Edward Planckaert uit Moen wil minder 2019 met de benen doen vergeten

2019 begon voor Edward Planckaert (24) nochtans uitstekend. De Zwevegemnaar, die morgen zijn 25ste verjaardag viert, won meteen de bergtrui in de Ster van Bessèges en leek klaar voor een prima derde seizoen bij de profs. Het draaide anders uit. De broer van Baptiste en Emiel bleef onder de verwachtingen, maar wil in 2020 met de benen antwoorden.

Het is een scherp ogende Edward Planckaert die we in de lobby van Hotel Sol Y Mar in Calpe aantreffen. We zijn ergens halverwege januari en naar jaarlijkse gewoonte vertoeven we aan de zonovergoten Costa Blanca om een aantal dagen in het spoor van de renners van Sport Vlaanderen-Baloise te kruipen. Het is niet alleen ons opgevallen, want ook bij de omkadering van de Vlaamse overheidsploeg horen we alleen maar positieve geluiden over de middelste telg uit de Zwevegemse wielerfamilie Planckaert.

Uitstekende indruk

“Deze winter is anders verlopen dan de voorbije jaren”, vertelt Edward, die al twee jaar met zijn vriendin Charlotte Callens en dochters Renske en Romy in Moen woont. “Ik heb het rustiger aangepakt, in samenspraak met mijn trainer Ward Vande Capelle, de physical coach van onze ploeg. Vroeger trainde ik vaak met mijn oudere broer Baptiste en gebeurde dat de hele tijd met de kraan open. Hij traint op de oudere manier, ik doe dat nu op de nieuwere manier. Maar door het op zijn manier te doen, was mijn basis wel nooit echt goed. Nu is die 110 procent. Beter kan mijn basis niet zijn, maar dat is op dit niveau wel noodzakelijk om te presteren.”

“Kopman zijn zit er niet in, maar een luxeknecht worden, dat moet lukken”

Ook tijdens de ploegstage in Calpe liet Edward een uitstekende indruk na. “We hebben hier in Spanje meer op intensiteit dan op basis getraind. Dat was ook het doel van Ward. Ik moest hier toekomen met een goede basis en die hier verfijnen met de nodige blokken. Ik ben tevreden met hoe alles de voorbije maanden is verlopen”, benadrukt de Zwevegemnaar uit Moen, die zondag zijn seizoen opent in La Marseillaise. “Die koers ligt me, ook al is die nieuwe beklimming langs de Route des Crêtes er misschien net dat tikkeltje te veel aan.” Volgende week rijdt Edward de Ster van Bessèges en via de Ronde van Murcia, de Clasica de Almeria en de Ruta del Sol trekt hij eind februari naar het Vlaams openingsweekend. “Een stevig programma, maar ideaal om de klassiekers aan te vatten.”

Mentale aspect

Nog even terug naar 2019. Edward beseft dat hij tijdens zijn derde campagne als prof onder de verwachtingen bleef, maar benadrukt dat hij zeker niet geheel ontevreden terugkijkt. “Ik heb zeker niet minder progressie gemaakt dan de twee seizoenen ervoor, alleen bleven de resultaten ditmaal voor een groot deel uit. Die bergtrui in Bessèges gaf me veel vertrouwen. In Almeria overleefde ik de schifting en werd ik zevende. In Vlaanderen kon ik me ook een paar keer tonen. In de Omloop reed ik zelfs lange tijd voorop. Maar op het einde van het voorjaar is het mentale aspect beginnen door te wegen. Ik had minder zelfvertrouwen, omdat ik naar mijn zin te weinig resultaten bijeen reed. Daardoor ben ik te vlug in dienst van mijn ploegmaats beginnen te rijden. Pas op, ik doe dat graag, hé.”

Edward legt uit wat hij bedoelt. “In dienst rijden zal ook het doel zijn als ik een stap hogerop zou zetten. Kopman worden zit er niet in, maar een luxeknecht moet wel lukken. Alleen: om bij Sport Vlaanderen-Baloise weg te geraken, moet ik prijs rijden. Dat is dan ook mijn doelstelling voor 2020. Ik zal vooral proberen om zelf dichte ereplaatsen te behalen. Aan de vele toppers van mijn eigen generatie spiegel ik me niet. Het zijn niet allemaal talenten als Mathieu van der Poel. Maar die gasten hebben ook knechten nodig om te kunnen winnen. Misschien is dat wel een rol die ooit voor mij weggelegd kan zijn.”