Jan Houwen: 56 jaar, maar nog lang niet versleten

We kunnen er alleen maar bewondering voor hebben: de mannen die op oudere leeftijd nog wekelijks door de Vlaamse velden vlammen. Jan Houwen is één van hen. Vorige maand vierde de Poperingenaar zijn 56ste verjaardag, maar nog steeds is hij razend ambitieus. Na een seizoen dat grotendeels de mist inging door een hernia, bewijst hij nu dat hij nog niet versleten is.

In oktober 2017 kreeg de 56-jarige Jan Houwen af te rekenen met een vervelende hernia. Zijn seizoen was daardoor al over nog voor het goed en wel begonnen was. Terugvechten was niet evident, maar de Poperingenaar staat er terug. En hoe!

“Het gaat inderdaad goed”, knikt Jan. “Dit jaar rijd ik hoofdzakelijk bij de LRC en ik heb er daar toch al twee kunnen winnen. Afgelopen weekend werd ik nog tweede op het Europees kampioenschap in Aalter. Daarnaast behaalde ik een rits ereplaatsen en kroonde ik me in Tielt tot West-Vlaams kampioen bij de masters C. Bij de Vlaamse wielerbond was dat. Ook daar sta ik dus nog mijn mannetje, maar je kan nu éénmaal niet alles rijden. Dus moet je keuzes maken. Bovendien maakte ik dit seizoen de overstap naar een nieuwe categorie bij de LRC. Ik behoor nu opnieuw bij de jongsten van het pak”, lacht de 56-jarige veldrijder.

WK bij de masters

Het doet uiteraard niets af van de prestaties van de ervaren cyclocrosser. Hij hoopt om dit seizoen nog zoveel mogelijk te winnen en daar krijgt hij de komende weken nog een aantal uitgelezen kansen voor. “Er staan deze maand nog twee WK’s op het programma: dat van de LRC én dat bij de masters aan het Zilvermeer in Mol, het échte WK zeg maar. Vooral dat laatste is iets waar ik naar uitkijk. Tussen een internationaal deelnemersveld zou ik graag zo hoog mogelijk eindigen. Twee jaar geleden nam ik al eens deel en finishte ik als zevende. Maar toen kende ik wel wat pech. Na 500 meter lag ik al samen met een tiental anderen tegen de grond en in de voorlaatste ronde kwam mijn wiel los te zitten. Je moet altijd wat geluk hebben. Stiekem droom ik van het podium, maar dan moet echt alles meezitten.”

“Ik geniet nog van mijn sport, maar na mijn hernia moet ik toch wat opletten”

De vraag is evenwel hoelang de renner van het Bike Advice-Itaf CT nog zal én kan doorgaan. “Ik durf eigenlijk niet te ver vooruit kijken”, aldus de Poperingenaar. “Ik moet toch opletten wat ik doe na mijn hernia. Ik vrees dat het wel eens eerder gedaan kan zijn dan ik zou willen. Maar voorlopig geniet ik nog steeds van mijn sport. Ik kruip bijna dagelijks op mijn fiets. Ik probeer één keer in de week stevig te trainen en voor de rest ga ik met de fiets naar het werk. Van thuis naar Picanol is het zo’n 15 km. Een mooi ritje. Enkel als het regent, zou ik de wagen nemen, maar van de koude maak ik niet. In de cross moet je daar ook tegen kunnen hé.”

Late stap naar de koers

Het zou jammer zijn moest er plots een einde komen aan een jarenlange sportcarrière. Pas in 2004 vond de veteraan de weg naar de cyclocross, maar ook daarvoor heeft hij nooit stilgezeten. Atletiek, triatlon, voetbal… “Stilzitten heb ik nooit gedaan, maar die tijd zal wel nog komen. Het enige spijtige is dat ik niet eerder de stap naar de fiets heb gemaakt. Ik ben behoorlijk technisch en dan vraag je je wel eens af waar je zou gestaan hebben. Maar goed. Het heeft geen zin om daar lang bij stil te staan. Daarom probeer ik nu gewoon volop van mijn hobby te genieten.” (BVS)