Sterk seizoen van de 36-jarige Dominique Baeckelandt

Met de laatste koersen in zicht wordt het stilaan tijd om terug te blikken op het afgelopen wielerseizoen. Wie dat alvast met een positief gevoel kan doen, is Dominique Baeckelandt. De 36-jarige eliterenner zonder contract reed pas een zestal jaar geleden zijn eerste wedstrijden, maar mag zich ondertussen wel een gevestigde waarde in het West-Vlaamse kermiscircuit noemen. Het beste bewijs daarvan: zijn zege in Roeselare van enkele weken terug.

36 jaar, het is een leeftijd waarop de meeste renners aan hun wielerpensioen beginnen te denken. Niets daarvan bij Dominique Baeckelandt. De Kortemarkenaar zit namelijk nog in het begin van zijn wielercarrière. "Het zou inderdaad een beetje raar zijn mocht ik al aan stoppen denken", lacht Dominique. "Ik denk zelfs dat ik pas op mijn 30ste voor het eerst op een koersfiets gesprongen ben. En dan nog heel toevallig eigenlijk, al zeverend met vrienden. We hadden afgesproken om op vakantie te gaan naar de streek rond de Mont Ventoux. En aangezien we daar toch in de buurt verbleven, leek het ons wel leuk om die berg ook eens te beklimmen. Dus kocht ik mijn eerste koersfiets, begon ik wat te trainen en reed ik de Ventoux naar boven. Niet veel later kwam ik een kennis tegen die me kon overhalen om eens deel te nemen aan enkele parochianenkoersen. Dat ging redelijk goed en zo kreeg ik de smaak te pakken. Na enkele seizoenen bij de nevenbonden zette ik uiteindelijk de stap naar Cycling Vlaanderen en ook daar stond ik mijn mannetje."De renner van Vind! Cycling Project doet zelfs meer dan dat. In het begin moest hij nog wat zoeken naar zijn plaats in het peloton, maar éénmaal hij die had gevonden, gingen de prestaties vooral in stijgende lijn. "Mijn eerste maanden verliepen nog wat moeizaam", knikt Baeckelandt. "Vooral omdat ik het vertrouwen miste om vooraan te koersen. Ik had zoiets van: ik kan die mannen toch niet in de weg gaan rijden. (lacht) Maar nadat ik een paar keer in een ontsnapping was meegeglipt, kon ik de klik maken. Ik besefte dat ik het kon en de trein was vertrokken. Nu probeer ik overal waar ik start mee de wedstrijd te kleuren en aan te vallen. Ik merk natuurlijk wel dat ik niet de ervaring of behendigheid van anderen heb. Zo zal ik me niet snel mengen in groepssprints en de grootste piloot zal ik nooit worden, maar ik ben nu ook geen sukkelaar", aldus de Kortemarknaar van vind! Cycling Project.Die offensieve koersstijl leverde Dominique de afgelopen maanden alleszins een aantal mooie resultaten op. Op 29 augustus reed een hij naar een knappe elfde plaats in de kermiskoers voor profs in Kortemark en enkele weken geleden volgde de ultieme bekroning met een zege in het criterium van Roeselare. "Mijn seizoen was sowieso al geslaagd", vertelt de automechanieker. "ik behaalde meerdere ereplaatsen en kon me geregeld laten opmerken, maar die prestaties maken mijn jaar helemaal af. Kortemark was al fantastisch. Tussen de profs, voor eigen volk, de ploeg die sterk reed... Dat was echt kicken! En een mentale boost voor de wedstrijden die volgden. Ik wist dat ik goed was, maar ook dat alles moest meezitten om te kunnen winnen. En in Roeselare was het dan zover. Op het einde van de voorlaatste ronde reed ik weg met het oog op de premie, ik merkte dat ik een gaatje had en dat de achtervolgers naar elkaar zaten te kijken. Toen heb ik niet meer getwijfeld en gewoon alles gegeven. Het volstond voor de zege en voor mij was het de kers op de taart van een schitterend 2019."En dan is het nog maar de vraag of het nog beter kan? "Goh, ik word er ook niet meer jonger op", grijnst Dominique. "We zullen wel zien wat het wordt. Ik amuseer me enorm op de koers, op de trainingen met mijn ploegmaats, het is combineerbaar met mijn job en familie... Ik beleef veel plezier aan de sport en dat is voor mij het belangrijkste."