Filip Speybrouck (46) probeert woensdag in Mexico het werelduurrecord bij de 45- tot 49-jarigen te breken. Zeven jaar geleden verbeterde hij al eens het werelduurrecord bij de 35- tot 39-jarigen.
Inspanningsfysioloog Filip Speybrouck is dol op het werk tegen de klok. Zeven jaar geleden veroverde hij het werelduurrecord bij de 35- tot 39-jarigen. Op de piste van het Britse Manchester slaagde hij er toen in om 48,743 km af te leggen in één uur. Een wereldbesttijd die twee jaar standhield. Woensdag wil hij opnieuw de snelste man ter wereld zijn, maar dan bij de 45- tot 49-jarigen. Hij trekt daarvoor net als Victor Campenaerts (werelduurrecordhouder bij de profs, red.) naar Mexico.
“Ik heb geprobeerd mij optimaal voor te bereiden, maar ik heb niet de mogelijkheden om twee maanden op grote hoogte in Afrika te gaan trainen”, vertelt de inspanningsfysioloog op de dienst cardiologie van het AZ Delta in Roeselare. “De laatste zeven weken heb ik wel geprobeerd om zoveel mogelijk tijd op de fiets door te brengen. Ik sliep regelmatig in een hoogtetent en zat onlangs tien dagen op hoogte in het Italiaanse Livigno. Woensdagavond ben ik vertrokken naar het Mexicaanse Aguascalientes, omdat ik geen last zou hebben van een jetlag. Ik heb nu voldoende tijd om me aan te passen.”
Ik wil nog één keer alles geven. We zien wel waar het schip strandt
Loodzware opdracht
Het werelduurrecord in zijn leeftijdscategorie staat voorlopig op naam van de Sloveen Igor Kopse. Hij legde in oktober 2020 in Novo Mesto in Slovenië 50,590 km af in één uur. Er wacht onze provinciegenoot dus een loodzware opdracht. “Ik heb het gevoel dat het mogelijk is, maar het zal vooral afhangen van de omstandigheden. Hopelijk komt het goed, maar makkelijk wordt het absoluut niet. Zeven jaar geleden in Manchester wist ik honderd procent zeker dat het ging lukken en nu zijn er toch wat twijfels. Ik hoop dat ik woensdag een topdag heb.”
Hoe kwam Speybrouck zeven jaar geleden op het idee om het werelduurrecord aan te vallen? “Ik ben enorm geïnteresseerd in het tijdrijden en via enkele kennissen is de bal aan het rollen gegaan”, aldus Filip. “Bij de jeugd heb ik nooit op de piste gereden, maar al vrij snel bleek dat ik er wel aanleg voor had. In 2020 wou ik opnieuw een poging wagen, maar door het alom gekende virus was dat onmogelijk. Nu is het moment eindelijk gekomen. Ik had in Manchester destijds het gevoel dat er nog meer inzat. De snelheden zijn sindsdien flink toegenomen en het wordt moeilijker en moeilijker, maar zoals ik al zei, is het zeker niet onmogelijk. Ik wil nog één keer alles geven. We zien wel waar het schip strandt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
