Tijdens deze koersloze periode zoeken de renners naar andere uitdagingen om bezig te blijven. Ward Vander Meiren trok naar de Kanarieberg om de Everest Challenge te doen. “Vooral mentaal was het lastig om telkens diezelfde beklimming te doen”, aldus de Roeselarenaar, die de vereiste 8.848 hoogtemeters bereikte na 103 beklimmingen en 10 uur en 40 minuten fietsen.
Everesting is sinds een aantal jaar een hype: het zo vaak mogelijk dezelfde helling omhoog rijden in één rit tot je aan 8.848 hoogtemeters komt, even hoog als de top van Mount Everest. “Toen Dries Ampe mij een tijdje terug vertelde over die Everest Challenge was ik meteen verkocht. Ik wou die vroeg of laat eens doen. Zeker toen ik zag dat Seppe Odeyn, de legende van de Hel van Kasterlee, die ook gedaan had. Nu we door de coronacrisis toch thuiszitten, besliste ik om die vorige zaterdag aan te gaan. We zitten nu halfweg het seizoen, het ideale moment voor een zware training met het oog op die Hel eind dit jaar. Samen met Joeri Calleeuw ben ik dus naar de Kanarieberg nabij Ronse getrokken en om 6 uur eraan begonnen. Na 10 uur en 40 minuten was de challenge volbracht.”
Goede locatie gezocht
“Het was wel een enorme uitdaging, want ik had nog nooit langer dan zes uur gefietst. Ik had me niet specifiek voorbereid op deze Everest Challenge, maar ik heb wel gezocht naar een goede locatie ervoor. (lacht) Ik denk dat ik daar het meeste tijd heb ingestoken in de voorbereiding. Zo kwam ik uiteindelijk uit bij de Kanarieberg, wat telkens een kilometer klimmen en een kilometer dalen is. Ik zou dus zo’n honderd keer op en af moeten rijden, uiteindelijk waren het er 103 om exact te zijn.”
“De eerste 50 beklimmingen gingen heel vlot en hebben Joeri en ik samen afgelegd”, aldus de Roeselarenaar. “Dan kende ik even een zwak momentje en heb ik moeten temporiseren. Ik heb dan boven gestopt om te eten en te drinken, want dat was alles behalve evident tijdens de uitdaging zelf. Want boven op de top was het direct terugdraaien om dan beneden hetzelfde te doen. Al klimmend eten is niet gemakkelijk en het risico was te groot in de afdaling… Op het einde was het echt aftellen. Vooral mentaal was het lastig om telkens diezelfde beklimming te moeten doen.“
“Na afloop heb ik toch een frituur opgezocht. En die frieten hebben gesmaakt. Je kan deze uitdaging vergelijken met twee bergritten in de Tour de France. Het grote verschil is natuurlijk dat er geen druk is, je doet het op je eigen tempo. Het was afzien, maar toch plezant om te doen. Ik hou wel van een mooie uitdaging op tijd en stond”, zegt Ward, die normaal aan zijn laatste seizoen als wielrenner bezig is.
Extra seizoen?
“Of ik er door de coronacrisis nog een jaartje aan toevoeg? Daar heb ik nog niet over nagedacht, maar het zou natuurlijk spijtig zijn om te stoppen zonder gekoerst te hebben. De vraag is ook of de Hel van Kasterlee zal plaatsvinden of niet. We zien wel. Ik train en koers nog altijd graag. Hopelijk kunnen we snel weer aan de slag, maar het belangrijkste is dat het virus snel weg is. Gezondheid is nog altijd het belangrijkste”, besluit de elite zonder contract van vind! Cycling Project.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier