Guillaume Van Keirsbulck blijft opnieuw met lege handen achter

© BELGA
Redactie KW

Guillaume Van Keirsbulck (Wanty-Groupe Gobert) zag zijn vroege vlucht in de vierde rit stranden op 800 meter van het eind, donderdag werden de vluchters al veel vroeger gevat. Hij leverde het meeste werk in de ontsnapping, maar werd daarvoor niet beloond met de Prijs van de Strijdlust. “Ik had hem wel graag gewonnen”, aldus Van Keirsbulck. “Ik begrijp niet meteen waarom hij naar Luke Durbridge gaat.”

De etappe werd gekleurd door een felle strijd in de beginfase om weg te geraken. “Toen werd afgevlagd, ben ik eigenlijk gewoon ‘vollen bak’ beginnen sprinten”, verduidelijkte hij na afloop. “Tot op die helling (na 52 km) en het ging echt hard. Ik duwde bijna de hele tijd 800 watt. Toen ik achter mij keek, zat er nog vier man in mijn wiel en zijn we blijven rijden. En het was echt niet van de poes vandaag. We hebben dertig kilometer ‘à bloc’ moeten ronddraaien, en dat in een etappe waar het op papier vlak was, maar in realiteit voortdurend op en neer ging. Het peloton gunde het ons ook niet meteen, we hebben echt moeten knokken. Uiteindelijk kregen we ook niet meer dan 2:30 bonus van het peloton en dan weet je dat het moeilijk wordt, als ze je niets van vrijheid gunnen.”

Misschien probeer ik nog iets op de Champs-Elysées

“We konden ook nooit echt dat typische spelletje met het peloton spelen: beetje geven, beetje nemen, we moesten voortdurend een hoog tempo rijden. Tot aan die laatste klim probeerden we om samen te blijven. Dat lukte net, ik kwam als eerste boven, maar ze kwamen al snel aansluiten uit het peloton.”

Luke Durbridge kreeg de Prijs van de Strijdlust. “Ik begrijp het niet. Ik heb die helling bijna de hele tijd volledig zelf op kop gereden. Ik weet ook niet hoe het komt dat ik die prijs niet kreeg. Ik heb er echt voor gereden, en ja… Ik weet niet welke inspanning de stemming juist haalt of wie er beslist, maar ik had hem wel graag gehad.”

Vrijdag wacht nog één bergrit. “Ja, dat wordt overleven vrijdag, want ik zal die inspanning van vandaag voelen”, beseft hij. “Elke vluchter. Misschien probeer ik nog iets op de Champs-Elysées. Vorig jaar viel ik daar de laatste ronde aan, misschien lukt het me dit jaar wel om dat tot een goed eind te brengen.”

Chaotische sprint

Ploegmakker Timothy Dupont eindigde 10de. “Ik wilde beter doen dan een tiende plek, maar de sprint was erg chaotisch,” licht Dupont toe. “Ik moest oorspronkelijk Pasqualon plaatsen, maar we raakten elkaar kwijt in de laatste kilometers. Ik besloot om mijn kaart te spelen. Ik was heel goed geplaatst, maar in de laatste bocht deed een renner de deur dicht. Toen was het onmogelijk om vooraan terug te keren. Het was echt nerveus en ingewikkeld om je goed te positioneren. “

“Ik kijk uit naar zondag. Bij de aankomst op de Champs Elysees denk ik altijd aan het filmen met de motocamera langs de kant van de weg. Ik ben blij dat ik nog steeds in het peloton zit. Deze drie weken waren een enorme uitdaging. Een heleboel andere sprinters zijn al naar huis. Ik hoop dat er zondag nog kracht in mijn benen zit. “

(BELGA)