De wonderjaren van volleybalster Charlotte Leys in Polen en Turkije: “Leven in andere culturen is zó verrijkend”

Charlotte Leys: “Leven in Istanbul is een ervaring op zich. De stad leeft 24 uur op 24.” © Joke Couvreur
Redactie KW

Hermes Oostende begint zaterdag 2 oktober bij Topvolley Antwerpen aan een nieuw seizoen in Liga A, de hoogste reeks in het vrouwenvolleybal. Zonder Charlotte Leys, die nog even geblesseerd is. Maar de Poperingse, die in 2010 kampioen Asterix Kieldrecht verliet, is wel degelijk terug na zes jaar Polen en vier seizoenen Turkije. Leys, intussen een jonge mama en als sportpromotor in Ieper aan de slag, overschouwt haar tien jaren in Polen en Turkije.

Als speelster bij Asterix Kieldrecht behaalde Charlotte Leys aan de Hogeschool Heverlee (Leuven) het bachelordiploma lichamelijke opvoeding en bewegingsrecreatie met in het laatste jaar ook de optie sportmanagement. Een diploma was de voorwaarde van haar ouders vooraleer ze zich op de transfermarkt in het buitenland mocht bewegen.

“De toenmalige libero van onze nationale ploeg, Marta Szczygielska, heeft me overtuigd om naar het Poolse Bydgoszcz te trekken. Dat was meteen een goede keuze. Bydgoszcz was een middenmoter zonder vedetten maar de motivatie om een goed niveau te halen was zeker aanwezig. Onze vijfde plaats was super voor de club”, zegt Leys die voordien op het EK in Polen al groepswedstrijden in Bydgoszcz had gespeeld. “Ik kende de zaal dus al, maar de club was me helemaal onbekend.”

Luxe

Haar receptionele sterkte viel ook op bij Dabrowa Gornicza, een top vier-team op een halfuurtje afstand van Katowice. “Daar mochten Frauke Dirickx en ik met betere speelsters samenwerken. Dit was een stap in de goede richting. In het eerste jaar eindigen we derde, in het tweede seizoen tweede. In Polen kregen we daarvoor bronzen en zilveren medailles. Voor die club waren die resultaten fantastisch. Ik voelde me heel goed in die competitie. Na die twee seizoenen kon ik naar landskampioen Sopot, een stad dichtbij Gdansk aan de kust. Ik had er de luxe om in een fantastische stad te leven. Ook ideaal voor strandwandelingen. Bovendien maakte de rechtstreekse luchtverbinding tussen Charleroi en Sopot de verplaatsingen een stuk gemakkelijker. De club speelt ook in een heel grote zaal. De keuze voor deze transfer was snel gemaakt. Helaas werden we dat seizoen tweede – ik heb dus geen Poolse landstitel op mijn palmares – maar we werden wel bekerwinnaar. Dat was na twee bekers met Dabrowa mijn derde Poolse cup in evenveel finales.”

Rodebietensoep

“Toen ik voor het eerst naar een Poolse club trok, was iedereen erg terughoudend over Polen. Ze noemden het heel communistisch, maar er werd veel geïnvesteerd om moderner te worden. Polen is ook een rustig land. Ik kon er op mijn gemak zijn en de drukte vermijden. Zo kon ik vooral de focus leggen op volleybal. Ik zat daar goed”, vertelt Charlotte Leys die in Polen ook een andere keuken dan de West-Vlaamse leerde kennen. “De lokale keuken kon mij wel bekoren, maar ik mis het vandaag niet. Daar leerde ik bijvoorbeeld de populaire rode bietensoep eten. Ook nalesniki is erg lekker, dat is een pannenkoek met romige kazen ertussen. Dat smaakt super. Ik proef graag van verschillende culturen. Voor visgerechten moest ik wachten tot ik in Sopot aan de Oostzee speelde.”

In Polen leerde ik de populaire rode bietensoep eten

Vijf seizoenen in Polen volstonden voor Charlotte Leys. In 2015 zette ze de stap naar de roemrijke topclub Galatasaray Istanbul. “Europees hadden we met Sopot al tegen Galatasaray gespeeld. Thuis verloren we de eerste match, in Istanbul wonnen we, met een golden set. Na die match kreeg ik een aanbod van Galatasaray. Dat kon ik sportief en financieel niet weigeren. De Turkse competitie is trouwens fantastisch. Galatasaray behoort tot de top vier van Turkije. Het eerste jaar hebben we die plaats bevestigd. Maar het volgende seizoen was een superjaar. Toen bereikten we de finale van het kampioenschap nadat we Vakifbank Istanbul met Giovanna Guidetti in de play-offs uitschakelden! Nooit eerder had de vrouwenvolleyploeg van Galatasaray de finale bereikt. Wij werden uiteindelijk tweede. Jammer genoeg kreeg ik geen verlenging voor een derde seizoen bij Galatasaray. Met een groter budget zochten ze krachtiger aanvalsters. Ik trok dan naar Bursa BBSK. Die stad was dankzij een nieuwe brug over de Bosporus in anderhalf uur te bereiken. Voordien was je met de ferry liefst vier uur onderweg”, zegt Charlotte Leys.

Europese finales

“Met Bursa schakelden we Hermes Oostende in de kwartfinales van de CEV Challenge Cup uit, maar we verloren de Europese finale nipt tegen het Griekse Olympiakos. Ook met Galatasaray en met Sopot heb ik een Europese finale gespeeld, maar helaas verloren”, weet Leys die na haar jaar bij Bursa nog voor één seizoen terugkeerde naar Galatasaray. “Ze vroegen me om meer rust in het achterveld te brengen. De resultaten met de individuele transfers van het vorige jaar waren niet goed genoeg.”

“Leven in Istanbul is een ervaring op zich. De stad leeft 24 uur op 24. Wat je er ook wil doen, het is mogelijk”, aldus Charlotte. “Ik woonde er ook een jaar met mijn man. We woonden in het Aziatische deel van de stad. Het is gemakkelijker om zo’n grootstad met zijn tweeën te ontdekken. We verplaatsten ons daar wel vlot met de Marmaray, een metro in een acht jaar geleden geopende onderzeese spoortunnel. Je mag je in het heel drukke Istanbul niet enerveren wanneer je in de file staat van het Aziatische deel naar het Europese deel van de stad. Dat kan normaal in twintig minuutjes met de wagen, maar evengoed stond je enkele uren in de file.”

Rechtszaak

“In Turkije is het moeilijk om varkensvlees te verkrijgen. Turken eten heel veel schaap en kip”, aldus Charlotte. “In de Turkse cultuur besteden ze veel aandacht aan het ontbijt. Turken ontbijten heel graag. De tafel staat steevast vol met kleine gerechtjes. Zo heb je bijvoorbeeld burek, een gerecht met bladerdeeg waarbij je kiest of je er kaas of vlees bij wil. Dat is heel populair in Turkije. Met de spelersgroep trokken we ’s ochtends vaak op restaurant om goed te ontbijten.”

Sportief was het top in Lodz, maar ik werd er niet betaald. De rechtszaak loopt nog

In de zomer van 2019 overwon Leys haar twijfels of ze nog zou verder volleyen. Ze keerde terug naar de Poolse competitie. Bij Lodz tekende ze een contract. Het leven in deze studentenstad beviel haar zeker, maar de club kwam haar financiële afspraken niet na. “Sportief was het leuk, maar ik werd jammer genoeg niet betaald. Dat was de keerzijde van de medaille. In vele gesprekken beloofden ze de volgende dag het geld op mijn rekening te zetten maar dat was nooit het geval. Ik stelde de club in gebreke en na een match half januari 2020 stapte ik op. De uitspraak van de rechtszaak volgt eind dit jaar. We moeten nog wat geduld hebben”, zegt Leys. “Als je zoiets in het begin van je carrière meemaakt, verlies je je vertrouwen en misschien ook je motivatie. Dat was wel een domper, maar bij mij gebeurde dat pas in mijn tiende seizoen in het buitenland.”

Zoontje Dré

Charlotte Leys blikt tevreden terug op haar tien jaren in het buitenland. “Nooit dacht ik eraan professioneel te kunnen volleyen. Nooit stond ik erbij stil dat ik met volley geld zou kunnen verdienen. Als je achteraf bekijkt voor welke clubs ik speelde, ben ik gelukkig. Je ziet waartoe wilskracht en hard werk je kunnen leiden. Ik mocht verscheidene culturen meemaken, ik leerde heel veel nieuwe mensen kennen. Sowieso is dat een meerwaarde en een verrijking in je leven”, besluit Charlotte die sinds eind januari 2020 met haar man opnieuw in Poperinge woont. Die vervroegde terugkeer uit Polen resulteerde al snel in een zwangerschap. “Het speelde al eventjes om een kindje te krijgen. Wanneer je dertig bent, denk je daar al eens over na”, glimlacht Charlotte die in oktober mama van zoontje Dré werd.

Heel snel dacht ze ook aan haar diploma dat ze behaalde voor ze naar het buitenland trok. “Natuurlijk is het belangrijk om een diploma te hebben. Wij zijn geen voetballers die binnen zijn na hun carrière. We konden wel centen verdienen maar het is niet zo dat wij nooit meer moeten werken. Na het afscheid in Polen deden we eerst aan gezinsuitbreiding. Een week na mijn bevalling solliciteerde ik al. Dankzij mijn diploma raakte ik heel vlug aan een job. In Ieper werd ik namelijk al snel sportpromotor buurtsport en zwemmen. Dat diploma is nu mijn voordeel.”