Het dreigt een verloren jaar te worden voor Maxime Farazijn. De 26-jarige renner uit Vlamertinge hoopte zich in 2020 in de kijker te rijden van enkele profploegen, maar moest in plaats daarvan lijdzaam toezien hoe corona zorgde voor een algemene afgelasting. En net toen het peloton zich weer op gang had getrokken, brak hij op training zijn sleutelbeen. Het enige dat hem nu nog rest, is een kort en (hopelijk) krachtig najaar.
Het zit Maxime Farazijn niet echt mee in zijn zoektocht naar een nieuwe kans op het hoogste niveau. Nadat hij twee jaar geleden van Sport Vlaanderen-Baloise te horen kreeg dat zijn profcontract niet verlengd werd, zette hij noodgedwongen een stapje terug. Voortaan zou hij het als elite zonder contract moeten doen. Toch een mentale opdoffer voor de Vlamertingenaar, al was daar in 2019 niets meer van te merken. Farazijn hervond het koersplezier en reed van de ene ereplaats naar de andere. Tot hij half augustus ten val kwam en een sleutelbeenbreuk abrupt een einde maakte aan zijn seizoen. Ook het verhoopte profcontract kwam er niet. Wel een nieuwe stap hogerop dankzij het Franse Dunkerque Littoral Cyclisme.
“De Franse amateurclubs had ik bij wijze van spreken voor het uitkiezen, maar stiekem droomde ik van meer”, bekent Maxime. “Uiteindelijk mag ik wel niet klagen. Bij Dunkerque Littoral Cyclisme ben ik uitstekend terecht gekomen. Een team uit de eerste divisie van Frankrijk en zo’n beetje de opleidingsploeg van Cofidis. Daardoor kon ik afgelopen winter mee op stage met Viviani en co. En in januari was er nog een stage met mijn eigen ploegmakkers. Twee stevige trainingsblokken en ik voelde me klaar om eraan te beginnen.”
Sterk seizoensbegin
En dat was er ook aan te zien. In zijn eerste wedstrijden van 2020 behaalde de 26-jarige eliterenner zonder contract meteen een paar mooie resultaten. Een veelbelovende start, die jammer genoeg geen vervolg kende. “Dat alle koersen werden afgelast, was natuurlijk een nieuwe tegenslag. Ik was echt in orde en was erop gebrand om mezelf te laten zien, maar toen kwam corona en zat het voorjaar erop nog voor het goed en wel begonnen was. Toen duidelijk werd dat we een hele tijd niet zouden koersen, heb ik eerst wat rust genomen. Daarna ben ik rustig weer gaan opbouwen. Heel veel trainen zat er trouwens niet in, want het was behoorlijk druk op mijn werk. Ik werk bij fietsenwinkel Minne Sport in Ieper en tijdens de lockdown wou plots iedereen op de fiets springen (lacht).”
Dat weerhield de Vlamertingenaar er echter niet van om bij de herstart van het seizoen meteen mee te spelen voor de ereplaatsen. En de conditie ging nog steeds in stijgende lijn, maar op 9 juli liep het weer mis. “Voor de tweede keer in amper een jaar tijd brak ik mijn sleutelbeen. Tijdens een val op training deze keer. Opnieuw moest ik onder het mes en opnieuw moest ik gaan opbouwen. Veel koersen heb ik misschien niet gemist, maar toch, plezant is anders.”
Iets maken van najaar
Ondertussen zit Farazijn opnieuw op de fiets en heeft hij enkele stevige trainingsdagen achter de rug. Net op tijd om klaar te geraken voor de manches van de Coupe de France. “Die gaan gelukkig wel door en zijn voor de ploeg heel belangrijk. Maar ook voor mezelf. Ik hoop dit najaar nog een paar keer te kunnen uitpakken, want het blijft mijn bedoeling om weer hogerop te geraken. Ik begin mijn leeftijd stilletjes aan tegen te krijgen, maar ik heb mijn profdroom nog niet opgegeven.” (BVS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier