Na een afscheid in mineur maakt boegbeeld Maxine Deleu een opvallende comeback bij de A-ploeg van Vlamvo Vlamertinge. “Als ik van blessures gespaard blijf, hoop ik weer aan te knopen met mijn niveau van voor de lange corona-onderbreking.”
Begin vorig jaar kondigde Maxine Deleu, op amper 25-jarige leeftijd, in deze krant haar afscheid van het volleybal aan. “Ik bleef maar last hebben van mijn knie, uiteindelijk bleek stoppen de enige oplossing”, blikt de Vlameringse opposite terug. “Door de plotse onderbreking van het volleybalseizoen eind maart vorig jaar had ik zonder het te beseffen mijn laatste wedstrijd gespeeld. Omdat ik op zo’n bizarre manier noodgedwongen afscheid moest nemen, bleef ik met een wrang gevoel achter. Vorig seizoen was ik als ploegverantwoordelijke wel nog steeds betrokken bij de A-ploeg, maar dat was toch ook niet hetzelfde gevoel. Toen bestuurslid Els Logie me in april polste om dit seizoen back-up te zijn voor Ruth Denayer, die zwanger is, heb ik na wat nadenken toch toegehapt. Het geeft me de kans om op een deftige manier afscheid te nemen van de sport die mij al zoveel mooie momenten bezorgd heeft. En dan liefst ook met een volwaardig feestje.” (lacht)
Ik hoop dat de coronapauze goed zal geweest zijn voor mijn knie
Rest de vraag hoeveel zorgen Maxine Deleu zich maakt over de knieperikelen. “Het is en blijft natuurlijk een risico, maar ik hoop ergens dat de lange rustperiode door corona mijn knie goed zal gedaan hebben. Ik heb veel getennist en gelopen zonder al te veel last te hebben. Natuurlijk blijft het afwachten hoe mijn knie zal reageren na een langere periode met belasting. Ik heb er alleszins goede hoop in, en als het nodig is zal ik wel wat extra op mijn tanden bijten. Als ik zo de ploeg kan helpen, heb ik dat er graag voor over.”
Vlamvo Vlamertinge maakte tijdens het bijzonder korte seizoen vorig jaar indruk in hun nieuwe reeks. Maxine Deleu hoopt snel weer aan te knopen met haar niveau van voor de lange onderbreking.
Niet verleerd
“We zijn al een paar weken aan het trainen en ik kan de supporters geruststellen, we zijn het volleyballen niet verleerd”, lacht de Ieperse. “Al merk ik bij mezelf wel dat er nog wat werk aan de winkel is. Zo heb ik momenteel zelfs moeite met eenvoudige toetsballetjes naar libero Sara Van Exem tijdens de opwarming op training (lacht). Het is nog een grote maand tot de competitiestart, er rest ons nog wat tijd om de automatismen terug te vinden. We wonnen trouwens in de voorbereiding al tegen reeksgenoot Volley Oudenaarde, wat toch een goed teken is. Met Kris Van Boxelaer hebben we ook een nieuwe coach die andere accenten legt. Het is dus nog wat zoeken en tasten, maar het is nu al duidelijk dat we nog heel wat progressiemarge hebben. Bovendien staat er een heel beloftevolle lichting jongeren te trappelen om van het grote werk te proeven.” (TV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
