Jasper (16) en Sander (19) Dekien uit De Panne zijn allebei al enkele jaren een vaste waarde in het peloton. Het is niet uitzonderlijk dat broers elkaar besmetten met de wielermicrobe, maar de volgorde is bij hen wel opvallend.
“Ik ben begonnen als eerstejaarsaspirant”, vertelt Jasper Dekien. “Ik was dus al een seizoen of twee bezig toen mijn oudere broer er als tweedejaarsnieuweling ook goesting in kreeg.” De start van hun wielercarrières heeft een paar jaar later nog steeds invloed op de onderlinge verhoudingen. “Hij is inderdaad jonger, maar tips moet ik hem niet geven hoor. Eigenlijk is hij diegene die mij vooral tips geeft”, lacht Sander. De jongste Dekien gebruikt vooral zijn koersinzicht om Sander bij te sturen. “Ik kijk ook meestal naar alle koersen op tv. Sander is wel geïnteresseerd, maar geen superfan. Mijn tactische tips zijn vaak logisch, maar daarom is het nog niet altijd gemakkelijk om ze ook uit te voeren. Als belofte luisterde hij dit jaar trouwens iets minder. Nu geeft papa de tips, die heeft ook nog gekoerst.”
Souplesse
Enkel het losrijden doen ze soms samen, maar dat neemt niet weg dat de broers elkaars kwaliteiten heel goed kunnen inschatten. “Ik bewonder vooral Jasper zijn doorzettingsvermogen en karakter. Voor een massasprint heeft hij de pure snelheid niet, maar in een kleine groep of in een ontsnapping is hij gevaarlijk. Hij weet goed hoe hij zo’n situatie moet aanpakken.” Over het grote werkpunt van de tweedejaarsnieuweling hoeft Sander niet lang na te denken. “Zijn souplesse is een probleem. Hij rijdt te groot en verspeelt zo veel energie.”
Uiteraard heeft ook Jasper een scherpe analyse over zijn broer klaar. “Zijn sprint is zijn kwaliteit, hij heeft echt een goede sprint. Mijn plaatsing is beter, maar zijn sprint heb ik niet. In een pelotonsprint durft hij misschien nog te weinig. Sommige dingen moet hij nog leren, maar hij heeft op dat vlak de afgelopen jaren al veel vooruitgang gemaakt.”
Raar seizoen
Door de coronacrisis viel het seizoen grotendeels in het water. Jasper wilde zich bij FlandersColor-Galloo onderscheiden in de interclubs, maar daar kwam dus niets van in huis. “Mijn seizoen kon beter. De benen waren niet slecht, maar de uitslagen kwamen niet mee. Qua gevoel waren mijn twee koersen voor corona de beste. In de eerste koers in Staden was ik negende en in Edewalle waren de benen echt goed. Enkel met die buitenlandse renners kon ik niet mee, maar een top tien is altijd mooi meegenomen.”
Sander Dekien heeft minder goede herinneringen aan zijn debuut bij de beloften. “Persoonlijk was het begin toch een tegenvaller, ik had er meer van verwacht. Het was wel een goede leerschool, maar het is toch ook echt een omschakeling die ik moest maken.”
Koersen tegen profs
Na de lange onderbreking kwam de renner van Decock-Van Eyck-Devos Capoen zowaar zelfs tussen de doorgewinterde profs terecht. “Daar deden inderdaad renners zoals Vanmarcke en Keukeleire mee. Dat was een heel leuke ervaring, maar ik heb toch liever een normaal seizoen met een normale opbouw. Het was allemaal heel hectisch ook. Kermiskoersen met 175 renners zijn ook niet echt heel geestig. Mijn eerste interclub in Berlare was wel een heel leuke ervaring. Er stonden in de Memorial Fred De Bruyne toch redelijk wat goede ploegen aan de start. Het was een mooie afsluiter van het seizoen.”
Voor zijn jongere broer had het geamputeerde seizoen gerust nog wat langer mogen duren. “Het ging altijd maar beter, want ik ben een renner die koersritme nodig heeft. Je merkte deze zomer wel dat iedereen tijd had gehad om te trainen. Het was ook enorm nerveus, met meer valpartijen dan anders. Volgend seizoen wil ik bij de juniores meedraaien in het peloton, maar misschien komt er wel iets meer. Als eerstejaarsnieuweling haalde ik vorig jaar toch ook een paar toptienplaatsen. In Bredene was ik zelfs tweede na een millimetersprint, misschien zijn de millimeters nu eens in mijn voordeel.” (AC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier