Wout van Aert heeft zaterdag een zilveren medaille veroverd in de wegrit van de Olympische Spelen. Van Aert zorgt zo voor de eerste Belgische medaille op deze Spelen. De olympische titel was voor de Ecuadoriaan Richard Carapaz. Hij haalde het na 234 heuvelachtige kilometers tussen startplaats Musashionomori Park en de finish op het autocircuit van Fuji solo. De Sloveense Tourwinnaar Tadej Pogacar verzekerde zich van het brons.
De traditionele vroege vlucht werd gevormd door de Azeri Elchin Asadov, de Venezolaan Orluis Aular, de Burkinees Paul Daumont, de Zuid-Afrikaan Nicholas Dlamini, de Roemeen Eduard Grosu, de Tsjech Michael Kukrle, de Slovaak Juraj Sagan en de Griek Polychronis Tzortzakis. Hun voorsprong bedroeg maximaal iets meer dan twintig minuten. Onder meer dankzij het kopwerk van Greg Van Avermaet hield het peloton de achterstand binnen de perken.
Van Avermaet kneep op 53 km van de aankomst de remmen dicht. Tiesj Benoot en Mauri Vansevenant leidden de troepen op de steile Mikuni Pass, maar de Belgen hadden geen reactie op de aanval van Tourwinnaar Pogacar. Enkel de Amerikaan Brandon McNulty en de Canadees Michael Woods konden mee met de Sloveen. Wout van Aert beperkte in de achtergrond de schade en maakte in het slot van de klim de oversteek naar voren.
McNulty en Carapaz gingen op 25 km van de aankomst in de aanval en namen snel een halve minuut. Er werd te lang geaarzeld in de achtergrond. Carapaz, de nummer drie van de voorbije Tour, liet McNulty op 5 km van de aankomst in de steek en reed solo naar de olympische titel. In de achtergrond werd de Amerikaan nog gegrepen. Van Aert veroverde in de sprint van de achtervolgende groep zilver. Hij hield heel nipt Pogacar af. De Nederlander Bauke Mollema werd vierde, Woods pakte de vijfde plaats.
Carapaz is de opvolger van Greg Van Avermaet als olympisch kampioen. Onze landgenoot pakte vijf jaar geleden in Rio goud.
“Dit is toch iets unieks”
“Het is een bijzonder gevoel. Ik ben wel blij met die zilveren medaille. Als je naar het koersverloop kijkt, kon ik niet veel anders doen. Ik had even goed vijfde kunnen zijn en dan is het mooi met een medaille naar huis te kunnen gaan. Ook voor het werk van de hele ploeg en de staf is het een heel ander gevoel dan met lege handen te staan”.
Van Aert was een van de topfavorieten en had ook het gevoel dat hij werd geviseerd door de andere renners. “Maar dat frustreerde mij niet, ik kon het vooraf wel voorspellen. Ik wist dat als ik over die klim (Mikuni Pass) geraakte, het niet makkelijk zou zijn. Het was een spervuur van aanvallen.”
In de slotfase ontsnapte Richard Carapaz. Onder impuls van een indrukwekkende Van Aert slonk de kloof tot vijftien seconden, maar de Ecuadoraan bleef toch voorop. “Ik ben tot op het circuit blijven rijden voor de gouden medaille. We kwamen kortbij maar dan zag ik in de verte dat Carapaz McNulty achter liet en dat hij dus nog iets overhad. Dat betekent dat hij een verdiende kampioen is. Knap gedaan, we moeten blij zijn met zilver.”
Van Aert werd vorig jaar ook al twee keer tweede op het WK. “Het is een heel ander gevoel”, zegt hij. “Toen was ik daar niet zo blij mee. Dit is toch iets uniek. Het is zeker een ander gevoel.”
Van Aert toonde alvast opnieuw, net als in de Tour, over zijn topvorm te beschikken. Is hij woensdag dan de te kloppen man in de tijdrit? “Misschien wel. Ik ben echt goed, ben zo uit de Tour gekomen, heb hier ook een goede week gehad op training. Ook van de jetlag en de warmte had ik geen last. Nu moet ik de focus behouden en woensdag opnieuw proberen. Ik zal deze inspanning wel een paar dagen voelen. Ik ben wel echt leeg. Ik heb nu drie dagen rust en hoop woensdag weer dezelfde benen te hebben.”
Olympische Spelen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier