In januari 2013 kroonde Alessio Dhoore zich in Mol nog tot Belgisch kampioen veldrijden bij de eerstejaarsnieuwelingen. Drie jaar later liet hij de wielersport al voor wat het was. Spijt heeft Dhoore echter niet van zijn beslissing. “Ik heb bewust voor een ander leven gekozen.”
Alessio Dhoore stopte in april 2016 al op 18-jarige leeftijd met veldrijden nadat hij eerder ook al abrupt ophield met voetballen, bij Club Brugge nog wel. Als crosser bij de juniores won Alessio begin januari 2016 in Leuven, werd hij vierde op het kampioenschap van België in Lille en werd hij geselecteerd voor het wereldkampioenschap in Heusden-Zolder. In september 2016 zou hij de stap naar de beloften zetten. Er kwam evenwel een kink in de kabel en zelfs een tussentijdse mutatie van Young Telenet-Fidea naar het jongerenteam van Crelan-Vastgoedservice kon de Belgische nieuwelingenkampioen 2013 slechts tijdelijk redden als veldrijder. Een principieel vrijgevochten karakterbaaske dus – een nazaat van Tijl Uilenspiegel – en daar is niets mis mee, tenzij hij er spijt zou van hebben. “En dat heb ik hoegenaamd niet”, beklemtoont Alessio. “Ik heb bewust gekozen voor een ander leven waarin ik mij kostelijk amuseer, alles doe waar ik zin in heb en laat wat mij niet zint. Ik heb toch het recht om mijn eigen leven te bepalen?! Ik vond een mooie job bij Krinkels Landschapsaannemer, waar ik als tuinman zes dagen op zeven aan de slag ben. In de buitenlucht en dus jeun ik mij des te meer.”
“Als motorcrosser heb ik een nieuwe uitdaging gevonden. En nu komen er geen vervelende duurtrainingen aan te pas”
Motorcrosser
“Ik heb inmiddels ook een nieuwe sportieve uitdaging gevonden: motorcrossen, wat ik van mijn papa Jurgen in de genen heb meegekregen”, knipoogt Alessio. “Ik kon er niet mee wachten, maakte nog in september 2017 mijn debuut bij de Motorcross Liefhebbersbond (MCLB, red.) en dat ging mij meteen vrij goed af. Na een kennismaking in de vrijetijdscategorie stapte ik gauw over naar de MX2 (250 cc, red.) en behaalde ik nog een aanmoedigende achtste plaats. Daarmee ging ik met een goed gevoel de winter in en kijk ik al reikhalzend uit naar de lente. Mijn aangeboren en aangescherpte behendigheid zal mij ook daar vooruithelpen. En er komen daar geen vervelende duurtrainingen aan te pas. We zien wel waar het schip strandt.”
Veelzijdig acrobaat Alessio zocht het, logisch, ook even in het mountainbiken. Zo imponeerde hij ooit in Sankt-Vith. Bondscoach Filip Meirhaeghe zag in Alessio zelfs een potentiële kandidaat voor de WB-manches. “Dat zagen ze bij Young Telenet-Fidea niet zitten en ergens kon ik dat begrijpen, want niet ongevaarlijk en bovendien kon ik het team tijdens de zomer veel meer van nut zijn op de weg. Daar kon ik mij evenwel niet in vinden. Nu gebruik ik het mountainbiken als conditietraining, veel plezanter dan die duurtrainingen op de weg.”
Ware bestemming
Het is meer dan duidelijk: Alessio Dhoore is als sporter op zijn ware bestemming gearriveerd. Je weet nooit waartoe dat leidt, want zijn ijzersterk karakter kan hem ook naar ongekende hoogten stuwen. En op zijn (bijna) 20ste is hij voor de motorcross geen late roeping. Wel integendeel!
Ex-trainer Rudi Van de Sompel: “Vind het nog altijd doodjammer”
Rudi Van de Sompel was Alessio’s trainer vanaf de 14-jarige aspiranten tot die er begin 2016 als tweedejaarsjunior een punt achter zette. Rudi is ideaal geplaatst om zijn licht te laten schijnen over het afgestapte talent. “Ik blijf het doodjammer vinden dat Alessio al op zijn 18de de handdoek gooide, maar ik respecteer zijn beslissing die door nog andere omstandigheden ingegeven was”, valt Rudi in. “Hij was een oertalent. Qua techniek kende hij zijn gelijke niet. Alessio had helaas een broertje dood aan eenzame duurtrainingen op de weg. Daar kon hij zich niet voor opladen, maar ze zijn onontbeerlijk. Tijdens de groepstrainingen bloeide hij dan wel helemaal open en moest hij zelfs nauwelijks onderdoen voor een zekere Wout van Aert, die hem wel eens bewonderend nakeek. We zullen helaas nooit weten waar Alessio Dhoore als veldrijder zou zijn uitgekomen, maar als je het mij vraagt, dan antwoord ik zonder enig voorbehoud: héél ver!”
Het verblijdt Rudi Van de Sompel wel dat hij nog een uitstekend contact onderhoudt met zijn turbulente poulain, die hij mist op zijn trainingen, omdat het een plezier was om op hem toe te zien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier