Mauri is in deze derde week niet helemaal uitgewrongen

Wim Vansevenant, ex-profrenner en papa van Girodebutant Mauri, geeft ons tijdens de Ronde van Italië een wekelijkse inkijk in zijn leven.

Zo, dinsdag zat Mauri in die loodzware bergrit in de Dolomieten nog eens mee in de vroege vlucht. Ik had het voelen aankomen. Mauri had het zelf aan de telefoon niet aangekondigd, maar mijn gevoel zei dat hij het op zijn minst zou proberen. Hoe ik dat voelde? Door de manier waarop ik hem hoorde praten. Hij was niet aan het klagen, maar was wel nog geïnteresseerd in wat er hier thuis gebeurt. Een goed teken. Ook door de manier waarop hij de dagen ervoor had gekoerst, had ik een voorgevoel. Ik had hem in het begin van de etappes telkens actief bezig gezien. Alleen moet je ook wat geluk hebben. Dinsdag reden ze bergop weg. Dan is het iets makkelijker als je goeie benen hebt. Alleen scheurde de kopgroep voor de Mortirolo in twee en was hij niet mee voorin. Op de klim zelf moest hij lossen, dus veel verschil zal het niet gemaakt hebben. Het voornaamste is dat Mauri in deze derde week niet helemaal uitgewrongen is.

Voor Mauri wordt het moeilijk om zich later in het echte hooggebergte te onderscheiden.

Ik zie hem later deze week nog wel eens proberen, maar ritwinst wordt niet evident. Het niveau ligt heel hoog. Het zijn allemaal toppers, hé. Elke rit is op het scherpst van de snee. Maar als je niet probeert, kan je nooit winnen. Mauri kan nu alleen maar proberen en sterker worden. Die derde week in de Giro is sowieso een lijdensweg. Dat zag ik deze week al aan de manier waarop de meeste renners demarreren. Ze versnellen en kijken meteen erna achter zich. Met een minimum aan inspanningen proberen ze mee te springen. Ze zitten allemaal op hun limiet. Nu, in de derde week, kan niemand zich nog verbergen. En dan te zeggen dat ze nog geluk hebben met het weer. In de Giro kan het op dat vlak wel eens tegenvallen. De Giro is deze week écht begonnen, toch als we het over de strijd om de eindzege hebben. Nu vallen de maskers af. De renners die goed zijn, zullen dat tonen en de renners die minder zijn, zullen het zwaar krijgen.

Intussen hoeft Michel Pollentier, de laatste West-Vlaamse eindwinnaar van een grote ronde, nog niet te panikeren dat er een provinciegenoot hem zal opvolgen. Michel zal daar trouwens niet van wakker liggen, zeker niet als het iemand uit zijn eigen opleidingsploeg is. Maar het is niet simpel om zomaar een grote ronde te winnen. En eerlijk? Ik zie het de eerste jaren nog niet gebeuren. Voor Mauri wordt het in de toekomst moeilijk om zich in het echte hooggebergte te onderscheiden. Hij zal wel vaak in beeld komen, maar winnen is natuurlijk nog iets anders. Rittenkoersen van enkele dagen en eendagswedstrijden op lastige parcours zullen meer zijn ding zijn. Het is wat het is. Dat is helemaal in schande. In Luik-Bastenaken-Luik kwam hij in beeld. In de Waalse Pijl kwam hij in beeld. Er zijn veel ploegen die zo’n renner met plezier een contract geven. En sowieso is het nog te vroeg om een definitief oordeel over Mauri’s toekomst te vellen. Tijd brengt raad!