Julien Vermote maakte eind 2017 een keuze. Het bleek niet de juiste

1. Julien Vermote. 2. Michal Kwiatkowski. 3. Peter Sagan.

Het had op 13 mei 2007 de eindstand in de prestigieuze Vredeskoers voor junioren kunnen zijn. Zover kwam het echter niet. In de koninginnenrit kreeg de 17-jarige Stasegemnaar af te rekenen met een lekke band, waarop hij werd geholpen door Stijn Steels en zijn broer Alphonse. Eén probleem: die twee reden niet voor de nationale wegploeg, maar voor de pisteselectie. Een tijdstraf van tien minuten was het resultaat en dus won Kwiatkowski en niet Vermote de Vredeskoers.

Anno 2020 heeft Kwiatkowski een wereldtitel, Milaan-Sanremo, Amstel Gold Race en twee Strade Bianches op zijn palmares staan. Sagan: drie wereldtitels, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, zeven groene truien in de Tour en nog zoveel meer. Julien Vermote bouwde een andere carrière uit. Een kopman werd hij nooit, maar als knecht schopte hij het tot de absolute wereldtop. Mede dankzij Vermote werd Tom Boonen in Geel Belgisch kampioen op de weg in 2012. Mede dankzij Vermote won Mark Cavendish vijf etappes in de Giro en een rit in de Tour. Mede dankzij Vermote had Rigoberto Uran in 2014 de Giro moeten winnen. Mede dankzij Vermote won Marcel Kittel zes Tourritten. Mede dankzij Vermote werd Etixx-Quick-Step in 2016 wereldkampioen ploegentijdrijden. Om maar te zeggen: kwalitatief werk.

En toch had Vermote al die jaren het gevoel dat er iets ontbrak. Dat hij zichzelf niet ten volle kon ontplooien. Soms, bij die zeldzame keren dat hij zijn ding mocht doen, had hij vastgesteld dat hij tot meer in staat was. In de Driedaagse van West-Vlaanderen, die hij als tweedejaars won. In de slottijdrit van de Giro 2012 in Milaan, zijn allereerste grote ronde ooit. In de Ronde van Groot-Brittannië 2014, toen hij solo een rit over 225 km won nadat hij al de hele ronde voor ploegmaats Renshaw en Kwiatkowski had geknecht.

Dus maakte hij eind 2017 een keuze voor iets nieuws. Het was geen slechte keuze, maar niet de juiste. Corona? Op de verkeerde momenten op de verkeerde plaats? Te weinig explosiviteit? Of gewoon niet goed genoeg? Wat er ook van zij: na drie magere jaren zit Julien Vermote zonder ploeg. Met die wetenschap dat hij wel meer dan goed genoeg is voor een rol als knecht in de WorldTour. De vraag is alleen: is er nog plaats?