Gerben Kuypers (23) uit Ramskapelle bij Nieuwpoort is de vreemde eend in de Belgische selectie voor het WK veldrijden in Hoogerheide. Een profcontract had hij tot voor kort niet en twee maanden geleden was hij nog aan de slag in een fabriek, maar ondertussen is Kuypers uitgegroeid tot dé revelatie van het seizoen. Met zijn WK-selectie én een profcontract bij Intermarché-Circus-Wanty kent zijn doorbraakseizoen nu ook een absolute climax.
“Ik kan nog steeds niet vatten dat ik zondag het WK bij de profs zal rijden. Hier had ik bij het begin van het seizoen helemaal geen rekening mee gehouden. Dit overtreft al mijn verwachtingen. Vorig jaar was ik er nog bij met de beloften in Fayetteville (VS) en ik heb nadien mijn pakje en mijn rugnummer speciaal bijgehouden als collector’s item omdat ik de kans groot achtte dat het mijn allerlaatste WK zou zijn, maar nu zit ik de komende dagen plots tussen de grote jongens. Ongelofelijk”, aldus een dolgelukkige Gerben Kuypers.
Ontzag voor toppers
“Ik kijk dan ook met grote tevredenheid terug op de laatste maanden, want ik had niet verwacht dat het zo’n grote vaart zou lopen. De laatste weken was ik waarschijnlijk na Wout van Aert de meest besproken Belgische renner! (lacht) Maar anderzijds denk ik ook wel dat ik een van de revelaties van het seizoen ben, zeker gezien de progressie die ik gemaakt heb. Toch is het af en toe ook wel wat onwezenlijk. Zeker in het begin was het aanpassen. Als ik vanuit de achtergrond terugkwam en tussen de profs terechtkwam, had ik aanvankelijk wat ontzag voor hen. Voor die jongens was ik een nobele onbekende en ik wilde hen niet voorbij gaan om dan twee bochten later fouten te beginnen maken of hen ten val te brengen.”
“Toen ik Wout de week na mijn overwinning in Essen tegenkwam op stage in Spanje, kwam hij naar me toe om me te feliciteren”
“Ondertussen heb ik dat wel van me af kunnen zetten en durf ik me er al meer tussen smijten. Ook omdat ik het gevoel heb dat ik ertussen hoor en merk dat zij mij ondertussen ook kennen. Ze komen nu al eens een praatje slaan tijdens de verkenning. Ook Wout van Aert, ja. Hij is een grote meneer. Toen ik hem de week na mijn overwinning in Essen tegenkwam op stage in Spanje, kwam hij naar me toe om me te feliciteren. Hij vroeg ook naar mijn situatie. Je hebt gewoon ontslag genomen op je werk om in de zon te kunnen trainen, grapte hij zelfs. Een bewijs dat hij niet enkel met zichzelf bezig is.”
Laatste kans
“Die overwinning in Essen heeft alles in een stroomversnelling gebracht. Ze vroegen me nadien live op tv of ik nog werkte en nadat ik antwoordde dat ik mijn job opgegeven had, werd dat plots een verhaal en begon het te leven. Daar is het dus eigenlijk écht begonnen. Om dan te denken dat ik eigenlijk niet ging rijden in Essen… Normaal gezien zou ik immers op stage geweest zijn naar Spanje, maar omdat ik in het begin van de week wat ziekjes was, heb ik de stage een week uitgesteld en ben ik toch gestart in Essen. De rest is geschiedenis.”
“Voor het seizoen had ik met mijn ouders afgesproken dat dit mijn allerlaatste kans was”
“Die zege was voor mij eigenlijk nog eens de bevestiging dat ik het echt wel kon. Ook in Frankrijk reed ik wel enkele sterke crossen, maar dat was toch maar in Frankrijk. Dat ik het ook kon tegen jongens als Jens Adams en Emiel Verstrynge zorgde bij mij voor een mentale klik en een serieuze vertrouwensboost. Het zat daardoor ook goed in het koppeke en dan ga ik sowieso al tien procent beter rijden.”
“Ergens was het ook wel een opluchting, want voor mij was dit het seizoen van de laatste kans. Voor het seizoen heb ik met mijn ouders samengezeten en toen is gezegd dat het dit seizoen echt moest gaan gebeuren of dat het anders gedaan zou zijn. Je kunt niet blijven proberen, hé. Ook omdat mijn ouders doorheen de jaren al duizenden euro’s in mijn carrière geïnvesteerd hebben. Zelf heb ik die financiële slagkracht niet, waardoor mijn ouders alles van materiaal en zo betaalden. Maar het stopt ergens natuurlijk. Daarom zeiden we dat het mijn laatste kans was en die heb ik uiteindelijk met beide handen gegrepen.”
Trainen met de rugzak
“Maar evident was het toch niet altijd. Ook omdat ik in de nasleep van het WK in Fayetteville vorig jaar ben beginnen werken. Ik voelde me immers erg schuldig dat ik samenwoonde met mijn vriendin Justien maar niets betaalde. Dat was niet fair. Tot begin december werkte ik dan ook bij NV Ter Beke in Veurne. Van trainen kwam in die periode evenwel vaak niet veel in huis. In de zomer kwam ik aan zo’n tien uur per week, in de wintermaanden aan zes. Ideaal is dat natuurlijk niet.”
“Gelukkig had ik in de zomer erg veel op de weg gekoerst, waardoor ik daar een brede basis kon leggen. Toch is het voor mij zelf ook een verrassing dat ik mijn goede vorm zo lang kan aanhouden. Maar het waren toch vaak lange dagen. Als ik de vroege shift had, moest ik al om 4.10 uur opstaan en na het werk ging ik vaak meteen gaan trainen, met mijn rugzak nog op de rug. Dan lijkt een profcarrière ver weg. Maar je weet wel waarvoor je het doet, ook al besefte ik wel dat die situatie niet erg lang houdbaar was. Het geeft dan ook veel voldoening dat het uiteindelijk goed uitgedraaid is.”
Leven van prijzengeld
“Begin december nam ik uiteindelijk ontslag zodat ik op trainingsstage naar Spanje kon gaan en veel kon crossen in de kerstperiode. Verlof kreeg ik daarvoor namelijk niet meer. Dat was een risico, ja. Want van een profcontract was toen geen sprake. Ik leefde eigenlijk van mijn prijzengeld. Er was wel een aanbod geweest van een Franse ploeg, maar ik heb toen gegokt en nee gezegd. Ik wilde immers niet op het eerste, het beste aanbod ingaan, maar ergens tekenen waar ik me goed voel en waar ze het beste met me voorhebben. Ook voor het BK was er al wat interesse, maar ook toen hield ik de boot nog wat af. Ik wist immers dat een goede prestatie in Lokeren de interesse nog zou aanwakkeren. En inderdaad: ondertussen heeft zowat elke ploeg eens geïnformeerd.”
“Het was dus opnieuw een gok die goed uitgepakte. Ondertussen heb ik wel effectief ergens getekend. Zo word ik vanaf 1 maart prof bij Intermarché-Circus-Wanty, waar ik ook een degelijk wegprogramma zal kunnen rijden. Ik ben eigenlijk altijd wat achter geweest op mijn biologische leeftijd, maar ik heb jaar per jaar stappen gezet, dit jaar zelfs drie. Ik ben er evenwel van overtuigd dat er nog steeds veel rek op mijn mogelijkheden zit en dat ik bij deze ploeg de kans zal krijgen om te groeien.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
