De 29-jarige Jonathan Breyne stopt met koersen. Aan motivatie lag het zeker niet, maar nadat hij op training enkele keren pijn kreeg in de borststreek, besloot de Bellegemnaar met roots in Menen om geen risico te nemen. Een terugblik op een carrière van 18 jaar met veel ups, maar helaas ook met de nodige tegenslagen.
De carrière van Jonathan Breyne begon in 2003, hij is dan 12 jaar. “Ik was al een tweetal jaar met een koersfiets aan het rijden, maar mijn eerste koers reed ik bij de 12-jarige aspiranten. Ik kon mee, maar was nog geen hoogvlieger. In Wervik werd ik wel al tweede, nadat we de hele wedstrijd met twee in de aanval reden. Bij de 13-jarigen begon ik meer te trainen en dat vertaalde zich in zeven zeges. Een jaar later was ik met 20 overwinningen zegekoning van het seizoen en behaalde ik ook quasi alle kampioenstitels. Enkel het BK op de weg kon ik niet op mijn naam schrijven, want in die wedstrijd ging mijn tube eraf…”
“De voorbije jaren heb ik te veel vrienden het leven zien laten door hartproblemen”
Bij de nieuwelingen en juniores volgden nog een aantal topjaren voor de inmiddels 29-jarige Bellegemnaar. Met overwinningen in de Keizer der Juniores en titels als West-Vlaams kampioen tijdrijden en op de weg, later ook Belgisch kampioen tijdrijden bij de U23 en Waals kampioen U23 was de toekomst veelbelovend. “Toen ik in 2011 de kans kreeg om prof te worden bij Landbouwkrediet heb ik niet getwijfeld, al mocht dat enthousiasme al bekoelen na mijn eerste profkoers, de GP Samyn. Al in de neutrale start liep het mis. Op een of andere manier kwam er een losgeslagen plastic zeil in het peloton terecht en het nestelde zich in mijn achterwiel. In twee seconden stond ik compleet stil, de auto van de koerscommissaris had het te laat opgemerkt en uiteindelijk werd ik wakker in het ziekenhuis. Voor de rest ondernam ik in mijn eerste jaar vooral veel pogingen om mee te gaan in de ontsnapping, maar zonder veel bijzonders.”
Positieve test
“In mijn tweede jaar begon ik meer uitslagen te rijden bij de profs, met als hoogtepunt een tweede stek in de GP Criquielion. Het seizoen erna dacht ik echt dat ik ‘vertrokken’ was, na winst in de Stan Ockers Classic en een tweede plaats in Ruddervoorde. Die euforie sloeg al snel om in een nachtmerrie. In de Ronde van China legde ik een positieve dopingtest af en tot op vandaag weet ik nog niet hoe dat mogelijk was. Ik werd in die koers drie keer gecontroleerd en in mijn slechtste etappe testte ik positief. Een dag later won ik en was ik weer negatief. Tot op vandaag een raadsel hoe dat kon…”
Jonathan is zijn onschuld altijd blijven volhouden en is nadien vrijgesproken door de UCI, omdat ze geloofden dat besmet voedsel aan de oorzaak lag. “Gelukkig ben ik vrijgesproken, maar dat heeft er toch serieus in gehakt. Daarna ben ik weer bij de elite zonder contract gaan rijden, waarbij ik nog eens de Stan Ockers Classic in Borsbeek heb gewonnen. Dat was toch wel tof om nog eens een aantal mooie namen als Tosh Van der Sande en Kenny Dehaes achter me te laten.”
Pijn in de borststreek
De voorbije jaren was Breyne een van de betere elite zonder contract. Zo pakte hij vorig seizoen nog de zege in Ploegsteert. Tijdens de coronalockdown was hij nog gemotiveerd om er een mooi jaar van te maken, maar toen hij op training twee dagen na elkaar serieuze pijn kreeg in de borststreek, was dat voor hem een teken om te stoppen. “Ik heb de voorbije jaren al te veel vrienden veel te vroeg het leven zien laten met hartproblemen, denk aan Daan Myngheer, Michael Goolaerts, Jimmy Duquennoy, Joren Touquet… Deze winter kroop Julien Cadron nog door het oog van de naald. Koers is ook niet alles in het leven. Eerder, toen ik nog bij Tarteletto reed, was ik al eens in het ziekenhuis beland met hartklachten. Maar volgens de dokters was het niet ernstig genoeg om de koers te verlaten. Wat ik nu echter op training gevoeld heb, daarvan ben ik zeker dat het niet gezond is en dat moet natuurlijk verder onderzocht worden.”
Op sportief vlak blikt de renner van Gaverzicht-Be Okay meer dan tevreden terug op zijn carrière. “Ik heb drie profkoersen gewonnen, zes Belgische titels behaald, Europese en wereldkampioenschappen mogen meemaken, ontzettend veel van de wereld gezien… Ik zal ook nooit vergeten hoe ik in 2012, 21 jaar was ik toen, aan de start stond van de Ronde van Vlaanderen. Daar kwam Michel Wuyts naar me en zei: Jonathan, jij bent vandaag de jongste deelnemer aan de start. Ik had er totaal niet bij stilgestaan en wist even niet wat zeggen. (lacht) Dat moment vind ik eigenlijk de mooiste herinnering uit heel mijn carrière.” (RRK)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier