Ruben Lefevre is de moed kwijt en stopt met koersen

Lefevre, hier nog als junior, reed vorig jaar amper vier koersen. (foto Coghe) © GINO COGHE Foto Coghe
Redactie KW

Ruben Lefevre (20) hing de racefiets aan de spreekwoordelijke haak. Na enkele tegenslagen zakte de moed in de schoenen. De student elektromechanica zag de opofferingen niet meer zitten en kapte ermee.

Een toptalent was de kerel uit St-Joris-ten-Distel niet, maar hij liet zich zien. Bij de junioren sloot hij de Trofee van Vlaanderen in Reningelst in 2018 als vijfde af, een jaar later werd hij in de manche om de Beker van België in het Henegouwse Angreau vierde. De overstap naar de beloften, in combinatie met hogeschoolstudies, verliep niet makkelijk.

“Vorig jaar heb ik door de pandemie amper vier keer kunnen koersen”, zucht Lefevre. “Ik heb onder meer de Memorial Bjorg Lambrecht gereden. Dit jaar kwam ik niet meer aan koersen toe. Door rugproblemen. Mijn bekken kantelt voortdurend. Omdat ik een vorm van scoliose heb is de behandeling complex. Eén bezoek aan de chiropractor volstaat niet. Rugpijn, studies en werk in het magazijn van een supermarkt zorgen ervoor dat het te druk werd.”

“Koersen om gewoon anoniem mee te rijden in een peloton, daar doe ik het niet voor. Als ik koers, is dat om te winnen en om wedstrijden te kleuren. Dat zit er niet meer in.”

Dus gooide de renner van de Oost-Vlaamse studentenploeg Mysenlan-Baboco-Cyclinvest de handdoek. “Nu eventjes niet, maar in de toekomst zal ik weer fietsen”, vermoedt Lefevre. “Eerst ga ik mijn rug wat laten rusten. In de hoop dat het letsel betert. Later zal ik opnieuw veldtoertochten doen, of eens met de wielertoeristen meerijden of met enkele vrienden. Neen, ik zal geen vijftien kilogram bijkomen. Daar ga ik over waken. De leuke momenten in negen jaar koersen zal ik nooit vergeten. De mooiste ervaring was mijn deelname aan de Oostenrijkse Radjügend Tour voor nieuwelingen. Toen met Spie-Douterloigne, met Koen Feys als ploegleider. Als eerstejaarsnieuweling was ik nog niet goed, een topprestatie leverde ik niet, maar ik haalde probleemloos het einde. Een openbaring, want voordien had ik het moeilijk om te volgen. In Oostenrijk kwam het besef dat ik iets in mijn mars had.”

(Hans Fruyt)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier