De Noor Alexander Kristoff heeft zondag in het Deense Herning de Europese titel in het wielrennen bij de mannen elite veroverd.
De 30-jarige renner van Katusha-Alpecin haalde het na 241,2 kilometer, twaalf rondjes van 20,1 kilometer, in een massasprint. De Italiaan Elia Viviani spurtte naar het zilver, de Nederlander Moreno Hofland naar het brons. Edward Theuns was de eerste Belg op de zesde plaats. 148 renners tekenden present voor de tweede editie van het EK wielrennen voor de mannen elite. Nadat Peter Sagan zich vorig jaar in het Franse Plumelec tot Europees kampioen kroonde, was de belangstelling voor deze editie minder groot. Dit was te wijten aan de moeilijke datum in de al meer dan overladen koerskalender en misschien ook wel aan het parcours: biljartvlak, met op papier enkel kansen voor de sprinters.
Heel wat landen stuurden dan ook niet hun sterkste selectie. De Belgische bondscoach zag dat anders en pakte toch uit met enkele namen, hopend op slecht weer en felle wind onderweg om er een harde koers van te maken. Bij de start was er een regenvlaag, maar daarna bleef het lange tijd droog en dat zorgde voor 120 saaie kilometers. De eerste aanval bleek meteen de goede. De Oostenrijker Lukas Spengler en Anton Elfarsson uit IJsland trokken samen op pad, wat later maakte ook de Wit-Rus Nikolai Shumov de aansluiting. In geen tijd liep hun voorsprong op tot 12:40. Daarna achtte de Italiaanse selectie, met snelle man Viviani in de rangen, het welletjes en posteerde ze een mannetje vooraan het peloton.
De bonus van het trio zakte, mede ook omdat de Noren en de Denen een handje toestaken. Ook de Franse ploeg kwam naar voren en toen het bij kilometer 125 begon te regenen, verscheen ook de Belgische selectie vooraan.
De Belgische ploeg was duidelijk iets van plan en joeg het tempo de hoogte in. Voornaamste slachtoffers bleken Viviani en Boasson Hagen, die net daarvoor lek hadden gereden. De voltallige Italiaanse ploeg liet zich uitzakken, alsook enkele Noren. Kilometerslang kregen we een spannend vertoon, zeker toen de achterstand van de groep Viviani even opliep tot 1:30.
Vooraan verloren de vluchters in geen tijd hun voorsprong en na 145 kilometer zat hun aanval erop. Intussen bleven de Denen en Belgen tempo maken. Maar drie lekke banden voor Keisse, Wynants en Maes verstoorden de Belgische pret en de Italianen wisten na 30 kilometer de tweede groep opnieuw naar voren te brengen. Alles bleek opnieuw te herdoen.
Heel lang bleven de Belgen niet bij de pakken zitten. Jens Keukeleire kon zijn goede benen niet verbergen en versnelde. Hij kreeg Siskevicius en Freienstein mee, maar moest wel het merendeel van het werk doen. Wat later maakten ook nog de Denen Lars Bak en Mads Würtz Schmidt, Edvald Boasson Hagen, de snelle Ier Sam Bennett en enkele anderen de sprong naar voren.
Meer dan 12 seconden kregen ze nooit van de Italiaanse ploeg en al na enkele kilometers kwam alles weer bijeen. Dat bleek niet naar de zin van Keukeleire, die opnieuw versnelde en Erviti met zich mee kreeg. Ook Pirmin Lang zou nog de sprong maken. Op 50 kilometer van het eind telde het trio 45 seconden voorsprong op een peloton waar de Denen, voor Nielsen, en de Italianen, voor Viviani, het werk op zich namen. Maximaal zou die bonus oplopen tot 55 seconden.
Aanvallen bij de vleet in finale
Het trio bleek een vogel voor de kat en werd op 38 kilometer van het eind bijgebeend door het peloton, waarna de ene na de andere aanval werd opgezet. Keukeleire probeerde het opnieuw, Maes versnelde, net zoals De Buyst. Ook Van Lerberghe sprong even mee met een aanvaller, net zoals Keisse, waarna ook Wallays even alleen op pad ging.
Maar al deze pogingen draaiden uit op niets. Op de enige hindernis van de dag trok Luis Leon Sanchez even stevig door, op 13 kilometer van het eind. Hij kreeg enkele anderen met zich mee, onder meer Jasper De Buyst, maar tegen de sprintersploegen was er geen beginnen aan.
Net nadat zij werden ingelopen, probeerde Keukeleire het opnieuw op zo’n 5 kilometer van het eind. Hij kreeg Boasson Hagen en de Rus Nikolay Trusov mee. Het trio nam vrij snel enkele lengtes, even leek een verrassing in de maak. De Noor bleek de sterkste en liet zijn metgezellen achter op 1,8 km van het eind. Snoeihard ging het, maar in de slotkilometer werd ook hij gegrepen. In een sprint, die nog ontsierd werd door een val, haalde Kristoff het voor Viviani, al was een fotofinish nodig om uitsluitsel te bieden.
Aan West-Vlaamse kant stonden Jens Debusschere (17de), Jens Keukeleire (92ste), Jelle Wallays (84ste), Bert Van Lerberghe (77ste) en Nikolas Maes (55ste) aan de start.
Jens Keukeleire kleurt de koers
Jens Keukeleire toonde zich het meest in het offensief, maar blijft met lege handen achter. Hij werd 92ste, op 1:29 van Europees kampioen Alexander Kristoff. Keukeleire trok verschillende keren in de aanval. “Ik heb gewoon de lijn doorgetrokken van na de Tour. In San Sebastian was ik ook heel goed en het was hier mijn opdracht om te koersen. We hadden niet de snelste renner van het peloton mee, dus we moesten niet wachten tot het eind. Ik wilde de koers hard maken en het dan zelf proberen af te maken.”
Keukeleire toonde zich tevreden over de prestatie van het Belgische collectief. “Ik denk dat we goed werk hebben geleverd, de koers in handen hebben genomen. Zelf reed ik eerst weg met een groepje van een man of tien, maar om een of andere reden draaide het daar niet rond. Eenmaal gegrepen versnelde ik nog eens, maar kreeg ik enkel Erviti mee. Ik heb toen niet te geweldig gereden in de hoop dat er nog jongens naar ons zouden komen. Als ze ons voorop zouden laten blijven, gingen we nog eens volle gas geven in de laatste ronde.”
“Eigenlijk was dit een beetje een kermiskoers, zoals in Vichte”
Ook die aanval strandde. “In de laatste zes kilometer kwam Nikolas Maes naar mij. Het was ideaal, want ik had nog iets in de tank, al was dat tikkeltje extra er toen wel al uit. Eerst was ik blij dat Trusov erbij kwam, maar met twee zou beter geweest zijn. Toen Boasson Hagen doortrok, zag ik al dat het peloton ons zou pakken en eerlijk gezegd was het beste er ook af bij mij. We hebben geprobeerd. Wij hebben echt gekoerst vandaag. Dat was ook onze kans op de zege. Het was niet gemakkelijk, andere landen werkten niet echt mee. Als die mannen willen koersen, dat ze dan meekoersen, maar dat deden ze niet. Eigenlijk was dit een beetje een kermiskoers, zoals in Vichte, maar spijtig genoeg zonder resultaat voor ons. Al denk ik wel dat ons getoond hebben en dus niet ontevreden moeten zijn.”
Jens Debusschere eindigde op de 17de stek op het EK op de weg in het Deense Herning. “Ik moest Edward Theuns bijstaan in de sprint”, zei hij. “We hebben er alles uitgehaald.”
Debusschere reed lek op 17 km van de meet. “Ik moest toen een serieuze inspanning doen om terug te komen. Dus ik drong niet aan om te sprinten, want je weet dat je dan zelf na zo’n inspanning wat tekort komt. Als je dan zelf de sprint opeist en je verliest met een wiel, is dat ook niet goed en Edward voelde zich goed. Ik heb de laatste ronde de hele tijd à bloc gereden, Edward was vooraf aangeduid als de sprinter en dat draaide ook zo uit.”
Over de sprint zelf kon hij niet veel kwijt. “In de sprint wisten we dat we laat moesten komen met die wind op kop, maar ik voelde de andere landen in onze rug dringen en dus moesten we iets te vroeg vertrekken. We hebben er alles uitgehaald in de sprint. De tactiek van de ploeg was om halfweg koers alles open te breken. Dat hebben we gedaan. Viviani was gelost, maar kwam dan toch terug. Dan was het zaak om zoveel mogelijk aan te vallen en dat hebben we ook gedaan met de ploeg.”
(Belga/MF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier