Het Europees kampioenschap van Eli Iserbyt door de ogen van vader Joost

Zondag kroonde Eli Iserbyt zich tot Europees kampioen veldrijden in het Nederlandse Rosmalen. Voor de Kuurnenaar is het zijn derde Europese titel na overwinningen bij de juniores en beloften. Vader Joost, die normaal op elke cross van zijn zoon aanwezig is, blikt terug op deze triomf.

Hoe hebben jullie dit weekend beleefd?

“Dit jaar zijn er wel grote coronabeperkingen wat de begeleiders bij een cross betreft. In normale omstandigheden heb je voor een cross minstens drie begeleiders nodig: twee in de materiaalpost en een aan de start/aankomst. Nu mogen er maar twee binnen op het parcours en de parking. Zaterdag is Olivier (broer van Eli, red.) met al het materiaal en de motorhome afgezakt naar Rosmalen. Eli, vriendin Fien en mama Krista zijn daarna afgereisd. Ze hebben daar overnacht en na het ontbijt is Krista weer naar huis gekomen. Ikzelf ben het hele weekend thuis gebleven, maar heb alles natuurlijk nauwgezet gevolgd via de tv. Sowieso was het streng geregeld: het parcours en de parking waren hermetisch afgesloten. Wie niet op de lijst stond, moest zelfs niet proberen erin te komen. Het zijn strenge maatregelen en dat is natuurlijk niet leuk, maar het moet nu eenmaal. We mogen al blij zijn dat er onder voorwaarden weer gekoerst kan worden.”

Hoe verliep het EK voor Eli?

“Zijn start was goed en dat is al het halve werk. Toen hij kort daarna op de bergjes ten val kwam, had ik wel wat schrik. We wisten dat het een snel parcours was en dat het dus moeilijk was om achterstand in te halen. Toon Aerts, Laurens Sweeck en Michael Vanthourenhout hadden even vol kunnen doortrekken op dat moment en dan zou Eli het moeilijk krijgen om de achterstand in te halen. Toen ik zag dat hij het gat toch vlot dicht kreeg, had ik er wel goede hoop op.”

“Ploegmaat Michael ging het langst mee met Eli. Ze begrepen elkaar goed, waardoor ze toch al snel zo’n 15 seconden voorsprong wisten te verzamelen. Uiteindelijk moest Michael toch de rol lossen, waardoor Eli solo naar de finish reed. Hij vertelde me achteraf wel dat het niet gemakkelijk was om op zo’n parcours iemand echt los te rijden. Nu, een echte verrassing was de titel niet voor ons. We wisten dat hij in vorm was en dat hij kans maakte. Hij had alleen wat bedenkingen bij het parcours, omdat hij het al kende van het EK twee jaar geleden. Die vraagtekens verdwenen meteen na de verkenning op zaterdag. Er waren blijkbaar wat extra bochten toegevoegd en dat beviel hem.”

Was Eli bijzonder gemotiveerd voor dit EK of was er niet veel verschil met een gewone cross?

“Hij was sowieso gemotiveerd, daar bestond geen twijfel over. Na winst in Ruddervoorde en op de Koppenberg was het duidelijk dat hij in vorm was. Gelukkig maar, want de weken daarvoor had hij wat last van zijn knie. In de eerste cross was hij uit zijn klikpedaal geschoten, met de knie tegen het stuur beland en hij had daar duidelijk last van. Hij bleef wel podium rijden, maar het bleef toch pijn doen. Er is zelfs even getwijfeld om een cross over te slaan om de knie wat rust te gunnen. Enkele dagen voor Ruddervoorde bleek hij er zo goed als geen last meer van te hebben en nu is hij volledig hersteld.”

Wat staat er de komende maanden nog met stip aangeduid?

“Dat is voor het grootste deel het Belgisch kampioenschap in Meulebeke. Het is een parcours dat hij al kent, het is tamelijk compact en dat zou hem wel moeten liggen. Daarnaast staat hij in de X2O Badkamers Trofee en Superprestige goed in het klassement, dus dat wil hij natuurlijk verdedigen. Ook de Wereldbeker staat op het programma, daarvan is de eerste wedstrijd binnen twee weken in het Tsjechische Tábor. Daar valt nog wel af te wachten wat er allemaal doorgaat. Al bij al mogen we al heel tevreden zijn dat er elk weekend wel ergens een cross is.”

In welke mate heeft Eli’s voorbereiding hinder ondervonden van de coronalockdown?

“Dat heeft sowieso een impact gehad. Er waren stages gepland in Nederland, maar dat mocht dan niet meer. De plannen werden gewijzigd naar de Ardennen, maar ook dat viel in het water. Richting de zomervakantie heeft hij dan wel enkele wegkoersen kunnen rijden, waaronder het BK en de Ronde van Vlaams-Brabant. Normaal rijdt hij wel een drietal rittenwedstrijden zoals de Ronde van Luik, Ronde van Namen… maar nu bleef het op één. Dat is natuurlijk jammer, maar al bij al heeft Eli dat goed aangepakt. Hij kan wel op zichzelf trainen, hij heeft daar niet veel volk voor nodig. Het enige wat hij miste, zijn de hoogtemeters die hij anders in de rittenkoersen kan opdoen. (RRK)