De 23-jarige Aaron Verwilst begon vol ambitie aan het seizoen, maar merkte al snel dat er iets niet pluis was. De lockdown bleek beterschap te brengen, maar de testen in juni waren een ramp. “Door een geknelde liesslagader in mijn linkerbeen kan ik geen kracht zetten, waardoor ik in oktober onder het mes moet”, aldus de Ruiseledenaar van Sport Vlaanderen-Baloise.
Na een sterk einde van 2019 en een goede winter begon Aaron Verwilst boordevol ambitie aan het nieuwe seizoen, maar de Ruiseledenaar merkte in de Ronde van Murcia en de Ronde van Valencia dat er iets niet pluis was. “Maar dan volgde de coronalockdown en werden de trainingen teruggeschroefd, waardoor het euvel wat ‘vergeten’ werd”, aldus Verwilst. “Ik kon immers zonder problemen trainingsritten van 200 kilometer met een gemiddelde van 30 tot 35 km per uur afwerken. Maar bij de testen in juni waren mijn resultaten rampzalig. Van zodra ik zware inspanningen moest leveren, was het alsof mijn linkerbeen blokkeerde. Ik kon niets van kracht zetten. Het euvel van in het begin van het seizoen – ik had toen al tegen enkele mensen gezegd dat ik precies niet meer kon afzien op de fiets – was dus allesbehalve verbeterd.”
Geknelde liesslagader
De Ruiseledenaar ging dan zelf op onderzoek uit en vermoedde dat hij te maken had met een geknelde liesslagader. “Een veelvoorkomende blessure bij wielrenners door onze gebogen houding op de fiets. Ann-Sophie Duyck heeft hetzelfde meegemaakt. Om helemaal zeker te zijn heb ik dan een afspraak gemaakt bij een gespecialiseerd ziekenhuis in Eindhoven en daar werd mijn vermoeden bevestigd. Door die geknelde liesslagader was de bloedtoevoer in mijn linkerbeen slechts 25 procent meer. Logisch dus dat mijn been blokkeerde bij zware inspanning. Ik ondervind er zelfs soms last van bij het opstaan uit de zetel.”
Einde contract
Er wacht in oktober dus een operatie voor Verwilst. “Een exacte datum ligt nog niet vast, maar in oktober ga ik onder het mes. Dan kan ik normaal zo’n anderhalve maand niet fietsen, wat dan mijn ‘winterstop’ moet worden. Ondertussen blijf ik wel goed trainen om niet te lang stil te liggen. Het is momenteel soms lastig om op die fiets te springen, maar ik vind de nodige moraal door met streekgenoten te gaan trainen of eens de mountainbike van stal te halen. Hopelijk kan ik volgend seizoen dan weer op volle kracht koersen. Na mijn goed einde van 2019 was ik erop gebrand om mij dit seizoen te tonen en een stap voorwaarts te zetten. Maar 2020 werd dus een jaar om snel te vergeten”, besluit Verwilst, die straks einde contract is bij Sport Vlaanderen-Baloise. “Er is nog niets getekend, maar hopelijk komt dat snel in orde.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier