Gilles Borra uit Keiem blikt vol vertrouwen vooruit op zijn vierde seizoen bij de beloften

Gilles Borra. © foto Bart
Stijn Moerman

De 21-jarige Gilles Borra staat voor het seizoen van de waarheid. De vierdejaarsbelofte van EFC-L&R-Vulsteke hoopt eindelijk eens van pech gespaard te blijven en zijn talent een seizoen lang te kunnen tonen.

In een interview voor de start van het vorige seizoen liet Gilles Borra noteren dat hij zichzelf ten volle wou ontdekken als coureur. Is dat gelukt, Gilles? “Helemaal. Als puncher ligt mijn toekomst vooral in het klassieke werk, zowel in de Vlaamse als in de Waalse koersen. En ook bergop kan ik wel mijn mannetje staan”, steekt de 21-jarige Keiemnaar van wal. “Alleen spijtig dat ik vorig seizoen heel wat pech gehad heb, wat uiteindelijk ook voor een mentaal dipje zorgde. Ik was nochtans goed aan het nieuwe seizoen begonnen, met heel wat toptienplaatsen en de eindzege in La Gainsbarre, een tweedaagse in Normandië. Maar daarna was het telkens wel iets. Of ik kende pech, of ik maakte een tactisch foutje in de finale. Zo bleven de goede prestaties wat achterwege. Paris-Roubaix is een mooi voorbeeld. Ik was echt goed tijdens deze hoogaangeschreven Franse klassieker en leek op weg naar een topvijfplaats, tot mijn derailleur het begaf. En zo was het altijd iets…”

Tegen een muur

“In juli ging het eindelijk opnieuw de goede richting uit, maar op de derde dag van de Giro della Valle d’Aosta, die uiteindelijk door mijn ploegmaat Mauri Vansevenant gewonnen werd, liep het opnieuw fout. Er gebeurde een massale valpartij voor mij en ik werd door een fiets van een gevallen renner tegen een muur gekatapulteerd. Die slag heb ik heel lang gevoeld en het was opnieuw maandenlang van osteopaat naar osteopaat lopen. Pas in september ging het opnieuw wat beter, maar in de Kustpijl kwam de renner voor mij in de bevoorrading ten val door een losgeslagen bidon en maakte ik opnieuw een zware tuimelperte. Ik kwam net tussen een boom en een betonnen blok terecht… Het kon dus nog erger afgelopen zijn. Maar ik hield er heel wat snijwonden en zware kneuzingen aan over. Mijn seizoen zat er dus meteen op…”

Het lichamelijke en mentale leed ligt ondertussen achter de rug en de Keiemnaar kijkt reikhalzend uit naar de start van het nieuwe seizoen. “Mijn voorbereiding is tot nu toe perfect verlopen. Ik heb nergens meer last van en doe er alles aan om optimaal aan de start van het nieuwe seizoen te komen. Sinds november vertoef ik heel vaak in het Spaanse Salou, nabij Barcelona, en ben ik maximum vijf dagen per twee weken in het land. Het was toch ook even een emotioneel moment toen ik in Salou rondreed, want vorig jaar was ik daar op stage, met Loran Cassaert en Bjorg Lambrecht…”

Alles of niets

“Maar ik kijk vol goesting uit naar de start van het seizoen. Ik wil er van bij de start staan en een heel seizoen lang op niveau presteren. In tegenstelling tot de voorbije jaren werk ik ook niet meer naar specifieke koersen toe. Ik wil geen enkele kans meer laten liggen om mij te tonen. Uiteraard kijk ik uit naar Paris-Roubaix, mijn droomkoers. Maar ik stel er niet meer alles op af, het is nu een extraatje naast alle andere koersen. Dit seizoen is het als vierdejaarsbelofte alles of niets, maar ik start er vol vertrouwen aan. Ik leef in tegenstelling tot de voorbije jaren zonder schrik naar de seizoensstart toe. Ik heb me immers nog nooit zo goed gevoeld op training als nu”, besluit de belofte van EFC-L&R-Vulsteke.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier