Het gaat terug goed met Svenerick Haenebalcke. Voor de 25-jarige elite zonder contract was het serieus schrikken toen hij in april te horen kreeg dat hij besmet was met het coronavirus. Een maand lang heeft hij thuis moeten uitzieken, maar ondertussen is hij alweer aan het koersen.
Het coronavirus heeft op ieders leven een impact, maar het is pas als je er zelf mee besmet geraakt dat je beseft hoe zwaar het erin hakt. Svenerick Haenebalcke mocht het dit voorjaar aan den lijve ondervinden. Zelf spreekt hij van “de lichte vorm”, maar hij is er toch een tijdje niet goed van geweest.
“Hoe of waar ik het opgelopen heb, weet ik niet”, vertelt Haenebalcke. “Ik heb niks gedaan dat niet mocht, maar een besmetting is snel gebeurd hé. Ik kan wel zeggen dat het serieus schrikken is wanneer je het verdict te horen krijgt. Ik had enkele dagen koorts, kon moeilijk ademen en mijn geur en smaak vielen weg. Bovendien moest ik een maand in quarantaine. De enige die ik nog mocht zien, was mijn vriendin. Wij wonen sinds eind vorig jaar samen en zij bleek na een test immuun voor het virus. Dat was wel een meevaller.”
Groen licht
De naar Oostrozebeke uitgeweken Diksmuideling prijst zich gelukkig dat hij er zonder veel schade vanaf kwam, maar voor hij weer op zijn fiets sprong, liet hij zich toch uitgebreid testen. Pas toen hij van de dokters groen licht kreeg, begon hij weer aan koersen te denken. “Ik wou echt geen enkel risico nemen, want de verhalen die je hoort zijn behoorlijk schrikwekkend. Na een hartscreening werd duidelijk dat ik er niets aan heb overgehouden en dat ik weer volop mocht trainen. Enkel mijn geur is nog niet 100 procent, maar daarover zal je me niet horen klagen. Het kon allemaal veel erger…”
Wat volgde, waren enkele stevige trainingsweken waarbij niet werd gekeken op een kilometer meer of minder. De renner van het KDM-Pack Cycling Team profiteerde van de competitieloze periode om enkele stevige tochten af te leggen. “In hoofdzaak ben ik blijven trainen zoals ik anders had gedaan, maar één keer per week deed ik waar ik zin in had. Dan reed ik richting Antwerpen, doorheen Limburg… Soms ritten van om en bij de 250 km. Dat was wel plezant. Je ziet eens een andere streek en ik had het nodig om mezelf te motiveren.”
weinig kansen
En sinds juli trekt de 25-jarige Haenebalcke weer van koers naar koers. En daar wil hij best een eindje voor rijden. “Veel kansen zijn er niet, dus ik wil alles meepakken wat ik kan. Ook al moet ik daarvoor de taalgrens over. Wielrennen is mijn passie, dus daar heb ik best wat voor over”, besluit de verkoper bij Fashion for Cycling. (BVS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier