De vrouwen van de profrenners van De Melkerie: “Voor onze venten zijn wij een tweede mama”

De 'Melkersvrouwtjes' op een rij: Katrijn Boone (vriendin van Jonas Rickaert), Astrid Demeulemeester (vriendin van Yves Lampaert), Sien Deviaene (echtgenote van Bert Van Lerberghe) en zoontje Romain, Layla Vancompernolle (vriendin van Stijn Steels) en zoontje Victor en Tracey Debruyne (echtgenote van Tim Declercq). © Christophe De Muyck
Philippe Verhaest

Zondag staat met de Ronde van Vlaanderen de belangrijkste ‘voorjaarsklassieker’ van 2020 op de agenda. De Melkerie, het trainingsclubje van Yves Lampaert en co, treedt voltallig aan in Vlaanderens Mooiste, maar ook hun ‘better halves’ zullen intens meeleven. “We hopen uiteraard dat een van onze mannen de koers wint, maar we zullen vooral blij zijn als ze allemaal zonder kleerscheuren over ‘den arrivé bollen’.”

De Melkerie is stilaan legendarisch in het profpeloton. Het trainingsploegje van Yves Lampaert, Jens Debusschere, Bert Van Lerberghe, Jonas Rickaert, Tim Declercq, Stijn Steels en Pieter Vanspeybrouck heeft bijwijlen veel weg van een sympathieke jeugdbeweging op wielen, maar groepeert vooral zeven bijzonder goeie copains. En ondertussen zijn ook de vriendinnen/echtgenotes een hechte bende geworden. Wij brachten vijf van de zeven Melkersvrouwtjes samen voor een geanimeerd gesprek over de koers, samenleven met een profrenner en halve inboedels op 2dehands.be plaatsen.

Wisten jullie dat jullie partners allemaal coureur waren toen je hen leerde kennen?

Tracey: “Tim was al prof toen we elkaar voor het eerst tegen het lijf liepen. Ik was dus perfect op de hoogte.”

Layla: “Idem voor mij. Op dat vlak had Stijn van bij dag één geen geheimen voor mij.”

Astrid: “Hier lag dat toch iets anders. Ik heb Yves voor het eerst gezien op een KLJ-fuif in Kanegem. Ik wist totaal niet dat hij koerste, laat staan dat hij aanspraak maakte op een profcarrière. Maar toen hij me op Facebook had toegevoegd, had ik snel door welk vlees ik in de kuip had.” (lacht)

Layla: “Stijn en ik hebben onze relatie trouwens aan Yves te danken. Hij heeft ons aan elkaar voorgesteld. Onze eigen love doctor, zeg.”

https://www.youtube.com/watch?v=WUKLREY442Q

Een relatie beginnen met een renner. Was dat een obstakel?

Katrijn: “Totaal niet. Toen we net samen waren, was koersen voor Jonas eerder een hobby. Ik had toen nooit durven denken dat hij zo’n mooie carrière zou uitbouwen.”

Sien: “Ik kende het wereldje al wat. Dankzij mijn broer, die toen zelf ook koerste. Ik wist dus aan wat ik me mocht verwachten.”

Kledij en vuile onderbroeken laten rond slingeren op de grond… Ze denken vaak dat ze thuis ook op hotel zitten – Astrid Demeulemeester, partner van Yves Lampaert

Astrid: “Ik studeerde nog toen ik Yves leerde kennen en was niet echt vertrouwd met het koerswereldje. Ik kende natuurlijk wel de grote klassieke koersen, maar daar stopte het. Pas later, toen ik afgestudeerd was en Yves zevende werd in Parijs-Roubaix (in 2015, red.) begon ik te beseffen dat hij écht wel goed was.”

Katrijn: “Ik denk dat we allemaal wel wisten dat ze genoeg talent hadden om het te maken, maar we beseften aanvankelijk nog niet wat er allemaal bij een leven als topsporter kwam kijken. Je moet je bestaan helemaal afstemmen op de koers, hé.”

Is dat ook jullie grootste gemene deler: een leven dat deels in het teken staat van het wielrennen?

Sien: “Je leeft op het ritme van de koers. Dat is ook maar normaal, want als partner wil je toch dat je man optimaal kan presteren. Bert en ik begrijpen elkaar daar volledig in en ik cijfer me dan ook met plezier af en toe weg. Mijn vriendinnen die niks met de koers te maken hebben, kunnen dat onmogelijk begrijpen.”

Dat maakt van jullie dus lotgenoten?

Sien: (grijnst) “Eigenlijk wel. Wij staan letterlijk altijd klaar voor onze mannen.”

Tracey: “Het durft al eens gebeuren dat het koersschema onze planning volledig overhoop gooit. Dan moet je daar gewoon in meegaan. Het is part of the deal.”

Astrid: “Je moet je snel en vlot kunnen aanpassen. Kijk naar wat er Yves afgelopen zomer is overkomen. Normaal zou hij de Tour de France gereden hebben, maar zijn sleutelbeenbreuk gooide roet in het eten. Normaal zou hij de hele maand september amper thuis geweest zijn en plots zaten we in de omgekeerde situatie. Ik kon dus niet anders dan mijn eigen planning aanpassen en voor Yves zorgen.”

Sien: “En dat kan soms vervelend zijn. Dan moet je je werkgever last minute om enkele dagen vakantie vragen, bijvoorbeeld. Al heb ik op dat vlak zeker niet te klagen.”

Astrid: “Klopt. Ze zijn op de hoogte van het feit dat het bij ons thuis af en toe snel kan veranderen. Ze gaan daar gelukkig in mee.”

Layla, jouw Stijn zit momenteel geblesseerd thuis. Jij bent een gediplomeerd verpleegster. Is dat een voordeel?

Layla: “Misschien wel, al was het maar om zijn wonden te verzorgen.”

Sien: “Och, daar ben ik écht slecht in. Bert doet dat liever gewoon zelf.”

Astrid: “Geen makkelijke, inderdaad. Ik durf dan wel eens naar Yves’ zus bellen, Saghine. Zij is spoedverpleegkundige in Tielt en staat me altijd met raad en daad bij.”

Layla: “Ik roep soms ook de hulp van mijn collega’s in. Bepaalde wonden zijn echt specialistenwerk en dan ben ik liever goed voorbereid.”

Astrid: “Mijn vrienden van buiten de koerswereld kijken soms raar op als ik bepaalde verhalen deel. Plots moet mijn vriend bijvoorbeeld drie weken plat liggen en kan hij zelf niks doen. Dan moet ik thuis alles draaiende houden. Op dat vlak is het goed dat wij Melkersvrouwtjes elkaar hebben.”

Layla: “We kunnen veel met elkaar delen. Voor ons is het logisch dat onze mannen in het voorjaar nooit kunnen uitgaan of naar een feest kunnen.”

Sien: “Of dat ze zelfs geen wandeling mogen maken wanneer ze de dag nadien moeten koersen! De Melkersvrouwtjes hebben daar wel begrip voor.”

Als partner wil je dat je man optimaal kan presteren. Ik cijfer me dan ook met plezier af en toe weg – Sien Deviaene, echtgenote van Bert Van Lerberghe

Zondag werd Gent-Wevelgem gereden. Hoe hebben jullie de wedstrijd beleefd?

Tracey: “Dan hebben we als vrouw van toch ietsje meer stress. We hopen altijd dat er niks zal gebeuren en dat ze vooral niet vallen. Als ze zonder kleerscheuren de eindmeet bereiken, zijn we content.”

Sien: “Enkele weken geleden werd Bert in de Gooikse Pijl op honderd meter van de finish door het peloton ingehaald. Bert was ontgoocheld, maar kan dat thuis helemaal loslaten. Mijn hart was in duizend stukken gebroken. Ik leefde zó met hem mee…”

De Melkerie deelde dit jaar wel al stevig in de klappen. Zowel Bert, Yves als Stijn gingen al stevig tegen de grond.

Katrijn: “Zwijg ons erover. En Jonas is vorig jaar al zoveel gevallen…”

Astrid: Rickie heeft al meer dan zijn deel van de pech gehad.”

Katrijn: “Dat doet wat met je, hoor. De koers is Jonas’ job, je weet dat hij er alles voor doet en dan heb je toch nog mensen die bakken commentaar hebben wanneer hij na een val heeft teruggevochten.”

Astrid: “Klopt. Toen Yves zijn eerste koersen na zijn val in Milaan-Turijn reed, zeiden ze ook: ‘t is nog gene vetten. Maar hij had wel zes weken in de lappenmand gelegen, hé. Dat wordt blijkbaar snel vergeten.”

Katrijn: “Ik heb de indruk dat onze mannen daar beter mee om kunnen dan wij.”

Hoe goed bevriend zijn jullie ondertussen?

Astrid: “Laat me een simpel voorbeeld geven: onze WhatsApp-groep is véél drukker dan die van de venten.”

Layla: “Onlangs had ik plots 259 gemiste berichten. Toen heb ik toch even moeten vragen om voor een korte update te zorgen.”

Astrid: “We praten over alles: de koers, onze gezinnen… En Love Island natuurlijk.”

Tracey: (lacht) “Met de nodige commentaren.”

Layla: “Tegenwoordig passeren er ook veel baby- en kindjesfoto’s de revue. Zalig.”

Zijn er ook nadelen aan een bestaan als rennersvrouw?

Layla: “We staan er vaak alleen voor. Dat is nu eenmaal de realiteit voor iemand die met een profrenner samen is.”

Tracey: “Ik ga altijd uit van de veronderstelling dat ik alleen ben. Ik maak mijn planning zonder Tim in mijn achterhoofd.”

Katrijn: “Dat doe ik ook. Als ik iets in mijn agenda plaats, houd ik geen rekening met Jonas. Want normaal is die toch weg, hé.”

Sien: “Ik zorg altijd dat er opvang is voor ons zoontje Romain, zelfs als Bert er is. Dat zorgt voor een zekere gemoedsrust. Het gebeurt trouwens af en toe dat we op elkaars kindjes passen.”

Astrid: “Het gros van het jaar verblijven onze mannen op hotel. Leuk, alleen denken ze soms dat ze thuis óók nog op alle mogelijke hoteldiensten kunnen rekenen. De vuile onderbroeken, die blijven gewoon op de grond liggen…”

Thuis zijn het luxepaardjes…

Sien: “Nagels met koppen!”

Astrid: “Thuis luxepaardjes, maar op hun vélo echte West-Vlaamse werkpaarden.”

Jullie mannen zijn echte atleten, maar zijn jullie ook zélf sportief?

Tracey: “Goh, eigenlijk zouden we eens allemaal samen moeten gaan fietsen. Dat zou wel leuk zijn.”

Katrijn: “Het zou in elk geval minder lastig zijn dan meefietsen met onze wederhelften. Die rijden letterlijk enkele versnellingen rapper.”

Tracey: “Ik ga wel eens met Tim op pad. Dan zit ik in zijn wiel en hoor ik hem zeggen dat hij geniet van het gezapige tempo. Terwijl mijn tong dan tussen mijn kader hangt.”

Astrid: “Ik heb één keer meegereden met De Melkerie. Toen we gingen vertrekken, zei Bert doodleuk: ik zal hier alles eens in brokken rijden. Hij wist nochtans dat ik erg zenuwachtig was.”

Tracey: “Voor ons is samen fietsen eigenlijk quality time. Tim rijdt dan wat los terwijl ik alles geef. Gelukkig neemt Tim af en toe de mountainbike, dat maakt het verschil net iets kleiner.”

Katrijn: “Ik doe op nationaal niveau aan atletiek en dat is wel een voordeel. Jonas verwacht niet dat ik samen met hem fietstrainingen afwerk, maar het gebeurt wel regelmatig dat we samen naar de fitness trekken om wat oefeningen te doen. Dat loopt niet altijd even vlot, want Jonas durft al eens wat commentaar te geven.” (lacht)

Zondag staat de Ronde van Vlaanderen op het menu. Levert dat thuis gezonde stress op?

Sien: “Ik mag echt niet klagen. Bert is altijd de rust zelve. Hij kan werk en privé erg goed van elkaar scheiden.”

Katrijn:(grijnst) “Jonas kan dat iets minder.”

Tracey: “In de aanloop naar een grote koers merk ik dat Tim toch net iets stiller is.”

Layla: “Logisch ook, want ze hebben allemaal een belangrijke taak binnen hun ploeg. Daar moet je als partner rekening mee houden.”

Katrijn: “Als we zien dat ze last hebben van stress, laten we hen gewoon met rust. Dat is voor iedereen het beste.”

Astrid: “Yves kan wel wat last hebben van stress. De ochtend van de wedstrijd zelf stuur ik één Whats-Appje en dan laat ik hem met rust. Zeker als er een tijdrit op het menu staat, zit hij de hele dag in zijn zone.”

Als een van ‘ons’ de Ronde wint, klinken we virtueel met een coupke champagne – Layla Vancompernolle, partner van Stijn Steels

Hebben jullie mannen speciale wensen wanneer ze na een koers thuis komen?

Sien: “Bert vindt het leuk als ik dan voor een zelfgemaakte cheese cake zorg. Al is het een kleintje, die traditie heeft hij nodig.”

Katrijn: “Bij ons is eten ook belangrijk. Al mag het vooral niet te lang duren voor er iets op tafel komt.”

Astrid: “Als ik naar de koers ga, heb ik altijd een appel en chocomelk voor Yves bij me. En als hij naar het rennershotel vertrekt, steek ik altijd zo’n honingkoekje van Meli in zijn valies. Dat neemt Yves af en toe zelfs mee ín de koers, om in de laatste kilometers wat extra suikers te hebben.”

Sien: (glimlacht) “Bert is daar ook fan van!”

De vrouwen van de profrenners van De Melkerie:
© Christophe De Muynck

Zorgen voor jullie renners is een vitaal onderdeel van jullie leven geworden. Eigenlijk zijn jullie de tweede mama’s van die kerels…

Astrid: “Nu je het zegt, dat klopt helemaal!”

Layla: “Toen Stijn onlangs zwaar ten val kwam, kreeg ik van zijn kinesist een berichtje dat alles perfect samenvat: succes met je twee baby’s. Ik heb geantwoord: you feel me.” (schatert)

Sien: “Layla heeft gelijk. Als partner moet je effectief altijd een beetje voor hen zorgen. Dat is part of the deal.

Zijn er bepaalde rituelen die jullie hoog in het vaandel dragen?

Tracey: “Voor de Ronde van Frankrijk heb ik Tim een foto van Marilou en onze hond meegegeven. En na drie weken Tour had hij die ook weer mee naar huis. (lacht) Dat was hem nog nooit eerder gelukt.”

Sien: “Begin dit jaar moest Bert een maand naar Zuid-Amerika om er enkele koersen af te werken. Ik heb hem toen een sleutelhanger met de handafdruk van ons zoontje Romain meegegeven. Hij was toen net één jaar oud geworden. Sindsdien neemt Bert die naar elke koers mee en hangt de sleutelhanger aan zijn valies. Daar hecht hij erg veel belang aan.”

Hoe houden jullie contact wanneer de mannen in de koers zitten?

Sien: “Facetime is een godsgeschenk.”

Layla: “Wij videobellen ook erg vaak.”

Astrid: “Wij niet. We versturen wel veel WhatsAppjes naar elkaar.”

Sien: “Als je een kindje hebt, verandert er op dat vlak veel.”

Layla: “Dat zegt Stijn zelfs letterlijk: ik bel voor Victor.” (lacht)

Tracey: “Sinds Marilou geboren is, stuur ik Tim ook de hele tijd foto’s door van onze dochter.”

Layla: “Stijn geniet daar ook van, zo is hij ook vanop afstand betrokken.”

Die coureurs zijn dus echte familiemensen.

Layla: “Stijn sowieso. Tijdens het seizoen spreekt hij maar weinig met zijn vrienden van buiten de koers af. Enkel zijn gezin en De Melkerie zijn dan van tel, zijn andere vrienden ziet hij enkel buiten het seizoen. Maar familie staat altijd op één. Twee weken geleden hebben we bij zijn grootouders nog samen naar de koers gekeken. Gewoon samen in de zetel, daar kan hij enorm van genieten.”

Astrid: “Yves fietst regelmatig naar Egem, waar zijn grootouders wonen. Dat is een beetje thuiskomen, hé… Maar wat ook opvalt: De Melkerie is tijdens de koers en de trainingen al zo vaak samen op pad, maar ze kunnen elkaar amper missen. Als ze twee minuten thuis zijn, zitten ze weer berichtjes naar elkaar te sturen.”

Tracey: “En als wij boodschappen doen en hen vragen of ze nog iets nodig hebben, duurt het soms uren voor ze antwoorden.”

Astrid: “Met ons een deftig gesprek voeren? Moeilijk. Maar met De Melkerie kunnen ze over alles praten.”

Katrijn: “Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat.”

Tracey:(knikt) “Dan zitten we aan de ontbijttafel en begint hij met zijn smartphone in de handen plots te lachen. Wanneer ik hem dan vraag wat er is, begint hij gewoon te grinniken. Dan weet ik: ‘t is De Melkerie.”

Wie zijn ‘de Melkerinnen’?

Layla Vancompernolle

– 28 jaar oud, partner van Stijn Steels (31).

– Woont in Meulebeke, mama van Victor (1).

– Verpleegkundige bij het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt, fotograaf in bijberoep.

Tracey Debruyne

– 30 jaar oud, echtgenote van Tim Declercq (31).

– Woont in Houthulst, mama van Marilou (3 maanden).

– Werkt bij het uitzendkantoor Experza.

Katrijn Boone

– 28 jaar oud, partner van Jonas Rickaert (26).

– Woont in Beveren-Roeselare.

– Leerkracht Nederlands voor anderstaligen bij Creo.

Sien Deviaene

– 29 jaar oud, echtgenote van Bert Van Lerberghe (28).

– Woont in Desselgem, mama van Romain (bijna 2).

– Verkoopster bij Rituals Waregem, in bijberoep grafisch ontwerper van geboorte- en huwelijkskaartjes.

Astrid Demeulemeester

– 27 jaar oud, partner van Yves Lampaert (29).

– Woont in Hulste.

– Planner bij Latexco in Tielt.

Jullie horen elkaar vaak, maar spreken jullie ook regelmatig af?

Astrid: “Het is moeilijk om iedereen bij elkaar te brengen. Nu is dat gelukt, dankzij jullie. (glimlacht) We gaan wel eens iets eten, maar eigenlijk zouden we eens iets actiefs moeten doen. Een echte teambuilding met de Melkersvrouwtjes! Eind juni zijn wij samen met Sien en Bert en Layla en Stijn naar Zuid-Frankrijk getrokken. Géén vakantie, maar een stage. Daar moest duidelijk een onderscheid in gemaakt worden.”

Sien: “Dat was eigenlijk hetzelfde als zeggen: we zullen geen tijd voor jullie hebben.”

Astrid: “Maar de eerste dag zaten ze al met z’n drietjes op een boot op de Cèze en hadden ze Stijn zijn gsm in het water gegooid. Je moet het maar doen: op trainingsstage zijn en je gsm in een rivier verliezen.”

Sien: “Maar we hebben enorm genoten van die week. Misschien moeten we dat na de coronacrisis eens met de hele bende doen.”

Terug naar de koers: hebben jullie een favoriete wedstrijd?

Astrid: “De Strade Bianche! Dat is zo’n machtige koers. Als Yves die volgend jaar rijdt, ga ik meteen weer mee. Dat het in Toscane plaatsvindt, zal er ook wel iets mee te maken hebben, denk ik.” (knipoogt)

Layla: “Ik heb het voor Parijs-Roubaix en de Schaal Sels. Stof, zand en afzien.”

Tracey: “Ik kies toch voor De Ronde van Vlaanderen. Dat is een gigantisch circus. Het eerste jaar dat Tim en ik elkaar kenden, trok ik mee naar een kleine koers in Ichtegem. Ik ben zelf van Houthulst en kende de streek dus op mijn duim. De hele tijd shortcuts zoeken om Tim toch maar zoveel mogelijk te zien voorbij vlammen. Dat was de max.”

Astrid: “Vorig jaar heb ik samen met Tracey onze mannen gevolgd in de Ronde. Dat blijft toch iets speciaal, want in normale omstandigheden wil iederéén daarbij zijn. Dan moet je vooraf al goed nadenken waar en hoe je je auto wil parkeren.”

Sien: “Zo’n dag in de koers is ook voor ons intens.”

Astrid: “Dan is supporteren topsport. ‘s Avonds ben je pompaf.”

Yves Lampaert
Yves Lampaert© BELGA

De Melkerie telt ondertussen ook enkele kleine ‘Melkers’. Zijn de papa’s onder de coureurs nu iets volwassener geworden?

Tracey: “Hmm, ik weet niet of dat klopt.”

Sien: “Zoveel is er bij ons niet veranderd. Bert heeft nog altijd dat kinderlijke en wat jeugdige enthousiasme in zich. Daar hou ik wel van.”

Astrid: “Toen Tim hier met Marilou op bezoek kwam nadat Yves zijn sleutelbeen had gebroken, stelde hij meteen voor om samen Age of Empires te spelen, terwijl we hier met vier volwassenen samen zaten. We gaan een spel spelen, zeker? 29 jaar…”

Tracey: “Maar tegelijk zijn het ook erg zorgzame kerels. Al is het gezinsleven voor een profrenner niet altijd evident.”

Sien: “Klopt. Ik kan niet zomaar zeggen: Bert, ik ga shoppen, ga jij vijf uur voor Romain zorgen?

Astrid: “Ik schrik soms wel als ik met vriendinnen van buiten de koers praat. Hun partner helpt mee in het huishouden…”

Tracey: “Of staan ‘s nachts op voor de kleine.”

Astrid: “Als Yves en ik ooit kinderen hebben, zal ik degene zijn die ‘s nachts uit bed moet kruipen. Dat weet ik nu al.”

Sien: “Als ik dat op mijn werk vertel, kijken ze wel eens raar op. Maar dat hoort nu eenmaal bij een leven samen met een topsporter.”

Wat velen zich afvragen: hoe is De Melkerie eigenlijk ontstaan?

Katrijn: “Dat moet begonnen zijn toen ze allemaal nog bij Topsport Vlaanderen reden.”

Astrid: “Yves werd lid omdat ze iemand nodig hadden om af en toe prijs te rijden. (lacht) Neen, ze komen enorm goed overeen. Hun bende is vrijwel uniek in het peloton. De Melkerie, dat is gewoon een groep vrienden die van hun passie hun beroep heeft kunnen maken en samen veel leute maken. Mooi, toch?”

Anno 2020 koersen blijft bevreemdend. Hoe hebben jullie de lockdown in het voorjaar beleefd?

Sien: “Ik vond het leuk om eens drie maanden met Bert thuis te zijn. Dat was nog nooit gebeurd. We hebben echt genoten van ons gezin.”

Layla: “Ik ook. Samen met ons zoontje hadden we een fantastische bubbel.”

Astrid: “Ik denk dat je zo’n periode als rennersvrouw erg bewust beleeft. Je man die drie maanden lang elke dag thuis is, dat is voor ons uniek. Yves heeft bij zijn ouders op de hoeve een handje toegestoken en we hebben samen een puzzel van duizend stukjes gemaakt. Toen we het laatste stuk moesten leggen, hadden we ruzie wie dat mocht doen.” (lacht)

Layla: “Op de duur zei Stijn wel dat hij het peloton miste. Hij wilde gewoon weer koersen.”

Sien: “Bert ook. Volledig te begrijpen, want het is hun job.”

Astrid: “Misschien is die lockdown wel goed geweest om hen te laten beseffen hoe graag ze profrenner zijn.”

Bij jullie kreeg het woord ‘bubbel’ waarschijnlijk geen ruimte voor interpretatie.

Sien: “Neen. Wij hebben ons altijd erg strikt aan de voorwaarden gehouden. Bert mocht niet ziek worden, hé.”

Tracey: “Nog altijd, trouwens. We nemen het zekere voor het onzekere.”

Katrijn: “Jonas kreeg daarover zelfs duidelijke richtlijnen vanuit de ploeg. We letten heel goed op.”

Het einde van dit vreemde seizoen is in zicht. Nu zal er niet veel gevierd kunnen worden, maar hoe gooien jullie normaal er even de riem af?

Astrid: “Trouwfeesten zijn erg dankbaar. Het huwelijk van Bert en Sien in april 2019 en van Tracey en Tim in oktober vorig jaar waren de max. Dan gooien onze venten zich volledig.”

Sien: “Bij ons huwelijk had De Melkerie van alles van Bert op 2dehands.be te koop aangeboden. De hele avond lang kreeg Bert de ene telefoon na de andere. Ook zijn fiets stond te koop, met de melding: mag weg wegens geen talent. Zalig, toch?”

Tracey: “Nu zullen we de riem er in onze eigen bubbel even afgooien. Veel andere opties zijn er niet.”

Tot slot: wat als een lid van De Melkerie straks De Ronde van Vlaanderen wint?

Layla: “Dan klinken we virtueel met een coupke champagne!”

Dit interview werd afgenomen voor de huidige coronamaatregelen in voege gingen.