Miskende Ivan Lamote heeft vooral zichzelf onderschat als profrenner

Ivan Lamote was prof van eind 1980 tot en met begin 1989. "Op het einde was het helemaal op", zegt de Roeselarenaar. (Foto SB) © STEFAAN BEEL
Redactie KW

Ivan Lamote was profrenner van eind 1980 tot begin 1989 bij ploegen als Splendor, Safir en Hitashi. Op de erelijst van de Roeselarenaar prijken onder meer een rit in het Circuit de la Sarthe, de Omloop van het Houtland in Lichtervelde en kermiskoersen in Desselgem, Heusden, Kemzeke en Wingene.

Ivan Lamote behaalde in april 1984 een dagzege in de Circuit de la Sarthe, die hij verlengde in de tweede eindplaats na Claude Moreau. “Dat is inderdaad een mooie herinnering”, geeft Ivan toe.

“Maar het is bijlange niet de mooiste uit de rij. De eerste nog mooiere viel mij te beurt toen ik in 1983 in Desselgem Sean Kelly, de toenmalige nummer één van de wereld, klopte. Ook mijn dichte ereplaatsen (vijfde in 1984 en zevende in 1985, red.) in de E3 Harelbeke, in uitstekend gezelschap, blijven me bij.”

Gedwarsboomd

“In schril contrast daarmee is er mijn wedervaren van Kuurne-Brussel-Kuurne in 1988”, voegt Ivan er meteen aan toe. “Ik reed er voorop met Phil Anderson en Jelle Nijdam, die mij kennelijk niet graag hadden als compagnon de route, omdat ik de snelste van de drie was. Ze hielden de benen stil zodat enkele anderen konden aansluiten, onder wie de ook snellere Hendrik Redant, voor wie ze de rode loper wel uitrolden. Ik werd vijfde. Het ligt me 30 jaar later nog altijd zwaar op de lever. Ik was die dag de beste en verdiende als geen ander de zege.”

“Ik denk dat 220 kilometer mijn limiet was. Mijn motor was te klein”

Ivan Lamote werd als neoprof 17de in de Ronde van Lombardije. (Foto SB)
Ivan Lamote werd als neoprof 17de in de Ronde van Lombardije. (Foto SB)© STEFAAN BEEL

“Tja, in de koers kon of kan het af en toe raar lopen. Zo raar dat ik het meer niet dan wel begreep, zoals in de Omloop van het Leiedal van en naar Bavikhove, waar ik zowel in 1985 (tweede na Eric Vanderaerden, red.) als in 1986 (Jean-Marie Wampers, red.) had kunnen en zelfs moeten winnen. Toen waren het de inrichters die lieten verstaan dat ze op hun erelijst liever een ronkende naam dan een kleine coureur uit het Roeselaarse hadden.”

Zelfonderschatting

Ivan Lamote moet evenwel toegeven dat hij zichzelf als coureur ook wat geringschatte. De zoon van ex-renner Camiel was een coryfee in de jeugdcategorieën die de kwantiteit van zijn zeges met kwaliteit opvijzelde. Als nieuweling was hij in 1975 een van de zeldzame renners die Eddy Planckaert – dat jaar zegekoning met 51 – streepjes – een overwinning (in Bredene) afsnoepte. Ivan behaalde tijdens de eerste seizoenshelft zelf 18 zeges, waarna hij na zijn 17de verjaardag nog negen keer won als eerstejaarsjunior. In 1977 won hij Ledegem-Kemmel-Ledegem en in 1980 de Internatie rond Reningelst. Als laatstejaarsliefhebber behaalde hij 22 zeges, waarna hij met Eurobouw nog debuteerde als prof, met een achtste plaats in Paris-Tours en vooral een 17de in de Ronde van Lombardije als opmerkelijke resultaten. Vooral zijn uitslag in de allerzwaarste klassieker kon doen uitschijnen dat hij alle klassiekers zou aankunnen maar dat gebeurde niet. Wel kon hij sporadisch uitpakken. “Ik denk dat 220 kilometer mijn limiet was, de kaap waarop de grote motoren optimaal begonnen te draaien terwijl ik de rol moest lossen. Mijn motor was te klein. Na 1989 ben ik gestopt. Het was helemaal op.”

“Het hedendaagse wielrennen volg ik nog op de voet. Met de mobilhome vat ik post langs de routes van de Ronde van Vlaanderen, Paris-Roubaix en de Amstel Gold Race”

Ivan, belastingconsulent van opleiding, werkt nu al dertien jaar in administratieve loondienst bij Intraskins, een bloeiend bedrijf in Moeskroen dat huiden bewerkt. Ivan was misschien te academisch om helemaal te slagen als coureur. Zijn dochters, Ines en Sandrina, schonken hem elk twee kleinzonen.

Met de mobilhome

“Het hedendaagse wielrennen volg ik nog op de voet. Met de mobilhome vat ik post langs de routes van de Ronde van Vlaanderen, Paris-Roubaix en de Amstel Gold Race. En vorige zondag koesterde ik mij in De Zon in Loker, waar Gent-Wevelgem voorbijstoof.”

“Mocht ik vandaag de dag koersen, ik zou het wellicht anders aanpakken. Maar zou ik zijn dan ik nu ben? Ik dacht van niet. En goed doorfietsen doe ik nog altijd, vrij van dwang en vol van genot”, besluit Ivan Lamote.