10 momenten uit zijn carrière: het veldrijden neemt afscheid van Sven (Vanthourenhout)

ddd © RN
Redactie KW

Zondag kwamen ze in Oostmalle broederlijk samen over hun laatste eindstreep : Sven Nys én copain Sven Vanthourenhout. Het parcours van die laatste oogt qua palmares niet zo indrukwekkend als dat van zijn allesoverheersende kopman, maar ook Sven Vanthourenhout kan terugblikken op een mooie carrière.

Debuut in Ruddervoorde

1

ddd
ddd© RN

“Mijn vader reed bij de cyclosportieven, nu bekend als de masters D. Dat was de reden waarom ik tussen mijn tiende en vijftiende elk weekend op de cross te vinden was. Ik was materiaalman: bij de D’s voor mijn pa en bij de B’s voor Rony De Vos, die later mijn schoonvader werd. Ik heb zelfs ooit nog met een fiets voor Bart Wellens, toen nieuweling en drie jaar ouder dan ik, in de wisselzone gestaan.”

“Mijn eerste cross reed ik op 1 januari 1996 op Baliebrugge in Ruddervoorde. Die werd toen nog na Nieuwjaar gereden. Ik eindigde op de derde plaats, na Kim Van Bouwel en Davy Commeyne. Een week later waren zij ook nummers één en twee op het BK in Zingem. David Roodhooft pakte brons, ik werd vierde en beste eerstejaars. Toen was er maar één Belgisch kampioenschap voor nieuwelingen, eerste- en tweedejaars samen. Als ik dat BK in 2016 had gereden, zou ik dus meteen een nationale driekleur veroverd hebben.”

Nationale jeugdtitels

2

ddd
ddd© RN

“Het aantal overwinningen dat ik als jeugdrenner behaalde, kan ik niet opsommen. Het moeten er alleszins meer dan 100 geweest zijn. Soms won ik in één winter 30 crossen en kon ik ook op de weg een keer of acht, negen zegevieren. Het aantal Belgische titels herinner ik me natuurlijk wel nog: drie. Als nieuweling het BK in Mol in 1997 en als junior het BK in Ruddervoorde in 1998 en het BK in Soumagne in 1999. Op de weg werd ik ook nog eens tweede, in Willebroek na Kjell Gryspeert.”

De jonge Cancellara geklopt

3

10 momenten uit zijn carrière: het veldrijden neemt afscheid van Sven (Vanthourenhout)
© BELGA

“Als tweedejaarsjunior won ik in de zomer van 1999 de Oberösterreichrundfahrt. Een rittenkoers over vier dagen met nationale selecties. Ik won de eerste rit en kon daarna de trui met succes verdedigen. Een prachtige herinnering, gezien de sterke concurrentie. Ik haalde het voor enkele gereputeerde namen als Bernhard Eisel, Kevin De Weert en … Fabian Cancellara. Die laatste is me toen al als persoonlijkheid bijgebleven. Alle deelnemers waren jongens van 17 of 18 jaar. We sliepen allen in een internaat en kwamen op die manier ook in contact met renners uit andere landen. Eén jongen uit het Zwitserse team sprak vlot alle talen: Frans, Duits, Italiaans… Cancellara natuurlijk, toen al duidelijk een leidersfiguur. Vooral de laatste rit is me bijgebleven. Ik kwam ten val en terwijl bij de juniores niet snel op de leider, laat staan op iemand, wordt gewacht, legde hij, net als ik 18 jaar oud, doodleuk het hele peloton stil. Hij wachtte mij gewoon op. (wijst met vinger) Als junior, hé!”

Wereldtitel in Tabor

4

Bibberend na het WK in Tabor. (Foto Belga)
Bibberend na het WK in Tabor. (Foto Belga)© BELGAIMAGE

“Als junior werd ik vijfde op het WK in Middelfart en tweede op het WK in Poprad, nadat ik pas in de laatste halve ronde werd voorbijgestoken door de Amerikaan Matthew Kelly. Bij de beloften werd ik als eerstejaars zevende in Sint-Michielsgestel en won ik een jaar later in Tabor. Voor mij sluit ik daar mijn jeugdcarrière af. Het was de kers op de taart voor een jonge renner, ook al is zo’n titel geen referentie voor een latere profcarrière. Het was fantastisch om mee te maken, maar tegelijkertijd moet je op zo’n moment de voetjes op de grond houden. Alles begint dan weer vanaf nul.”

Start profcarrière

5

10 momenten uit zijn carrière: het veldrijden neemt afscheid van Sven (Vanthourenhout)
© BELGA

“Na Tabor waren er enkele opties: het Spaar Select van Hans van Kasteren en Bart Wellens en Vlaanderen-T-Interim bijvoorbeeld. Maar toen kwam plots Patrick Lefevere met Domo-Farm Frites op de proppen. Een wereldploeg, hé. En dus tekende ik zonder enige twijfel. Als jonge gast verzamelde ik tot mijn 18de alles van Mapei: posters van Johan Museeuw, drinkbussen, vlaggen… Johan was mijn grote voorbeeld. Als jonge gast keek ik naar hem op. En plots kreeg ik telefoon van Lefevere. Ik weet nog goed dat ik met Patrick en Freddy Castelein van Mez in Jabbeke iets ben gaan eten. In tien minuten was het geklonken.”

“Het was een fantastische tijd. Ik kwam terecht in een wereldploeg. Dat lijstje is gigantisch, oneindig eigenlijk: Museeuw natuurlijk, de heropgeviste Frank Vandenbroucke, Romans Vainsteins, Richard Virenque, het begin van Tom Boonen, Servaas Knaven, Leon van Bon, Paolo Bettini, Luca Paolini…”

WK-brons als prof (2x)

6

WK-podium in Sankt-Wendel 2005: Vervecken, Nys en Sven. (Foto Belga)
WK-podium in Sankt-Wendel 2005: Vervecken, Nys en Sven. (Foto Belga)© BELGA

“Mijn eerste bronzen WK-medaille als prof, in 2004 in Pontchâteau, kwam er vrij onverwachts. Ik was op dat moment een degelijke suptopper die in een goeie dag vierde of vijfde werd. Erwin Vervecken, Bart Wellens, Sven Nys en Mario De Clercq waren de grote namen op dat moment. Pontchâteau was mijn eerste wereldkampioenschap bij de profs vooraf lag ik in de weegschaal met Tom Vannoppen en wilde me bewijzen. Ik was iemand die echt kon pieken naar de kampioenschapsperiode. Vervecken en De Clercq konden dat ook. Zij zeiden: de periode dat je een lange broek moet beginnen aan te doen, is aangebroken. Ik kende ook wat geluk. Wellens en De Clercq staken er bovenuit, maar door hun onderlinge duel kon ik telkens terugkomen.”

“Het jaar erna in Sankt-Wendel was anders. Ditmaal stond ik als een van de grote favorieten aan de start. Ik reed een heel sterk seizoen en stond in alle klassementen op de tweede plaats, na de toen al ongenaakbare Nys. Een week of drie voor het WK had ik ook de Wereldbeker in Aigle gewonnen en bovendien zag het ernaar uit dat ik de ideale weersomstandigheden voor mij zou treffen. In het verleden was al duidelijk geworden dat ik op een bevroren ondergrond boven mezelf kon uitstijgen. Nys en ik waren toen al goeie vrienden hadden vooraf afgesproken dat we onze eigen cross zouden rijden, maar hij was duidelijk de sterkste. Het eerste halfuur ben ik hem een keer of zes, zeven gaan terughalen, maar op anderhalve ronde van het einde voelde ik dat er een beslissing moest worden genomen. Vervecken zat er immers ook nog bij. Ik heb de kaart van Nys getrokken en dat bleek de juiste keuze te zijn.”

Drama in Zeddam

7

Grote ontgoocheling na het WK in Zeddam. (Foto Belga)
Grote ontgoocheling na het WK in Zeddam. (Foto Belga)© BELGA

“De grootste teleurstelling uit mijn carrière: het WK in Zeddam in 2006. Ik had een dag die je maar vier, vijf keer in een carrière hebt. Zoiets kun je niet plannen. Het zijn simpelweg heel schaarse momenten. Iedere coureur kan die dagen opsommen. De weken voor dat WK was ik zeker niet op mijn best, maar ik had de ervaring van de twee vorige kampioenschappen en wilde per se wereldkampioen worden. Sommige crossen moest ik daarvoor laten schieten.”

“Zeddam is de cross die ik op mijn palmares mis. Na elke trap die ik toen gaf, voelde ik het gewoon: ik was de beste man in koers. Het was een snelle en tactische cross, maar ik haalde iedereen terug en voelde me de beste. Ik zou het zeker niet op een spurt hebben laten aankomen en wist waar ik ging aanvallen. En toen reed ik lek. Weg wereldtitel. Onlangs had ik het er nog over met Mario De Clercq. Hij vertelde me dat hij toen in de zetel zat en nog voor halfkoers wist dat ik wereldkampioen zou worden. Niet dus…”

Transfer naar Rabobank

8

10 momenten uit zijn carrière: het veldrijden neemt afscheid van Sven (Vanthourenhout)
© BELGA

“Op 1 januari 2005 ruilde ik Quick.Step in voor Rabobank. Voor de buitenwereld kwam dat heel onverwachts. Pas eind december viel de beslissing, terwijl ik nog een lopend contract had. De mensen waren verrast, omdat ik binnen de ploeg graag gezien was en ikzelf me er ook goed voelde. Als ik er nu op terugdenk, zou ik het nu anders aanpakken. Ik was toen nog jong, 23 jaar, en loste het niet als een volwassene op. Als ik toen met Patrick aan tafel was gaan zitten, zou de transfer wellicht niet doorgegaan zijn. Natuurlijk was Patrick toen niet tevreden. Hij was terecht teleurgesteld, want als volwassene praat je zulke dingen uit. Ik heb toen de feiten ontlopen. Gelukkig kunnen we nu weer door één deur.”

“De twijfel tussen cross en weg was de reden waarom ik bij Quick.Step vertrokken ben. Ik reed fantastische wegcampagnes, lag goed in de groep en reed, als ze dat vroegen, met plezier op kop van het peloton. Dat leidde natuurlijk ook tot de vraag om het op de weg te proberen. Museeuw zei: Sven, jij hebt daar de capaciteiten voor.”

BK-medaille op de weg (2x)

9

Het BK op de weg in Knokke-Heist in 2008: Jürgen Roelandts wint voor Niko Eeckhout en Sven. (Foto Belga)
Het BK op de weg in Knokke-Heist in 2008: Jürgen Roelandts wint voor Niko Eeckhout en Sven. (Foto Belga)© BELGA

“Twee heel mooie prestaties, in 2003 in Vilvoorde en in 2008 in Knokke-Heist. Spijtig dat het niet gelukt is om één van die kampioenschappen te winnen. Als crosser Belgisch kampioen op de weg worden, dat zou wat geweest zijn. Ik had er een doel van gemaakt en kwam er heel dicht bij. Hoe mijn carrière er zou hebben uitgezien als ik voor de weg had gekozen? Ik zou het niet kunnen zeggen. Niemand die zoiets kan zeggen. Maar als in Vilvoorde ik en niet Geert Omloop Belgisch kampioen was geworden, zou ik zonder twijfel wegcoureur geworden zijn. Dan zou ik die trui zeker verzilverd hebben en had mijn carrière er helemaal anders uitgezien.”

Sven Nys, wie anders

10

10 momenten uit zijn carrière: het veldrijden neemt afscheid van Sven (Vanthourenhout)
© BELGA

“Sven is iemand die de laatste jaren van mijn carrière belangrijk is geweest. Omgekeerd geldt hetzelfde. Sinds 2011 hebben we elkaar als ploegmaats teruggevonden, al waren we natuurlijk al langer kameraden. Ik ken Sven al van de eerste dag dat ik cross. In de nationale ploeg kwamen we elkaar snel tegen. Toen al, als belofte, voelde je gewoon dat het tussen ons goed klikte. Op stages maakten we veel plezier. Voor de Wereldbekermanches, die toen in landenploegen werden verreden, waren we vaste slaapkamergenoten, omdat we hetzelfde type karakter en persoon waren. Die vriendschapsband is toen al gesmeed, maar dé klik kwam er na de WB-manche in Pijnacker. Dé fameuze cross waar hij de Wereldbeker volgens zijn inziens verloor door de andere Belgen. Ik was die dag de enige die aan de meet in zijn wiel is gebleven. Bewust, omdat ik nog voor de aankomst wist dat er heisa van zou komen. Dat heeft tussen ons een band voor eeuwig gesmeed. Vanaf toen was onze band heel hecht. We trokken nog vaker samen op stage, gingen samen op skivakantie en ook tussen de families klikte het heel goed.”

“De laatste jaren is er een situatie gecreëerd waar Sven het best uit kwam. Een kleine groep rondom hem, met onder meer ikzelf en Paul Van Den Bosch. Ik moet eerlijk zijn: niet altijd kwam dat mij ten goede. Sven is iemand die heel veel trainingsarbeid kan verrichten, maar voor mij was dat iets te zwaar. Ik heb er echter geen spijt van. Het waren fantastische jaren en hij zorgde voor een verlengde duur van mijn carrière.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier