Westhoekcriterium houdt op te bestaan

Huidige WHC-voorzitter Wilfried Decaesteker ziet het op zijn 72ste niet meer zitten om verder te gaan. (foto MP)
Redactie KW

Een fameuze opdoffer voor het West-Vlaamse jeugdwielrennen! Na 65 edities, de ene al mooier dan de andere, houdt het Criterium van de Westhoek straks op te bestaan. Ontzettend jammer, maar een grote verrassing is het niet. De glorieperiode van het Westhoekcriterium ligt al een tijdje achter ons en de afgelopen jaren kwamen steeds minder renners opdagen. In 2019 verschenen er gemiddeld 16 deelnemers aan de start. Op die manier hoeft het niet meer voor Wilfried Decaesteker, de man die alles draaiende hield.

De rijke geschiedenis van het Criterium van de Westhoek ving aan in 1955. Dat jaar besloot André Vandecasteele een aantal losse koersen in de streek rond Gyverinkhove, waaraan iedereen met een fiets mocht deelnemen, te bundelen in een soort regelmatigheidscriterium. De eerste editie bestond uit zes manches, verdeeld over drie gemeentes (Gyverinkhove, Alveringem en Hoogstade) en was toegankelijk voor jongens van 15 tot 25 jaar. In de decennia die volgden, breidde het criterium steeds verder uit. Er werden meer wedstrijden aan de kalender toegevoegd en ook de renners vonden steeds vlotter hun weg naar de Westhoek. Koersen met 40 deelnemers aan de start waren eerder regel dan uitzondering. De jaren 70 vormden de absolute glorieperiode, zowel wat het aantal manches als het aantal starters betreft. Gilbert Vandromme was al die tijd een aandachtig toeschouwer, veelal als speaker, en gidst ons met veel enthousiasme door dit roemrijke verleden.

Als ik het moeilijk heb om bij Cycling Vlaanderen uit te rijden, zou ik naar het Criterium van de Westhoek trekken

“Het Criterium van de Westhoek genoot vroeger een pak meer aanzien dan nu”, vertelt de welbekende wielerstem. “Ik herinner me nog de editie van 1967, gedomineerd door Freddy Maertens. Michel Pollentier werd toen trouwens vierde in het eindklassement. Er pronken wel meer mooie namen op de erelijst, maar Freddy is toch de grootste. Voor de organisatoren was dit wel iets om mee uit te pakken. Een ander scharniermoment was het jaar 1968. Toen was er voor het eerst en voor het laatst een koers buiten West-Vlaanderen. In Gooik dan nog! De wedstrijd werd georganiseerd door de voorzitter van de supportersclub van Gerry Bouttry, de latere eindwinnaar. Met bussen en aanhangwagens werden de renners naar daar gebracht. Een hele volksverhuizing. (lacht) Vanaf 1970 was het criterium enkel nog voor renners van 15 tot 17 jaar. Of het er iets mee te maken had weet ik niet, maar daarna volgde wel de mooiste periode in de historie van het Westhoekcriterium. Veel koersen, een pak renners en een hele show daarrond. Zo was er toen ook een Miss Westhoek-verkiezing! Een tiental jaar duurde die hoogconjunctuur en daarna ging het geleidelijk aan bergaf. Al kende het criterium in de periode tussen 2000 en 2007 wel nog een heropflakkering.”

Vrijwilligers mogen zich altijd komen melden, maar ik vrees ervoor. Het ziet er naar uit dat de manche in Wulpen van zondag de laatste wordt. De allerlaatste…

Wie Gilbert zo bezig hoort, beseft meteen: het Criterium van de Westhoek was iets! Het is dan ook bijna onbegrijpelijk dat het initiatief, met hart en ziel opgezet door André Vandecasteele, zover is kunnen afglijden. Anno 2019 blijven er nog dertien manches over en verschenen er gemiddeld 16 renners aan de start. “Ik snap het echt niet”, klinkt het bij een ontgoochelde Vandromme. “En ook bij het bestuur zitten ze met hun handen in haar. Waarom komen er amper een tiental deelnemers naar de wedstrijden? Als ik nieuweling ben en het moeilijk heb om uit te rijden bij Cycling Vlaanderen, zou ik naar het Criterium van de Westhoek trekken. Het niveau ligt er ietsje lager, maar is daar iets mis mee? Het is toch toffer als je kan mee koersen? Die koersen zijn ook ideaal om de stiel te leren. Kijken de renners neer op het Criterium, mogen ze niet komen van hun ploegen, staan de ouders er niet voor te springen… Ik weet het niet.”

Laatste in Wulpen

“In die context begrijp ik wel dat voorzitter Wilfried Decaesteker er de stekker uit trekt. Al dat werk voor nog geen 20 coureurs. Wilfried is ook al 72 jaar en er staat niemand klaar om hem op te volgen. Vrijwilligers mogen zich altijd komen melden, maar ik vrees ervoor. Het ziet er naar uit dat de manche in Wulpen van zondag de laatste wordt. De allerlaatste….”