatie hardlopen en mountainbiken niet. Alleen: het is een sport waarin je geen grote ambities kunt koesteren. Toen ik in een crossduatlon vooraan eindigde, kreeg ik als prijs… een fietsband.” (lacht)
Nergens in uitblinken
Aaron ziet met vertrouwen het nieuwe wielerjaar tegemoet. “Ik kan in alle disciplines van het wielrennen mijn mannetje staan – van tijdrijden tot spurten – maar blink nergens in uit”, analyseert hij zichzelf eerlijk. “Ik heb nog even gedacht dat ik voor het klimmen geboren was, maar dat klopt niet. Ik kan weliswaar een stukje bergop rijden, maar blijk toch geen typische klimmer te zijn. Een allroundrenner heeft voor- en nadelen. Ik zie wel waar dit heen gaat. Sowieso hoop ik op een mooi jaar. Een doorbraak zou fantastisch zijn. Ik wil dit seizoen een stap voorwaarts zetten.”
Aaron is één grote brok nuchterheid. “Mij zal je tijdens de koers het gevaar niet zien opzoeken. Al die onverwachte bewegingen in het peloton zinnen me niet. Dus rijd ik liever alleen voorop (lacht). Dan hoef je geen grote valpartij te vrezen, hé”, besluit de belofte van Indulek-Doltcini-Derito CT.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier