Ward Vander Meiren: “Eind 2020 in schoonheid stoppen”

Ward Vander Meiren, hier met de intussen gestopte Joeri Calleeuw. (foto Gino Coghe) © Foto Coghe
Stijn Moerman

Nadat hij eind december 2018 in de Hel van Kasterlee zijn achillespees afscheurde, stond er een groot vraagteken achter de sportieve toekomst van Ward Vander Meiren. Maar de revalidatie verliep beter dan verwacht. De elite zonder contract kon halfweg mei opnieuw koersen, werkte al een duatlon af en werd zondag vijfde in de Mercure Halloween Run in eigen Roeselare. “Ik werk nu richting de Hel van Kasterlee om te testen voor 2020, mijn laatste competitief jaar”, kondigt de Roeselarenaar zijn afscheid aan.

“Het is mooi om te zien waar ik ondertussen sta na mijn blessure”, zegt de 36-jarige Ward Vander Meiren. “Sommige mensen gaven me weinig kans om nog op competitief niveau aan sport te doen. Maar de revalidatie verliep vlot en halfweg mei reed ik op De Ruiter in Roeselare mijn eerste wedstrijd. Al werd het wel een seizoen met vallen en opstaan. Ik kon af en toe nog eens een mooie resultaat neerzetten, zoals mijn 18de plaats in de profkoers in Kortemark, maar ik voelde dat de basis ontbrak. Vooral met het optrekken had ik heel wat moeite. Het verschil in mijn benen is nog enorm na het afscheuren van mijn achillespees. Maar ik was vooral blij dat ik weer kon sporten.”

Geen intervaltraining

“Ik heb na het wielerseizoen al deelgenomen aan de duatlon in Langemark, waar ik negende werd, en zondag de 10 km van de Mercure Halloween Run in Roeselare, waar ik vijfde werd”, aldus de Roeselarenaar, die lid is van vind! Cycling Project en TriatlonTeam Roeselare. “Niet slecht, al moet ik eerlijk zeggen dat het niveau in beide wedstrijden niet denderend was. En zelf loop ik nog altijd heel wat trager dan vroeger. Logisch, want ik heb de voorbije maanden geen intervaltrainingen gedaan. Ik wil geen risico’s nemen na mijn zware blessure en wil vooral een goede basis leggen met het oog op 2020.”

Ik zal opnieuw aan de Hel van Kasterlee deelnemen, puur als test voor 2020

“Daarom zal ik ook opnieuw deelnemen aan de Hel van Kasterlee. Puur als test voor 2020. Dat wordt mijn laatste jaar als competitief sporter en ik hoop dan eind december in Kasterlee in schoonheid afscheid te nemen. Al zal ik uiteraard blijven sporten op recreatief niveau. En ik zal de sportieve ontwikkelingen van mijn zoontje Achiel dan op de voet volgen. Ik droom ervan om ooit met hem eens aan een wedstrijd à la Cape Epic deel te nemen. Dat zou de max zijn. Of misschien krijg ik ooit het idee om eens een Ironman te betwisten. Sport is mijn leven en zal dus altijd aanwezig blijven.”

Afscheid

“Zondag neem ik ook deel aan de crossduatlon in Ruddervoorde, puur als training. De afstand – 2,4 km lopen, 15 km fietsen en 2,4 km lopen – ligt me niet, maar het is dicht bij de deur en ideaal om de wissels nog eens te oefenen. Bovendien neemt ook mijn ploegmaat Alexander Chamon deel. Hij was vorig jaar tweede en zal nu waarschijnlijk opnieuw meedoen voor het podium. Ik zie wel waar ik zelf eindig. Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik de resultaten beter kan relativeren”, besluit Ward, die met Joeri Calleeuw (zie foto) een van zijn beste vrienden uit het peloton zag verdwijnen. “We zijn al jaren vrienden. We zijn ploegmaats geweest, hebben samen in Senegal gekoerst en zijn vaak samen op stap geweest. Ik zal hem volgend jaar missen in het peloton. Misschien staan we in de toekomst nog eens samen aan de start van de Hel van Kasterlee?” besluit Vander Meiren met een kwinkslag. (SM)