Mama van veldritkamipoen: “Eens echt uitgaan, dat heeft Axelle nog nooit gedaan!”

Ze liet de tranen de vrije loop. Axelle Bellaert (21) bolde in Kruibeke als Belgisch kampioene bij de U23 over de meet. En dat na enkele moeilijke maanden. Op bezoek ten huize Bellaert komen we niet temidden de euforie terecht. “Misschien besef ik het nog onvoldoende”, geeft Axelle aan. “Maar ik heb ook mijn twijfels.”

Stalhille is een deelgemeente van Jabbeke, vlakbij het kanaal Brugge-Oostende, waarlangs Axelle vaak gaat trainen. Ze liep lagere school in het polderdorpje en vorige zaterdag zaten de burgemeester en de schepen van Sport haar in café ‘t Hoekske op te wachten met een ruiker bloemen.

In de woonkamer staan de drie fietsen van Axelle. Netjes gepoetst. Ze heeft twee oudere, voetballende broers. De ene speelt bij VK Ettelgem, de andere in het eerste elftal van KSV Jabbeke. Haar broers Mike (28) en Dylan (27) zijn al halvelings het huis uit. Ze verbouw(d)en zelf hun toekomstige stekje. En daar denkt ook Axelle al eens aan. Maar er is haar crosscarrière… “Weet je dat iemand als Sanne Cant ook nog thuis bij haar ouders woont. Je kunt haast niet anders”, geeft mama Christelle Marescaux mee.

Het hoge woord is er uit. “Ik heb een zeer dure hobby. We krijgen natuurlijk ondersteuning van mijn ploeg, maar naast drie fietsen moet je nog heel wat bekostigen. Een trainer, kine, materiaal, transport, péage,… En je kan dat niet combineren met voltijds gaan werken. Je moet tijd hebben om te trainen, maar vooral ook om te rusten.”

“Om in de Verenigde Staten te crossen sprak ik mijn spaarpot aan”

Axelle werkt bij haar mama die sandwichbar La Baguette in Sint-Andries runt. “Wij zijn enkel tot ‘s middags open. In de namiddag kan ik dan nog trainen.”

In het gezin worden kosten noch moeite gespaard. “We hebben een mobilhome gekocht, zonder is het haast niet doenbaar.” Pa Rudi en ma Christelle vergezellen dochterlief naar al haar wedstrijden. “Je moet je materiaal meezeulen, maar in de winter is het ook handig om de warmte even op te zoeken in de camper. Axelle is wat jonger dan haar broers, die maken er geen probleem van dat we toch enkele maanden per jaar ieder weekend weg zijn.”

Straks mag Axelle in het Deense Bogense het WK gaan betwisten. Doelstelling: beter doen dan de 26ste plaats van vorig jaar. Mama blijft dit keer thuis, papa reist immers op donderdag al af naar Denemarken. “De renners vliegen op kosten van de bond naar daar, maar het materiaal moet daar ook geraken. Papa vertrekt al op donderdag naar Denemarken, zodat mijn materiaal er tijdig is om ook te kunnen trainen.”

In de zomer maakte het gezin een reis naar de Vogezen en de Alpen waar Axelle kon trainen, bij de opening van het cross-seizoen trok ze naar de Verenigde Staten. “Daarvoor sprak ik mijn spaarpot aan.” Het is duidelijk, het is harken om als meisje een cross-carrière uit te bouwen. Als ze ooit stopt, gaat ze misschien ook opnieuw dansen. “Ik heb jarenlang gedanst, maar toen mijn lesgeefster overleed, ben ik ermee gestopt. Ik zat op sportschool, ging lopen en fietsen en via Jorn Montaigne en Arne Clicteur waagde ik me aan mijn eerste crossen. Ik zat ook lange tijd in de ploeg bij Eli Iserbyt, tot die hogere oorden opzocht natuurlijk. Maar we hebben nog geregeld contact.”

Buitenlandse invasie

Axelle volgt de schema’s en rijdt de wedstrijden die haar trainer Rudi Van de Sompel haar voorschotelt. “Maar ik zou graag nog wat progressie maken, het is niet makkelijk om je tussen die toppers te scharen. Bovendien komen er ook steeds meer buitenlandse meisjes naar hier afgezakt, zodat het moeilijk wordt om je in de UCI-punten te rijden.”

Ondertussen heeft Axelle ook een vriendje. Brian Van Belleghem staat tussen de palen bij de Oost-Vlaamse tweedeprovincialer De Kleit Maldelgem. “Als het past, gaan we naar elkaars wedstrijden kijken.” Axelle is net als heel wat leeftijdsgenotes ook erg actief op Instagram. Ze poseerde ooit voor onze fotorubriek Nie Miss. Maar in haar Belgische trui mag Axelle enkel trainen. “Tijdens wedstrijden mag ik die niet dragen, hoewel hij er totaal anders uit ziet dan die van de elite dames. Jammer!”

Mama Christelle krijgt het slotwoord. “Weet je dat Axelle op haar 21ste nog nooit eens echt uit is geweest. Haar vriendinnen zijn vaak met andere zaken bezig, dan is het ook logisch dat het contact wat verwatert. Maar zolang ze koerst zullen wij haar daar in steunen, deze Belgische titel was eens een opsteker voor haar. Want het is niet altijd makkelijk om je mentaal te blijven opladen.”