West-Vlaamse mecanicien en verzorger van Michael Goolaerts: “Hij was een vriend van iedereen”

© BELGA
Tom Vandenbussche

Michael Goolaerts (23) is niet meer en dat heeft ook in onze provincie zijn sporen nagelaten. Bij Veranda’s Willems-Crelan rijden niet alleen vijf West-Vlamingen rond, ook verzorger Nico Beyns (42) uit Ieper en mecanicien Stijn Vandenberghe (36) maakten al betere tijden mee. “Michael was een vrolijke kerel, met altijd weer die eeuwige smile op zijn gezicht.”

Nico Beyns is afkomstig uit het Limburgse Paal-Beringen, maar vestigde zich acht jaar geleden in Ieper. In het verleden was hij als verzorger al aan de slag bij Lotto, HTC-Highroad en Drapac, maar sinds vorig jaar maakt hij deel uit van de staf van Veranda’s Willems. “Michael leerde ik kennen op het trainingskamp in Spanje. Hij was altijd goedgezind en had een eeuwige smile op zijn gezicht. Hij was een vriend van iedereen.”

West-Vlaamse mecanicien en verzorger van Michael Goolaerts:
© BELGA

Zondag was Beyns erbij toen Michael tijdens Paris-Roubaix een hartaanval kreeg en ten val kwam, maar over die dag wil hij het liever niet meer hebben. “Het is voor mij moeilijk om er veel over te vertellen. We willen het positieve onthouden. Zaterdag had ik hem nog gemasseerd. En maandag en dinsdag zijn we twee dagen met de ploeg samen geweest. De renners die niet moesten koersen, hebben de omkadering geholpen bij het verwerkingsproces. Er is een traumapsycholoog langsgekomen, net als de ouders en broer van Michael. Het is voor iedereen in onze ploeg superzwaar en het zal nog zwaar zijn. Ja, ook voor onze West-Vlaamse renners (Mathias De Witte, Stijn Devolder, Arjen Livyns, Stijn Steels en Zico Waeytens, red.). We waren vaak samen op pad, hé.”

West-Vlaamse mecanicien en verzorger van Michael Goolaerts:
© BELGA

“Het is voor mij moeilijk om er veel over te vertellen. We willen het positieve onthouden”

West-Vlaamse mecanicien en verzorger van Michael Goolaerts:

Eén van de laatsten

Mecanicien Stijn Vandenberghe maakte het drama zelfs van heel dichtbij mee. “Ik zat in de auto en was er als één van de eersten en dus ook laatsten bij. (denkt even na) Dat beeld komt momenteel voortdurend terug. We hebben met die dokter nog van alles geprobeerd, maar plots moest ik weer verder, want we zaten nog met Wout van Aert in koers. Daar heb ik een schuldgevoel aan overgehouden, maar intussen sprak ik met de psycholoog en kan ik het al iets beter plaatsen.”

“Het zal nog een tijdje blijven hangen. Daarom dat ik vandaag (woensdag, red.) ook geen zin had om naar de Brabantse Pijl te gaan. Ik had echt geen zin om de hele dag telkens weer hetzelfde te moeten uitleggen. Ik hoop dat we het tegen de eerstvolgende koers, op 1 mei in Frankfurt, al wat hebben kunnen laten bezinken.”

West-Vlaamse mecanicien en verzorger van Michael Goolaerts:
© BELGA

“Ik zat in de auto en was er als één van de eersten en dus ook laatsten bij. Dat beeld komt momenteel voortdurend terug”

Vandenberghe is aan zijn eerste seizoen als mecanicien bij Veranda’s Willems-Crelan bezig. In het verleden was hij ook al bij Radioshack, Radioshack-Leopard en BMC, de ploeg waar ook zijn Jean-Marc actief is, aan de slag. “De eerste keer dat ik Michael zag en sprak, was afgelopen winter in de service course van de ploeg in Mechelen, toen hij zijn nieuwe thuisfiets kwam ophalen. Hij was een vrolijke jongen, altijd met een glimlach en altijd goedgezind. Hij was ook een renner die graag eens bij de omkadering zat, ‘s avonds in de zeteltjes bij de bar.”

Meten van koersfiets

West-Vlaamse mecanicien en verzorger van Michael Goolaerts:
© BELGA

“Ik had een vrij goeie band met Michael. Als ik aan de fietsen aan het sleutelen was, kwam hij vaak een babbeltje met mij slaan. Tegen Michael kon je enorm zeveren, maar als het serieus moest zijn, was hij ook serieus. Ik heb daarover nog een mooie anekdote. Michael vroeg me voor elke wedstrijd om zijn koersfiets op te meten. Elke keer weer bracht hij van thuis zijn maten mee. Voor de start van Paris-Roubaix was het weer van dat en zei ik hem al lachend: Michael, zou je eens kunnen stoppen, want anders ga ik voor je Nieuwjaar eens een treffelijke meter kopen, hé. Weet je, eigenlijk denk ik dat Michael wat te braaf was om te koersen. Hij was vrij snel aan de meet, maar liet zich te makkelijk wegdrummen.”

“Hij was een renner die ook graag eens bij de omkadering zat, ‘s avonds in de zeteltjes bij de bar”

West-Vlaamse mecanicien en verzorger van Michael Goolaerts:

Rugnummer 84

We moeten verder met het positieve, hé”, gaat Vandenberghe verder. “Vergeten zullen we Michael echter nooit. In de toekomst zullen we nog vaak aan hem terugdenken. Alleen al in de service course van de ploeg. Het is nu alleszins de bedoeling dat ik zijn fiets met rugnummer 84 weer in orde zet. Zijn ouders hebben ons dat gevraagd. Ze hebben ons ook gezegd dat ze heel blij waren dat Michael bij onze ploeg de kans had gekregen om prof te worden. Chapeau voor die mensen.”