Bij Xandro Meurisse in de Vogezen: “Voor Steffi is dit vakantie. Voor mij is dit mijn job”

Een zomer geleden was hij nog de Belgische Tourrevelatie, maar dit jaar zal Xandro Meurisse (28) er niet bij zijn in de Ronde van Frankrijk. In plaats daarvan wil de Zwevegemnaar er staan vanaf de Strade Bianche op 1 augustus. Wij zochten Meurisse op in Bussang, een bergdorp in de Vogezen waar hij met verloofde Steffi en zoontje Lowie naartoe trok voor een trainingsstage van elf dagen. “Het is hard, maar Steffi weet dat ik de persoon ben rond wie het draait.”

Een bloedhete donderdagnamiddag in de Vogezen. Het gezicht van Steffi Derveaux (28) slaat ietwat rood uit. Niet zo onlogisch. Terwijl in België de regen met bakken uit de hemel valt, peddelt het kwik in Bussang vlotjes tot boven de 30 graden. De ex-mountainbikester uit Zwevegem heeft zonet 74 km met 1.400 hoogtemeters gefietst. Onderweg beklom ze de Ballon d’Alsace (1.178m), de Col du Hundsrück (748m) en de Col de Bussang (727m). Die laatste, op papier maar een klim van derde categorie, is een tergend traag omhoog lopende drievaksbaan waarop de wind vrij spel heeft. Ze blaast even heel diep. “Die col rijd ik nooit meer omhoog. Wat een kreng!” Xandro Meurisse, de Belgische Tourrevelatie van vorig jaar, grijnst als zijn verloofde vijfsterrencamping Domaine de Champé bereikt.

Xandro: “Lowie en ik zijn met de auto naar de top van de Ballon d’Alsace gereden, zodat hij mama aan het werk kon zien. Daar ging het nog. (lacht) Maar daarna moest ze via de Col de Bussang terug. Ik had haar nochtans gewaarschuwd, maar ze heeft zich een beetje mispakt.”

Steffi: (ploft zich neer op het terras) “Die recuperatieshake smaakt nogal.”

Kleine Lowie, net twee geworden, heeft het meteen in de gaten. Hij zet zich op mama’s schoot en grijpt met beide handen naar het schijnbaar heerlijke goedje.

Xandro: “Je ziet: ‘t zal later een beer van een kerel worden. (grijnst) Het is soms niet te doen. Als ik op training vertrek, wil hij altijd eerst van mijn bidons proeven. En als ik terug ben, moet hij koste wat het kost van mijn recuperatieshake drinken.

Gulden middenweg

Samenleven met een coureur is niet altijd even makkelijk. Dat beseft Meurisse zelf ook. “Het klinkt hard, maar Steffi weet dat ik de persoon ben rond wie het draait. Voor Steffi is dit vakantie, voor mij is dit mijn job. Een kind van twee vraagt aandacht, maar als ik vijf uur met 4.000 hoogtemeters heb getraind, is het voor mij niet evident om hem die te geven. Dit is een stage. En dan moet ik trainen, eten en slapen. Sommige renners zijn nog extremer. Ik probeer een gulden middenweg te vinden. Zo bezochten we gisteren een dierentuin in Mulhouse. Het was dat ventje z’n verjaardag.”

Steffi: “Enkele dagen geleden gingen we ook naar een speeltuin in La Bresse. Een zandbak, een waterput met een eendje… Meer heeft Lowie niet nodig.”

Plots moet Steffi van zoonlief een plas water onder het wasrek bedekken.

Steffi: “Hij kan niet tegen water op de grond. Tegen niets van vuiligheid.”

Xandro: “Als we ‘s ochtends ontbijten en de pot met confituur op tafel staat, moet die meteen dicht. Dan pas is hij gerust.”

Lowie kan duidelijk goed coördineren en leiding geven. Van wie zou hij dat hebben, vragen we ons af. Steffi grijnst.

Xandro: “Van oma, hé.”

Steffi: (lacht) “Ja, dat zou wel eens kunnen kloppen.”

App van Jumbo-Visma

Meurisse stelt voor om ‘s avonds iets te gaan eten in het restaurant van de camping. “Het is er dik in orde!” Steffi kiest voor de brochette mixed grill. Hij houdt het bij de salade du Domaine. Geserveerd met frietjes, maar die blijven onaangeroerd. “Morgen heb ik een rustige duurtraining, dus eet ik vanavond geen koolhydraten. In principe moet ik de eerste 2,5 uur zelfs nuchter trainen, maar daar begin ik hier niet mee. Als ik thuis ben, fiets ik langs het kanaal aan 180 watt. Hier haal ik bergop tussen 250 en 300 watt. Dan is nuchter trainen niet aan de orde.”

Meurisse, 67 à 68 kg droog aan de haak, blinkt in zijn vel. Eten en drinken doet hij zoals hij praat: sober en gecontroleerd.

Xandro: “Tijdens de lockdown had ik moeite om mijn wedstrijdgewicht na te streven. Intussen werk ik alweer een maand met de schema’s van mijn diëtist, Tom Vandenbussche. Soms durf ik daarin heel extreem te zijn. Ik zou zelfs een hele dag geen koolhydraten durven te eten.”

Steffi: “Hij zondigt bijna nooit.”

Xandro: “Ik hecht veel belang aan professionalisme. Als ik op hotel die mannen van Jumbo-Visma met hun app zie, besef ik: dit zou ook iets voor mij zijn. In het moderne wielrennen werkt het zo. Als twee coureurs evenveel kwaliteiten hebben, zal degene met voedingsbegeleiding net iets beter presteren. Zo simpel is het.”

Intussen komt Lowie, met parfum van papa, de show stelen. Trots toont hij ons hoe goed hij nu wel ruikt. De kleine Meurisse is zowaar een echte ijdeltuit. Van wie zou hij dat hebben, vragen we ons opnieuw af.

Steffi: (knipoogt en knikt richting Xandro)

Voeding afwegen

Een coureur en zijn gewicht, het is onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hoe hoger de verhouding vermogen versus gewicht, hoe sneller hij kan klimmen. Met als gevolg dat ook Meurisse zijn voeding afweegt.

Xandro: “Gelukkig kook ik graag. Mijn specialiteiten? (lacht) Ik kan alles klaarmaken.”

Steffi: “Zijn moelleux van chocolade is heerlijk. Daarmee kan hij me verrassen.”

Xandro: “Mijn voeding voor op training maak ik ook zelf. Bananenbrood. Of rijstbars. Niet zo moeilijk, hoor, dat laatste. Met risotto en Oreo-koekjes.”

Steffi: “En hij verpest het telkens weer door er kaneel aan toe te voegen.”

Xandro: “Voilà, zo doe ik dat. (knipoogt) Dan blijft ze er tenminste van. Mijn enige probleem is dat ik te graag eet. Als ik ‘s ochtends iets ongezonds eet, heb ik de rest van de dag goesting in ongezonde dingen.”

Het is al 21 uur als Lowie in bed gestopt kan worden. Dat is niet naar zijn zin. Hij schudt dan ook nadrukkelijk zijn hoofd als hij hoort dat het tijd is om te gaan slapen.

Xandro: “Eerst stribbelt hij tegen, maar als hij straks zijn bedje ziet, is hij meteen weg.”

Steffi: “En belangrijk: hij slaapt vaak langer dan zijn mama en papa. We moeten hem zelfs bijna altijd wakker maken. Neen, we mogen niet klagen.”

Vijf uur in de volgwagen

Daags nadien hebben we om negen uur afgesproken. Ondergetekende zal met de auto Meurisses training volgen, terwijl Steffi en Lowie om 12.45 uur naar La Planche des Belles Filles zullen komen. Lowie heeft enthousiast zijn fietshelm opgezet. Als papa wil vertrekken, roept hij hem toe dat hij wil waaien. Meurisse kent het procedé intussen. “Hij wil altijd naar mij zwaaien.”

Via de monotone klim naar Le Markstein (1.184m) gaat het over de prachtige Route des Crêtes richting La Bresse en Le Thillot. Daar begint het lastige gedeelte van deze training, met drie beklimmingen van eerste en tweede categorie. “Het is warm en de wind waait hard, maar ik voel me elke dag beter worden”, roept Meurisse als we hem na 90 km een drinkbus aanreiken.

Op La Planche des Belles Filles verzamelen we voor een fotoshoot. Op een bord staan de ritwinnaars in de Tour hier voor eeuwig gegraveerd: Froome in 2012, Nibali in 2014 en Aru in 2017. Vorig jaar was Dylan Teuns de sterkste. “Maar toen lag de top nog een kilometer hoger”, vertelt Meurisse, knap derde toen. “Weet je, ik herinner me dit vlakke tussenstuk niet eens. Hier vond trouwens ook de podiumceremonie plaats. Jammer genoeg niet voor mij. Ik hoopte op de prijs van de strijdlust, maar die hebben ze aan Tim Wellens gegeven.”

We wandelen terug naar de parking. “De hitte eist toch zijn tol, hoor. Ik ga hier een colaatje kopen. Moet jij iets hebben?” We polsen intussen met welke versnelling hij hier vorig jaar omhoog reed. “Een 36×30 (het aantal tandwielen op het voorste en achterste kamwiel, red.). In de andere ritten reed ik met een 39×30. Bernal? Die rijdt met een 42×30. Dan kan je meer meters maken, hé. Die kerel is echt fenomenaal.”

Intussen heeft Lowie zich onopgemerkt achter het stuur van de auto genesteld.

Steffi: “Van de sleutels blijven, hé!”

Xandro: “Hij wil alles ontdekken. Je mag hem geen seconde uit het oog verliezen. (grijnst) Straks is hij weg met onze auto.”

Steffi: “Wij keren terug naar de camping. Scheetje, moet je eerst nog iets drinken?

Xandro: (knikt) “Wat water. Ik heb de eerste twee uur niets gegeten. Stevig ritje!”

16 uur niet eten

Anderhalf uur later zit zijn training erop. “Die afdaling van La Planche gaat toch vooruit, hoor. Ik haalde er 98,4 km per uur. Neen, geen persoonlijk record. In koers ging ik al eens boven de honderd. In de Ronde van de Algarve, denk ik.” Na zijn dagelijkse shake is het tijd voor een snelle hap: drie rijstwafels met kaas en kipfilet. Opvallend: geen light, wel Leerdammer.

Xandro: “Dat kan nu geen kwaad.”

Steffi: (grijnst) “Ik vond ze niet in de winkel.”

Xandro: “Straks eet ik nog wat Skyr (magere platte kaas, red.). Misschien ook een appel. En tegen 18 uur staat er kip met groentjes op het menu. Neen, geen pasta of rijst. Morgenochtend rijd ik enkel wat los.”

Steffi: “Aha, dan weet ik wat er gaat gebeuren: intermediair vasten.”

Xandro: (grijnst) “Ze bedoelt intermittent vasten, ook wel bekend als IF (Intermittent Fasting, red.). Dat houdt in dat ik 16 uur lang niets mag eten.”

Steffi: “Dat hij maar doet. (knipoogt) Ik doe niet mee. Of ik aan zijn professionalisme heb moeten wennen? Dat is vanzelf gegroeid. Toen Xandro en ik in december 2012 een koppel werden, was hij nog lang niet zo fanatiek.”

Xandro: “Ik heb nog nooit in mijn leven een pintje gedronken. Niemand die dat gelooft, maar het is wel zo. Vroeger was ik me er gewoon nog niet van bewust dat voeding zo belangrijk is.”

Steffi: “Zes jaar geleden was van een osteopaat ook nog geen sprake. Nu gaat hij daar maandelijks naartoe. Als vrouw groei je daarin mee. Ik ben trouwens altijd al gezond met mijn lichaam bezig geweest.”

Xandro: “Steffi komt uit een sportfamilie. Bij mij kwamen er elke avond twee stukken vlees per persoon op tafel.”

Steffi: “Bij ons werd er toch ook twee of drie keer per week een maaltijd met witte saus geserveerd, zoals macaroni. Warm eten zonder saus, daar heb ik de voorbije jaren echt aan moeten wennen.”