Alec Segaert (Lotto Dstny) heeft zaterdag de 29e editie van de Grote Prijs Criquielion (1.1) gewonnen.
De 21-jarige Segaert haalde het na 200 kilometer tussen Aat en Lessen. Hij bleef net het sprintende peloton voor, nadat hij samen met de Duitser Henri Uhlig er op twee kilometer van de meet vandoor was gegaan. De Tsjech Pavel Bittner (Team dsm-firmenich PostNL) werd tweede. Jenthe Biermans (Arkéa – B&B Hotels) vervolledigde het podium.
Vijf renners zorgden snel voor de ontsnapping van de dag: de Zwitser Simon Pellaud, de Fransman Baptiste Vadic, de Spanjaard Xavier Azparren, de Brit Zeb Kyffin en de Deen Pelle Koster Mikkelsen. In het eerste deel van de koers bleef hun voorsprong rond 2:30 schommelen.
Bij het aansnijden van het lokale circuit van 37,3 km had de kopgroep nog een voorsprong van 1:10. Enkel Azparren en Kyffin wisten voorin te overleven. Met nog 50 km voor de boeg bleef alleen Azparren nog over, met het peloton op een minuut. Bij het begin van de tweede en laatste lokale ronde werd hij ingerekend.
In de laatste 10 km probeerden verschillende renners te ontsnappen, onder wie Stan Van Tricht en de Zwitser Fabio Christen. Zij werden gegrepen op 4,5 km van de finish. De Duitser Henri Uhlig en Alec Segaert waagden hun kans met nog 2 kilometer te rijden. Met de streep in zicht ging Segaert er vol voor, hij bleef nipt het jagende peloton voor.
Niet de bedoeling
Op de erelijst volgt Segaert de Australiër Sam Welsford op. Claude Criquielion won de allereerste editie van de Henegouwse wielerwedstrijd in 1991. De Grote Prijs werd toen georganiseerd als afscheidswedstrijd voor de succesvolle renner. Hij won zijn eigen afscheidskoers en klopte Marc Sergeant en Rudy Dhaenens in een sprint. De drie volgende jaren werd de wedstrijd niet georganiseerd, sinds 1995 staat de koers terug op de wielerkalender. Criquielion overleed op 18 februari 2015 op 58-jarige leeftijd.
“Ik ben erg blij dat ik de GP Criquielion heb gewonnen, mijn eerste zege als profrenner”, vertelde Alec Segaert na afloop. “Ik reed met mijn ploeg een mooie koers, die lastig was door de weersomstandigheden, de wind en de regen in de finale. Het einde van de wedstrijd was onvoorspelbaar en het was moeilijk om het peloton onder controle te houden door de vele ontsnappingspogingen. We haalden uiteindelijk de vluchters in en zetten alles op alles voor een massasprint met Milan Menten, die tweede was in 2023. Ik haakte aan bij Uhlig toen die versnelde op de laatste kasseistrook en tot mijn verrassing zaten we met z’n tweeën vooraan. Ik bleef het teamspel spelen zonder over te nemen, want het peloton was erg dichtbij. Uiteindelijk besloot ik er dan toch vol voor te gaan, zonder om te kijken, en dat was genoeg om te winnen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier