Eigenlijk had hij het niet verwacht, maar nu loopt libero Tim Verstraete in Rotterdam toch gewoon rond de grote jongens van het nationale volleybalteam op zoek naar een olympisch ticket in Tokio volgend jaar. “Als we daarin slagen, dan zal ik bleiten. En misschien neem ik nadien ook een plons in de Leie.”
Maar de weg is nog lang voor de jongens van bondscoach Van Kerckhove. Vrijdagavond wacht de eerste en moeilijkste confrontatie tegen de Verenigde Staten, de nummer twee van de wereld. “Meteen een cruciaal duel”, beseft Verstraete. “Maar zelfs als we kunnen stunten, zijn we nog niet zegezeker. Er wachten nog matchen tegen thuisland Nederland en Zuid-Korea. Het wordt zaak van de concentratie van begin tot eind te behouden.”
Tim Verstraete kreeg vorige week te horen dat hij de voorkeur kreeg op de ervaren Jelle Ribbens die al jaren in Frankrijk aan de bak komt. “Enerzijds was ik verrast, maar aan de andere kant had ik ook wel gemerkt dat het niveau van de twee concurrerende libero’s zeer dicht bij mekaar lag. Voor mij kan dit toernooi nu al niet meer stuk, zeker omdat ik uitgespeeld word als defensieve libero. Dat betekent dat ik sowieso zeker ben van mijn speelkansen. Ik verwacht wel enige stress in de beginfase, maar dat zal wegebben. Eigenlijk heb ik weinig te verliezen als verdediger. Al wil ik uiteraard geen slecht figuur slaan. De goesting om er iets moois van te maken is enorm.”
Bleiten
Tim Verstraete kwam in een groep terecht die al jaren vecht om die Olympische Spelen te bereiken. Is de honger bij hem even groot als de anciens? “Wat dacht je?”, kaatst hij de bal terug. “Iedere topsporter wil daar ooit naartoe in zijn loopbaan. Als ik dat zou kunnen op 21-jarige leeftijd, dan is dat toch te zot voor woorden? Schrijf maar op dat ik zal bleiten als we ons doel bereiken. Ik ben nu eenmaal een emotioneel type. Als stunt wil ik ook gerust in de Leie springen achteraf, maar eerst zou de kwalificatie toch stevig ter plekke gevierd worden.”
Verstraete kan vrijdag alvast rekenen op de steun van zijn ouders die nog steeds in Kuurne wonen. “Hun steun vind ik enorm belangrijk”, aldus de libero. “Ze waren er al telkens bij als ik in de buurt van België in actie kwam. Rotterdam is nu ook de andere kant van de wereld niet, hé”
Voor Verstraete startte het volleybalsprookje vorige zomer toen hij met de Young Red Dragons brons behaalde op het EK. “En dat in een poule met Frankrijk, Rusland, Italië en Polen”, blikt hij vol trots terug. “Ik blijf het straf vinden dat we in de groep des doods als tweede land konden doorstoten. Nadien kende ik een individueel stevig seizoen bij Hassrode-Leuven wat mij een transfer naar topploeg Aalst opleverde. En nu mag ik in een fantastische sporthal voor duizenden toeschouwers strijden voor een olympisch ticket. Ja, de meeste volleyballers van mijn leeftijd staan er slechter voor”, besluit hij met een knipoog.
(MPM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier