Tante Karin Bakker, de vrouw van wijlen Luc Wallays, en fan en goede vriendin Margot Wybo streken als verrassing neer voor Jelle Wallays op het WK wielrennen in het Amerikaanse Richmond. De Stadenaar die straks voor Lotto-Soudal gaat rijden ging tot het uiterste in de ploegentijdrit.
Zaterdag 19 september om 7 uur vetrokken vertrokken Karin Bakker, de tante van Jelle en de vrouw van Luc Wallays en Margot Wybo, een goede vriendin van Jelle uit Roeselare richting JFK New York om over te stappen en het vliegtuig naar Richmond te nemen. Elf uur vliegen en een helse overstap later landden ze in Richmond Airport waar de huurauto hen stond op te wachten.
Margot : “In het hotel aangekomen beslissen we alles daar achter te laten en onmiddellijk naar het hotel van Topsport Vlaanderen-Baloise te gaan. Tot onze grote verbazing op amper 500 meter van het onze. We waren al uren aan het brainstormen hoe we Jelle gingen verrassen aangezien hij niets wist van onze komst. Karin en ik zochten de lobby op en kozen we een zeteltje uit in het hoekje van de inkomhal. Het berichtje waarin we Jelle laten weten dat er een pakje voor hem is toegekomen in de lobby was al een 10-tal minuten verstuurd en daar stond hij voor ons neus. Duidelijk verrast. Na de vreugde en wat gelach kwam de ploegleiding er ook bij. De jongens hadden nog een meeting, dus de ontmoeting duurde niet lang.”
“Na een korte nacht reden we met de huurauto naar het parcours toe. West Broad, waar de finish lag, heeft heel wat parels van shops en bars, alles in teken van het wereldkampioenschap en de fiets. Wij zochten onze plaatsjes op waar de renners ons zouden voorbij komen.”
“Tientallen Amerikanen stonden de naam van Wally mee te gillen”
“Karin, die het spandoek van ‘Speedwally’ altijd bij haar draagt tijdens de koers, werd constant door Amerikanen aangesproken. Enkele daarvan reizen voor Gent-Wevelgem af naar België. Vanaf nu weten ze dus ook voor welke coureur ze moeten supporteren. Het was zelfs zo dat er op een gegeven moment tientallen Amerikanen de naam van Wally stonden mee te gillen. De eerste keer toen de renners ons passeerden op 8 km van de start, zat het ritme in de groep merkbaar goed. Echter toen we hen voor de tweede keer zagen voorbij komen, waren Stijn Steels en Arthur Vanoverberghe gelost. Jelle klampte als vierde man aan maar op een kilometer van de finish was de beklimming toch even zwaar.”
“Eens aan de aankomst werd ons pas duidelijk dat ze een goede prestatie hadden neergezet en hun doel bereikt was: een eerste plaats bij de niet Pro Tour-ploegen. We gingen met Jelle op de foto en kregen pas 10 minuten later te horen dat hij kort na de aankomst nog flauwgevallen was door de enorme inspanning die hij had moeten leveren. Een groot scherm zorgde ervoor dat we tussen alle koersgekke Amerikanen toch nog BMC naar de overwinning konden zien rijden voor Etixx-Quick.Step en Orica- GreenEdge.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier