2020 moest het seizoen van de waarheid worden voor Gilles Borra. Als laatstejaarsbelofte hoopte de 22-jarige Keiemnaar zich in de kijker te rijden van enkele profploegen. Dat corona ervoor zorgde dat er nu amper nog koersen zijn, is voor hem dan ook een serieuze streep door de rekening.
Het zat Gilles Borra nog niet mee sinds hij in 2017 de overstap naar de beloften maakte. Ook al stond zijn talent buiten kijf, verschillende fysieke en mentale tegenslagen zorgden ervoor dat hij maar geen constante kreeg in zijn prestaties. Dat moest dit jaar anders en de 22-jarige Keiemnaar deed er alles aan om van 2020 zijn beste seizoen ooit te maken. “Ik denk dat ik afgelopen winter zo’n drie maanden in Spanje heb door gebracht“, steekt Borra van wal. “Daar heb ik echt enorm veel deugd van gehad. Niet dat ik er zoveel meer heb getraind dan ik in België had gedaan, maar als ik daar ben, is het echt 100 procent focus op de koers. Dan is dat het enige wat telt, terwijl je thuis toch altijd wat afleiding hebt.”
Nooit betere benen
De Olympia’s Tour moest dit voorjaar het eerste grote doel worden van de vierdejaarsbelofte en Borra voelde zich klaar om meteen potten te breken, maar corona besliste daar anders over. “Ik denk dat ik nooit met betere benen heb rond gereden dan in de eerste maanden van dit jaar. Het ging bijna vanzelf op training. Vier uur, vijf uur, zes uur… Ook in de eerste wedstrijden verliep alles naar wens. Ik dacht echt dat dit mijn seizoen zou worden. Maar in plaats van te knallen in koers, werd het trainen en de conditie onderhouden.”
“De club toont begrip voor de situatie en heeft laten weten dat ik volgend jaar mag blijven”
De belofte van EFC-L&R-Vulsteke zal niet ontkennen dat het mentaal soms moeilijk was om gemotiveerd te blijven, maar is wel altijd blijven trainen. Als het seizoen zou hervatten, wou hij er staan. En toen liep het weer mis: half juni kwam hij ten val op training en moest hij zijn fiets even aan de kant laten. “Hoe het precies gebeurd is, weet ik zelf niet”, vertelt de Keiemnaar. “Er moet iets is in het wegdek zijn geweest waardoor ik plots op de grond lag. Volgens mijn Garmin ben ik zelfs tien minuten buiten westen geweest. Ik ben nog naar huis kunnen rijden, maar daarna ben ik toch naar het ziekenhuis gemoeten om me te laten onderzoeken. Iets ernstigs kwam er niet aan het licht, maar ik moest wel twee weken rusten. Daardoor was ik niet super in juli, maar ondertussen ben ik weer in topvorm. Alleen jammer dat er zo weinig kansen zijn om iets te laten zien.”
Een profcontract versieren zal er hoogstwaarschijnlijk niet meer inzitten voor de 22-jarige Borra, maar de talentvolle West-Vlaming laat het kopje niet hangen. “De ploeg heeft al laten weten dat ik volgend jaar zeker mag blijven. Ze tonen veel begrip voor onze situatie en daar ben ik hen heel dankbaar voor. Als het dit seizoen niet meer lukt om de stap hogerop te zetten, zal ik het in 2021 gewoon opnieuw proberen.” (BVS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier