Griet Langedock, de vrouw die het peloton van Gent-Wevelgem aanvoert op de Via Vanackere

Griet Langedock voor het secretariaat van Gent-Wevelgem. © Davy Coghe
Wouter Vander Stricht

Gent-Wevelgem staat aan de wereldtop van het wielrennen. En met Griet Langedock staat er zowaar een dame mee aan het roer van deze gigantische organisatie, die op één dag zeven koersen door West-Vlaanderen laat denderen. Maar uiteraard kijkt iedereen op zondagnamiddag het meest uit naar de laureaat van Gent-Wevelgem. “Een mooie naam als winnaar is belangrijk voor onze uitstraling”, benadrukt Langedock.

Met Peter Sagan, die vorig jaar voor de derde keer won in Wevelgem, werd de organisatie op haar wenken bediend. Wie er het palmares van de voorjaarsklassieker door West-Vlaanderen op naslaat, ziet dat er nooit een pannenkoek de handen in de lucht mocht steken. In 2010 ruilde Gent-Wevelgem de woensdag tussen de Ronde van Vlaanderen en Paris-Roubaix in voor de zondag voor de Ronde. “We kregen onze zondag terug, maar hier in Wevelgem waren nog heel wat wielerliefhebbers gehecht geraakt aan die midweekse koerssnipperdag. Voor de groei van onze wedstrijd was die switch echter enorm belangrijk.”

Stel je maar eens voor dat je de sprint kan meevolgen vanuit het gezichtspunt van Peter Sagan, dat moet toch zot zijn!

Griet Langedock (42) is de dochter van Bernard, die samen met Luc Gheysens zowat een kwarteeuw geleden de wedstrijd van het faillissement redde. Ze is nu trouwens professioneel fulltime bezig met de wielerwedstrijd die op een budget van anderhalf miljoen euro draait. Wij trokken naar Wevelgem en legden haar 11 V’s voor: elf thema’s die met Gent-Wevelgem te maken hebben.

Veiligheid

“Wellicht het allerbelangrijkste. Je wil dat er niemand iets overkomt. Met sportief directeur Hans De Clercq checken we het parcours op alle gevaarlijke punten en kijken we hoe we die kunnen beveiligen. Voor de renners, maar ook voor de seingevers. Is het te gevaarlijk, dan nemen we die weg gewoonweg niet. Voor onze zeven wedstrijden samen zetten we zondag 1.600 seingevers in. In 2016 verongelukte Antoine Demoitié. Hoewel wij als organisatie niet veel konden doen aan dit ongeval (na een valpartij werd de Waalse renner aangereden door een motor van de jury, red.) heb je nu nog altijd de wrange nasmaak van die gebeurtenis. Ik had het bij de brandweer ook al eens meegemaakt dat een jonge collega stierf. Dan sterf je een stukje mee.”

Vrijwilligers

In totaal hebben we die dag 2.500 vrijwilligers nodig. Er zijn dan ook zeven koersen. De profkoers voor de mannen en de vrouwen, de Kattekoers voor beloften, de Grote Prijs Noyelle voor juniores, de Katjeskoers voor nieuwelingen en de twee meisjeskoersen, juniores en nieuwelingen, vanuit Boezinge. Ieper is telkens het centrale punt. Daar zijn er drie starts, twee passages en twee aankomsten. Alle zeven koersen doen dus Ieper aan. Ook aan de start in Deinze, op de Kemmelberg en aan de aankomst in Wevelgem hebben we een pak volk nodig, maar onder die mensen heerst een supergezellige sfeer. Dat willen ze zo houden.”

Vips

“Is een koers zonder vips leefbaar? Het zou wel lukken, maar we zouden ons heel wat extraatjes niet kunnen veroorloven. Ik weet wel dat de gewone koersliefhebbers soms eens zuchten als ze een vipbus ziet passeren, maar de inkomsten die wij zo genereren en de return die we bijgevolg naar onze sponsors kunnen doen, is van cruciaal belang. Dankzij die centen kunnen wij bijvoorbeeld vijf publieksschemen twee in Wevelgem, op de Kemmel, aan de Plugstreets en op de Grote Markt in Ieper plaatsen, aan 3.000 euro huur per stuk. Reken maar uit. Het is ook een organisatie op zich. Wij leggen de 4.000 vips in de watten en volgens wat wij van onze commerciële partners te horen krijgen, behoren we prijs-kwaliteit tot de top. Fijn.”

Verdienmodel

“Op dat vlak hinkt de koers al jarenlang achterop. Er zijn natuurlijk de tv-rechten, maar je moet de kijker ook iets bieden. Ik opperde daarom het voorstel om camera’s in de helmen van de renners te laten inbouwen. Stel je maar eens voor dat je de sprint kan meevolgen vanuit het gezichtspunt van Peter Sagan, dat moet toch zot zijn! Of dat je de hectiek van de beklimming van de Kemmel mee kunt maken vanuit de buik van het peloton.”

Sinds een jaar ben ik voltijds actief voor de organisatie. De weken voor de koers draai ik weken van meer dan 80 uur

“Daar zou je een extra bron van inkomsten van kunnen maken. Hoe dat technisch allemaal voor elkaar moet komen, daar kunnen ze zich aan een universiteit misschien eens over buigen. Zo zou je ook een jonger publiek aan je kunnen binden, want die kijken niet zomaar meer tv. Noem het de gamification van de sport.”

Vorig jaar won Peter Sagan al voor de derde keer in de Vanackerestraat. Ook Tom Boonen (2x), Greg Van Avermaet en John Degenkolb waren het voorbije decennium aan het feest in Gent-Wevelgem.
Vorig jaar won Peter Sagan al voor de derde keer in de Vanackerestraat. Ook Tom Boonen (2x), Greg Van Avermaet en John Degenkolb waren het voorbije decennium aan het feest in Gent-Wevelgem.© BELGA

“Ik ben ook geen voorstander om de koers enkel op betaal-tv te tonen. Maar je ziet dat de wielerwereld al jarenlang op zoek is om financiële middelen bijeen te zoeken. En dat was vroeger ook al zo. Toen de organisatie van Gent-Wevelgem in de jaren vijftig krap bij kas zat, hadden ze het gevonden. De aankomst was op het vliegveld in Wevelgem en wie wilde gaan kijken, moest toegangsgeld betalen. Er was ook randanimatie met onder meer motorfietsers die door vuurringen sprongen. Om maar te zeggen: er is al altijd een zoektocht naar middelen geweest. Ons budget van anderhalf miljoen euro halen we nu uit sponsoring, hospitality en tv-rechten.”

Vrouwenwielrennen

“Zelf heb ik nooit gekoerst, maar al van jongs af aan was ik vanop de eerste rij getuige van Gent-Wevelgem. En natuurlijk heb ik ook een boontje voor het vrouwenwielrennen. In 2012 hebben we onze profkoers voor dames kunnen koppelen aan die van de heren, omdat een Italiaanse dameskoers van datum veranderde. Zelf ben ik ook lid van de commissie vrouwenwielrennen van Belgian Cycling. We kijken soms wel eens afgunstig naar Nederland, waar de weelde groot is. Niet dat de bond daar meer inspanningen heeft gedaan, maar de Nederlanders hebben nu eenmaal een fietscultuur. Gelukkig zie je nu ook bij wielertoeristen steeds meer dames. We hebben hier in West-Vlaanderen meervoudig Belgisch tijdritkampioene Ann-Sophie Duyck en er was de wereldtitel keirin voor Nicky Degrendele. En er is ook jong talent op komst. Op de piste, maar ook op de weg, onder meer met streekrenster Shari Bossuyt uit Bellegem.”

Voetsporen

“Ook mijn broer Lode is betrokken bij de organisatie. Mijn zus Lies niet. Zij werpt zich meer op het langeafstandslopen. Maar het is zo dat mijn levensparcours dat van mijn pa volgt. Hij was ook jarenlang bij de brandweer en toen de gemeente plots toeliet dat dames brandweervrouw konden worden, ging ik er vol voor. Ook bij Gent-Wevelgem ben ik er gewoon ingerold. Ik heb een uitstekende band met mijn vader. Hij gaat vooral de baan op. Vrijwilligers zoeken, lokale sponsors aanspreken… Mijn oren en ogen in het veld, zo zie ik hem. We kunnen zijn ervaring en connecties nog niet missen. We houden dus dagelijks contact.”

Voltijds

“Sinds een jaar ben ik voltijds actief voor de organisatie. Vroeger combineerde ik het nog met een andere job. Maar het moet leefbaar blijven. In de aanloop naar de koers draai ik weken van meer dan 80 uur. Er komt ook zoveel bij kijken. Het is een bedrijfje op zich en het is dus geen luxe om daar iemand voltijds voor vrij te stellen, want niet alles kan door vrijwilligers gedaan worden.”

Vrouw

“Vrouw of man. Bij mij doet dat weinig ter zake. Bij de Wevelgemse brandweer ben ik ook nog altijd de enige vrouw, maar bij een interventie moet iedereen zijn taak uitvoeren. Het is echter wel zo dat ik de persoon ben die aan een collega-brandweerman eens vraagt hoe het thuis gaat… Maar man of vrouw, het zou vandaag de dag geen issue meer mogen zijn,….”

Griet Langedock is ook de enige vrouw in het brandweerkorps van Wevelgem.
Griet Langedock is ook de enige vrouw in het brandweerkorps van Wevelgem.© Davy Coghe

Verbondenheid

“We krijgen heel veel steun van de gemeente en de verbondenheid met Wevelgem zal er altijd zijn. Zelf hou ik ook van mijn gemeente. Ik zou nergens anders in Vlaanderen willen wonen. We hebben hier alles dicht bij de hand, het sociaal weefsel is hier nog sterk aanwezig…. En met onze wielerwedstrijd zetten wij de gemeente op de wereldkaart. De Vanackerestraat, waar de aankomststreep van Gent-Wevelgem ligt, is wereldbekend. De Via Vanackere komt bij een half miljard huishoudens op tv. Dat zijn dus ruim een miljard potentiële kijkers. Als citymarketing kan dat tellen.”

Victor

“Met mijn partner Tom Iliano, commissaris bij de Oost-Vlaamse wegpolitie en ook betrokken bij onze organisatie, hebben we vier kinderen: Marie, Emma, Victor en Louis. Met Victor (12) hebben we ondertussen ook een coureur in de rangen. Of dat denkt hij toch. Hij heeft al de manieren van een profrenner. (lacht) Het is leuk om te zien hoe hij opgaat in zijn hobby. Hij is ook geboren in de koers. Ik heb hier nog zijn pampers staan verversen tussen de volgbewijzen. Als aspirant rijdt hij bij Gaverzicht-Be Okay. Straks zal ik mee mogen gaan supporteren.”

Vlaamse Velden

De invoering van de Plugstreets (stroken onverhard, red.), als eerbetoon aan de mensen die hun leven lieten tijdens de Eerste Wereldoorlog, was ook sportief een succes. Nu valt het tussen de twee passages op de Kemmelberg niet meer stil. Op die manier hebben we ons ook meer kunnen profileren als koers in de Vlaamse Velden. Er komen ook 5.000 mensen meerijden met onze rit voor wielertoeristen en van de deelnemers die de streek niet kennen, hoor je achteraf dat ze verbaasd zijn door de schoonheid. Veel van die mensen komen later nog eens terug. En zo doen we ook voor het toerisme onze duit in het zakje.”